το κόλπο σου.

να βρω το κόλπο σου κι εγώ 

αυτό που καταλάθος έμαθες, ν απλωθώ στον χωροχρόνο 

ν αφήσω σημάδια παντού να σε πολιορκούνε.

τα μάτια σου όταν κουράζονται από την γιορτή να πέφτουνε,

να κοιτούν, να βλέπουνε λίγο αγάπη.

λίγο αγάπη όλοι χρειαζόμαστε ακόμη κι εσύ που σνομπάρεις

τα ίδια σου τα μέλη και τα όνειρά σου που φοβάσαι 

και που αστέρι κατα βάθος μόνο θες να σαι, σου φτάνει.

όχι ανάσα και δέρμα όπως σε είπανε, όπως σε βαφτίσαν.

δεν μπορείς να με κάνεις να μην υπάρχω, να με εξαφανίσεις

αδυνατείς. δεν θες είναι η αλήθεια, να πάρεις τέτοια ευθύνη

ξανασκέψου το.

ούτε από πολύ ψηλά να κάνεις πως με κοιτάς 

κι ότι σου φαίνομαι τόσο μικρή, έως ασήμαντη μπορείς. 

ούτ εγώ να σε κρατάω με κορδόνι απ τον ουρανό 

και να σε περπατώ στην γη, γίνεται.

μόλις ανακαλύπτω πόσο μεγάλη φασαρία μπορώ να κάνω

το ίδιο λεπτό, επιλέγω την σιωπή χίλιες φορές
και ποιός βγαίνει κερδισμένος.