αν δεν σ αρέσει κάτι φτύσ το.

αν δεν σ αρέσει κάτι φτυσ το μην το καταπίνεις

επειδή πεινάς, ξεκόλλα μην μασάς, ζωή κι αξία μην του δίνεις

και κάτσε μόνος σου προτίμησε να βρεις έτσι το δρόμο σου

αν με κάποιον το κεφάλι σου βαράς στον τοίχο χάνεις το χρόνο σου

απ΄το συναίσθημα να φτιάχνεις λογική

γιατί τ αντίθετο μας στέλνει με μαθηματικά στην φυλακή

θέλει υπομονή, άπλωνε τα πράγματα και άλλαζέ τους θέση

μέχρι ό,τι σε κάνει να γελάς να λάμψει μες την μέση

κι έχε το νου σου για ό,τι κάνει την καρδιά σου να πονέσει

γιατί είναι το θεριό που αν δαμάσεις, μ ευτυχία θα σε δέσει

θα σου συστήσει την λαχτάρα, την διαφορά, θα σε προσέξει

μην ζητάς την τελευταία λέξη, ούτε την σκέψη

απόλαυσε το λάθος που την ψυχή σου έχει πλανέψει,

το χεις διαλέξει, κι όταν εκείνο σταματάει να δίνει

βρες το κουράγιο να τ αφήσεις να στερέψει.

κι ύστερα εκείνο όπου βρεθεί κι όπου σταθεί θα χει ημερέψει

στο μέλλον κανέναν άλλον δεν θα βρει να κοροιδέψει

σκέψου το έτσι, πως θα επιτρέψει, 

το δάκρυ να τρέξει στις πληγές, να τις γιατρέψει

να λέει ιστορίες για το πως το κανε κάποιος ν αλλάξει πλεύση.

για μένα οι άνθρωποι είναι ίδιοι στο χω πει και δεν αλλάζουν

το φως τους μόνο ελευθερώνουν ή διατάζουν

κι όπως γεννήθηκα να βλέπω οι ψυχές τους που κοιτάζουν

δύσκολα οι ανάγκες τους με εντυπωσιάζουν

όποια τους κίνηση, στοχεύει στην δική μου την συγκίνηση

με δόλο, μου φέρνει αηδία μα κι αυτό ακόμα να ξέρεις γεννάει ποίηση

κουράγιο, θάρρος, χαρά κι ικανοποίηση 

και η διαφήμιση και η δυσφήμιση σε κανένα από τα δυο δεν κάνω μήνυση

κρατάω τα όνειρά μου μυστικά, ψάχνω την δύναμη

ν' αφεθώ στην φύσικη γαλήνη, στην ομορφιά, στην φαντασίωση

όταν νιώθω πως ο χρόνος για μας χάθηκε μες την λύπηση

κάπου αλλού κυλάει, για κάποιους άλλους,

ενώ εδώ τον έχει παγώσει η σύγχυση

 σηκώνω βλέμμα, σηκώνω ψέμα, μαζεύω αυτοπεποίθηση 

να τον ζεστάνω λίγο, μια αγκαλιά του να μου δώσει ή μια του εκτίμηση

εκείνος δεν χρωστάει τίποτα για την δική μου πίεση

είναι φτιαγμένος να τον λιώνουν η αλήθεια, η αγάπη κι η αφοσίωση.

όταν σε γνώρισα θυμάσαι είχα διαλέξει ήδη μια θέση, 

εσύ έμοιαζες με άνεμο που έτρεχε χωρίς να σταματά μα είχες μια γεύση

που την καρδιά μου τρέλαινε κι ο νους ήταν μικρός να την χωρέσει

μην τον διαβρώσει η επιρροή σου, την εξουσία του μην αναιρέσει 

και όπως όλα γύρω μας μου πε κι αυτό, μην θεωρείς πως θα διαρκέσει

φύγε νωρίς προτού η γλύκα του σωθεί και σε πονέσει

φύγε μακριά προτού ο κίνδυνός του σε παραμονεύσει 

κι έγινα άγγελος, προφήτης, καπετάνιος μα και δάσκαλος 

καιρό πολύ έπαιρνα κι έδινα στους ουρανούς το πάθος μου

ώσπου η σκιά του θέριεψε κι έφτασε μέχρι την γη, μέχρι το βάθος μου

τον φόβο έπαιρνα στα σοβαρά μου είπε, αυτό ήταν το λάθος μου

και μ έφεραν τα βηματά μου πάλι σ εσένα χωρίς να μ αφήνουν να ρωτήσω

κλειδώσαν σ ένα κουτί το νου για να σε συναντήσω

εσύ θυμήθηκες την όψη μου, μου μίλησες, μου πες κοίτα με έγινα καλύτερος

δεν είμαι πια για την καρδιά μου τόσο ύποπτος

κι όπως για την δική μου την καρδιά οι έννοιες μένουν ίδιες πάντα, έτσι,

σου πα κι εγώ, πως από την πρώτη μας στιγμή μ είχες μαγέψει.

 

p.s. ο χριστός και η μάνα του τί άλλο θα δουν τα ματάκια μας... :$ από που ξεπετάχτηκε αυτό τώρα;

p.s.2 δεν υποδύεται έναν ρόλο ο mc σ αφιερώνει yo  :pp