you do something to me
something deep inside
και σφίγγομαι κι εγώ -με την σειρά μου μαν.
στον ύπνο μου όλες μου οι ιστορίες
που έκλεισα στον ξύπνιο μου εκατό φορές,
όσες θυμάμαι κι όσες ξέχασα
γυρίζουν και μου κουνάνε την ουρά τους.
μέχρι και τον σημερινό ήλιο σε καμία δεν ενέδωσα
στροφή τους
και κάθε φορά ξυπνάω με ανακούφιση που με χαιρετούν,
που εγώ τους λέω αντίο κι εκείνες μου χαρίζουν
λίγο πριν ανοίξω μάτια, την σοφία του κόσμου
να παίζουμε για να περνάει η ώρα μας όσο λείπεις.
αν δεν έφευγα θα έκανε εκείνος τότε πίσω
το είδα πάλι στ όνειρο που είχα αφεθεί.
άσε λοιπόν την ενοχή και την ευθύνη μας
στις πλάτες του φεγγαριού που πάλι γέμισε.
you do something to me
somewhere deep inside
να βρω τρικάκια να κρεμαστώ απ την ζωή
με τα νύχια δεν μ ενδιαφέρει.
ούτε εκείνη την ίδια δεν θα παρακαλώ κι ό,τι αποφασίζει
δικό μου θα το βαφτίζω για πάντα γιατί αυτή
είναι η χλιδή της μονάδας κάθε που σου δείχνω
την κατάντια μου, αυτή είναι και η ξεφτίλα της
όταν αναμοχλεύω τα σκοτάδια για να βγάλουν φως.
οχι για να σε πείσω μα για να πειστώ για σένα.
ότι δεν είσαι κόμικ
dancing through the fire
just to catch a flame
γλυκούλι. κουτουκουτουκουτουκουτου
τί να την κάνεις βρε την φλόγα;
να ψήσεις την μπριζολα μήπως; τί να την κάνεις
την ελπίδα; να ταξιδέψεις στο χρόνο μήπως;
τί να την κάνεις την δουλειά; να πάρεις μηχανήματα;
και το ταλέντο τί να το κάνεις; να σε πάει ταξίδια
να σε αποθεώνουν οι δυστυχείς; τί να την κάνεις την
αλλαγή; θέλεις να ζήσεις σε πολλές εποχές
σπασμένος σε κομμάτια μήπως;
σε είχα για περισσότερα μα ήσουνα εγώ,
μέχρι εκεί που έφτανα πριν έρθεις.
πριν αρχίσουμε να τα σκαλίζουμε όλα οκλαδόν
κι αμετακίνητοι.
you do something wonderful
προηγουμένως εαν αδυνατούσα να το δω
τώρα το βλέμμα μου περνάει από μέσα
όλα τα κάνει διάφανα και στο λέω
έρχονται δύσκολες μέρες για την ειρήνη
και την ησυχία.
δεν αναφέρομαι σε επιχειρήσεις διάσωσης
και αντιπολεμικά συλλαλητήρια μα θα πειράζει
να έχω μια ντομάτα να κόβω, θα πειράζει
να έχω ένα χαμόγελο, να τραγουδώ θα ενοχλεί
τους πάντες μα δεν θα με αγγίζει ο πόνος κανενός
όπως ο δικός σου μ άγγιξε
κ αυτό θα με ντύσει πανοπλία
και θα με πετάξει στο χαράκωμα και την τρέλα
κ αυτό θα με ντύσει πανοπλία
και θα με πετάξει στο χαράκωμα και την τρέλα
χίλιες φορές για να βρω τα μάτια σου γύρω,
στον εχθρό, στον ουρανό, όπου να ναι.
μέσα σε χιλιάδες τόνους αίματος και δίψας
δεν θα χάνομαι.
δεν είμαι περήφανη.
απλά είμαι.
No comments:
Post a Comment