First Lyrics First -- Vol.20

τα βράδια μου τα εργένικα...

                                 ....θέλω να γυρίσω μα ο παράδεισος κλειστός

πόσο μεγάλος αναρρωτιέσαι να ταν ο μεγάλος έρωτας.
χωρίς δεύτερη σκέψη και με περίσσια ευκολία
στον έδωσα να τον μετράς για δικό μου λάθος,
να μπορείς να περπατάς το πρωί και να κοιμάσαι την νύχτα,
την βγάζεις λάδι χωρίς εκπλήξεις κι επαφές.
πόσο αληθινό σκέφτεσαι ήταν το τρέμουλο στην ψυχή
τα βράδια που δεν σε πρόδωσα κι ας μου σερβίρανε όνειρα
κατά παραγγελία από το μενού για τα προς το ζην
κι εκατό ζωές ας μου χαρίσαν,
σαν να ήσουν εκεί και πως είμαι μία και να κοπώ φοβάμαι
έβλεπες. και να κοπώ απαξιώνω

μένω εκτός θυμάμαι ονόματα

                          τρέχω με ταχύτητα φωτός

λένε για τις στιγμές που στο μυαλό μας κατοικούν
σαν από πάντοτε πως φτιάχνουν πνεύμα
και λαξεύουνε ψυχή
ότι δεν είναι κατ επιλογήν μας. πολλές φορές
κατάρα γίνονται κι αλύτρωτα κομπάκια στο στομάχι.
άλλες φορές τα σημάδια σε σκιές τα κρύβουν
και στο σκοτάδι να βυθιστούμε πρέπει για να τα
συναντήσουμε να πούμε δυο κουβέντες. τί παραπάνω
να θέλουμε νομίζεις;


τα λόγια τρέχουνε κι αυτά σαν το νερό.
τα ψέμματα σ όσους τα μάτια σου θα δουν
αντί για μένα
για να κρατούν την αγωνία πριν της αλήθειας μου
την τελευταία έξοδο
που ξέρω τίποτα δεν κρύβει ούτε την κρύβει τίποτα
και δεν μιλάει για προδοσίες μόνο παίζει τα ρέστα της
την σωστή την ώρα - την τυχερή. για όλους νοιάζεται
ολονών κομμάτι είναι
και ποιά είμαι εγώ να την φορτώνομαι μονάχη μου;

μένω εκτός μιλάω με σύρματα

σκληρές οι λέξεις και απόλυτες.
μπροστά στης μουσικής σου την χυμώδη παρουσία,
όλες μαχαίρια μοιάζουνε κι όλες πονούν το ίδιο
στην μουσική μπροστά είναι απλώς σχήματα
χωρίς βάθος, χωρίς χρώμα
γίνονται παρακάλια. από τις ικεσίες η χειρότερη
κι εγώ που ήταν ό,τι είχα
πέντε ρήματα, ένας ήλιος και μια θάλασσα
πώς να ζήσω τώρα θέλετε όπως πριν.
μετά από εκείνη, αδύνατο.