ο Μαλάκας του θερμαικού.

κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά 

                               κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά

ο Μαλάκας πάπιας του θερμαικού -μα πώς το κατάλαβες;-

κάθεται μόνος του. 

χαίρεται να κάνει βούτες μόνο με την πάρτη του.

πφ... λέω, ας κάτσω να τον χαζέψω μέχρι να φάω το σάντουιτς.

τον παίζουμε λοιπόν κι εγώ κι αυτός εκεί δίπλα στην σιχαμάρα
που χει ξεβράσει και σήμερα ο κόλπος αλλά τουλάχιστον έχει τόσο ήλιο
που έκανα το παλτό μαξιλάρι κι έτσι με τ ακουστικά
εγώ τον έχω στο νου μου να δω μέχρι πού φτάνει η μαλακία του.

η αμέσως επόμενη εξαίρεση από το Μαλάκα, είναι το κλασσικό ζευγαράκι 

της αγ.παρασκευής. (τρομερήηη πιτσα με το μέτρο αχ μου λειπει η αθήνα μ γαμωτο! χε.)

κολυμπούν απομακρυσμένα αλλά κοντά κοντά το ένα με τ άλλο και 

συντονισμένα παίζουν κι αυτά μεσα στην μπίχλα και τα σκουπίδια πριν 

ξεκινήσουν να πηγαίνουν αργά αργά, μέχρι να γίνουν δυο κουκκιδίτσες στον ορίζοντα.  

τι να κάνεις; τουλάχιστον αυτά το χουν πιάσει το νόημα. 

όλα τα υπόλοιπα παπάκια λοιπόν, 

αράζουν χαλαρά αρκετά πιο πίσω, σε φάση αγέλης ενώ ο Μαλάκας
κάθεται μες την μούρη μου. τί να πεις; ε, λοιπόν θα σου πω τί να πεις. 

μαγκιά του να πεις. 

η μοναχικότητα του, που ποιός ξέρει από πότε την έχει επιλέξει,

ίσως τελικά αποτελέσει τον μοναδικό τρόπο να του ξυπνήσει την αυθόρμητη

και αυθεντική επιθυμία να ζευγαρώσει στο μέλλον, να το εκτιμήσει και
να το διαφυλάξει με την ζωή του
(όπως διαφυλάσσει τώρα την πάρτη του απ τον όχλο)

ακριβώς όπως αρμόζει σε κάτι τόσο μαγικό όσο είναι η συνέχεια
του κύκλου της ζωής.

ίσως άμα μαζέψει αρκετές αναμνήσεις κι αισθήσεις μοναξιάς,
τότε ειλικρινά να νιώσει βαθειά μέσα του την επιθυμία να βρει ένα ταίρι.

αν όχι, σημαίνει ότι η μαλακία του δεν έχει όριο 

(σιγά το πρωτότυπο λέμε) αλλά και η χαρά του το ίδιο. 

επίσης, αν ήταν να γουστάρει αγέλη δεν θα την έπαιζε ήδη εκεί μπροστά μου μόνος του.

αυτοεξόριστος ή όχι μία ή η άλλη, μόνο σε μένα ρίχνει καμιά ματιά
και μετά πάλι μπλουμ! αναρχοαυτόνομος λοιπόν όπως και να έχει
του δίνω τα credits που του αναλογούν.

δεν ψάχνεται όμως, τον βλέπω.

τον πλησιάζει κανένα άλλο παπί που και που αλλάααα 

αυτός σαν να μην το βλέπει. στις αρχιδάρες του και συνεχίζει τις μοναχικές

βουτιές του περήφανος, σαν να νομίζει ότι είναι ο μοναδικός στον κόσμο 

που μπορεί. με το δικό του προσωπικό ρυθμό και στυλ, 

δεν γουστάρει κανέναν να τον βλέπει underwater. 

μαγκιά του και πάλι φίλε μου έτσι που έχει αποκοπεί 

από όλα τα υπόλοιπα που μέσα στην απελπισία τους 

αλλαξοκωλιάζονται μ όποιο άλλο είναι γύρω
και μετά το κουτσομπολεύουν όλο το υπόλοιπο πρωί (το πέθανα λες ε; εντάξει σορυ).
και που εκείνα, ακόμα και με τους γλάρους τα βλέπω
να φλερτάρουν κατ ανάγκην. κι ας τα έχουν οι γλάροι φτυσμένα
και γραμμένα εκεί που μελάνι δεν πιάνει.

ο Μαλάκας όμως όχι. 

όταν ζευγαρώσει, εφόσον και εάν, 

οι απόγονοί του θα φέρουν το ίδιο ελεύθερο και ανήσυχο πνεύμα με εκείνον 

και -ας το παραδεχτούμε δεν είναι κακό- 

τα εφόδια που θα τους έχουν κληρονομηθεί, 

θα αποτελούν την μοναδική ελπίδα του είδους τους να πορευτεί προς την εξέλιξη.

παπί παπί αλλά με ψυχή γλαρένια ο συγκεκριμένος...

όχι και τόσο μαλάκας ο Μαλάκας τελικά ε;