...with lots of love for you, Jeff Thomas and the lyrics.

Thursday, September 27, 2012

l' appartement



attends-toi à c’ que je me traîne à tes pieds
laura, j’ ai constanté que même un silence de toi 
pouvait pousser mon rire à mourir 

attends-moi, toi tu es la reine des sommets 
l’ orage sévit dans les plaines 
tu ne m’ entends pas, je suis parasité malgré moi 

elle a su, simplement 
enfermer mon coeur dans son appartement 

avec ou sans toi, j’ ai quelques problèmes
tu t’ en fous, laura j’ suis désolé quand même
si tu vas par là, ça me convient aussi dépose-moi 

encore une fois, c’ est d’ en bas que j’ appelle 
elle se penche parfois de son nid d’ hirondelle
daigne me recevoir, ne me laisse pas de place pour m’ asseoir 

elle a su, simplement 
changer les clefs de son coeur et de l’appartement 

attends-toi à c’ que je me traîne à tes pieds 
laura, en attendant je sais que le jour viendra 
où je pourrai en mourir de rire 




Wednesday, September 26, 2012

indian summer*




ο θεός μένει κρυφός. 

κινείται αργά και ξέρει να συγχωρεί
εξαιτίας του υπερφυσικού του χιούμορ. 
δεν μας κοιτάει στα μάτια για να μην μας τρομάξει 
αλλά προτιμά να μας τραγουδάει όταν αναζητά παρέα. 
λατρεύει ό,τι έχει φτιαχτεί από χώμα
συμπεριλαμβανομένου του γυμνού, λυπημένου κορμιού μας.
συστήνεται μ εκατό αντρικά ονόματα, άλλα τόσα γυναικεία 
και στο ενδιάμεσο μιμείται δυο χιλιάδες παιδικές φωνές.

πάει όπου τον καλούν με τα πόδια 

και τον παίρνουν ότο-στοπ χωρίς να το ζητήσει. 
πλένει τα δόντια του με κεντρί και κερί από μέλισσα
μπαίνει στα ρηχά και σταματάει τα κύματα πριν να μας φάνε τις παραλίες. 
είναι χρωματιστός μα κι άσπρος σαν το χιόνι
εκπέμπει μουσική παιχνιδιάρικη σαν τ αστέρια και γαλήνια 
σαν τα λουλούδια. ξεκινάει για ταξίδια μακρινά κι αυτό 
ίσως φέρει χωρισμό σε σχέση.
να είναι η ζωή μια απόφαση που έχουμε ξεχάσει πώς να παίρνουμε;

ήρθε εκείνη η ώρα που οι ρομαντικοί φαντασιωνόμασταν

μια φευγαλέα ματιά της να ξεδιπλώνεται πάνω στις σάρκες 
και τις αισθήσεις μας τόσο προσωπικά όσο και αναμφισβήτητα. 
η ώρα που ζούμε και γράφουμε την ίδια στιγμή. 
που ο φιλόσοφος στην κοινωνία δεν είναι ξένος αλλά φίλος κι οδηγός μας.
που έχω μούτρα κι όνειρα ζωντανά να κοιτάξω προς πάσα κατεύθυνση 
κι εσύ που ξυπνάς με δροσερές ιδέες.

ο έρωτας κρυφός για να μπορεί ν'αποκαλύπτεται. 

είδα εσένα με τί μανία και πόνο ψυχής και κατανόηση ζεις 
την καρδιά σου, σηκώνεσαι με την ανατολή, ακουμπάς, κουβαλάς,
ιδρώνεις κι έτσι χαίρεσαι. μ έκανες να αισθάνομαι φτωχή κι ανούσια.
ψεύτικη. θέλω να σου δείξω πώς να μαθαίνεις χωρίς να πονάς
εσύ λες δεν γίνεται, εγώ λέω δεν έχουμε προσπαθήσει ακόμη.

οι φωνές μες το κεφάλι μου όλο και ξεδιαλύνουν, ηρεμούν,

χαμηλώνουν. με κάνουν να πιστεύω πως θα σωπάσουν μία μέρα
και θα είμαι ξανά όπως παλιά. φασαριόζος, αστεία, 
ο εαυτός μου χωρίς εμένα, η αγάπη σου, η αγάπη του κόσμου.