με προσγείωσες πολύ απότομα.
άκους εκεί η εξέλιξη του είδους αποτέλεσμα επιτυχημένης
υποταγής του ατόμου στις εκάστοτε κοινωνικές επιβολές
που με την πάροδο του χρόνου παίρνει την πλειοψηφία
και γίνεται φύση...
θα το σκέφτομαι μέχρι την δευτέρα παρουσία τώρα αυτό.
τις κόβω σαν να λέμε.
επιστροφή στις σπηλιές και η χαραμάδα της τρέλας
ακόμη ν ανθίζει πλάι στο πρωτόγονο;
εμ γι αυτό ο Φ.Ν. είχε τέτοιο πρόβλημα οικειότητας
η τρομάρα που πέρασα μπορεί να συγκριθεί μόνο
μ εκείνη που χα πάρει από το kundalini yoga for the west
όταν κατέληγε ότι ο yogi τί αλλό του μένει από το να
μεντορέψει κάποιον; να πεθάνει ήταν η απάντηση!
φτου φτου φτου μου χε σηκωθεί η τρίχα κάγκελο και τότε
όπως και τώρα με τον πιλότο. σπάνιο σου λέει ζευγάρι
yogi παίξε τζόκερ καλύτερα.
μοιράστηκα το αδιέξοδο του να έχεις καταφέρει
να βλέπεις μόνο διπλά το λιγότερο,
όλα τα φανάρια για τους πεζούς να τα κάνεις πράσινα
στο κινητό σου να ξέρεις πάντα ποιος σε παίρνει
και παρ όλ αυτά το στομάχι σου να παραπονιέται
ακόμα. ξέρεις τί έγινε έτσι; χα. κλασσικό,
είναι πιο δύσκολα απ όσο τα περίμενες
πιο ξένα απ ότι τα υποψιαζόσουν
πιο σημαντικά απ όσο ήθελες να πιστεύεις
πιο μεγάλα απ όσο θα προτιμούσες
πιο σκληρά από τα σκληρά σου
και πιο βαριά από τα πιο βαριά σου.
κοίτα να σηκώνεις όσα μπορείς και λίγα λίγα.
τοτε. ask for help. look down.
No comments:
Post a Comment