First Lyrics First -- Vol.19

you do something to me 

                              something deep inside 

και σφίγγομαι κι εγώ -με την σειρά μου μαν. 

στον ύπνο μου όλες μου οι ιστορίες  

που έκλεισα στον ξύπνιο μου εκατό φορές,

όσες θυμάμαι κι όσες ξέχασα 

γυρίζουν και μου κουνάνε την ουρά τους. 

μέχρι και τον σημερινό ήλιο σε καμία δεν ενέδωσα

στροφή τους

και κάθε φορά ξυπνάω με ανακούφιση που με χαιρετούν, 

που εγώ τους λέω αντίο κι εκείνες μου χαρίζουν 

λίγο πριν ανοίξω μάτια, την σοφία του κόσμου 

να παίζουμε για να περνάει η ώρα μας όσο λείπεις.

αν δεν έφευγα θα έκανε εκείνος τότε πίσω

το είδα πάλι στ όνειρο που είχα αφεθεί.

άσε λοιπόν την ενοχή και την ευθύνη μας

στις πλάτες του φεγγαριού που πάλι γέμισε. 

you do something to me 

                   somewhere deep inside 

να βρω τρικάκια να κρεμαστώ απ την ζωή 

με τα νύχια δεν μ ενδιαφέρει. 

ούτε εκείνη την ίδια δεν θα παρακαλώ κι ό,τι αποφασίζει 

δικό μου θα το βαφτίζω για πάντα γιατί αυτή 

είναι η χλιδή της μονάδας κάθε που σου δείχνω 

την κατάντια μου, αυτή είναι και η ξεφτίλα της

όταν αναμοχλεύω τα σκοτάδια για να βγάλουν φως. 

οχι για να σε πείσω μα για να πειστώ για σένα. 

ότι δεν είσαι κόμικ

dancing through the fire 

                                    just to catch a flame 

γλυκούλι. κουτουκουτουκουτουκουτου

τί να την κάνεις βρε την φλόγα; 

να ψήσεις την μπριζολα μήπως; τί να την κάνεις 

την ελπίδα; να ταξιδέψεις στο χρόνο μήπως; 

τί να την κάνεις την δουλειά; να πάρεις μηχανήματα;

και το ταλέντο τί να το κάνεις; να σε πάει ταξίδια

να σε αποθεώνουν οι δυστυχείς; τί να την κάνεις την 

αλλαγή; θέλεις να ζήσεις σε πολλές εποχές 

σπασμένος σε κομμάτια μήπως;

σε είχα για περισσότερα μα ήσουνα εγώ,

μέχρι εκεί που έφτανα πριν έρθεις.

πριν αρχίσουμε να τα σκαλίζουμε όλα οκλαδόν 

κι αμετακίνητοι.

you do something wonderful 

προηγουμένως εαν αδυνατούσα να το δω 

τώρα το βλέμμα μου περνάει από μέσα

όλα τα κάνει διάφανα και στο λέω 

έρχονται δύσκολες μέρες για την ειρήνη 

και την ησυχία. 

δεν αναφέρομαι σε επιχειρήσεις διάσωσης 

και αντιπολεμικά συλλαλητήρια μα θα πειράζει 

να έχω μια ντομάτα να κόβω, θα πειράζει 

να έχω ένα χαμόγελο, να τραγουδώ θα ενοχλεί 

τους πάντες μα δεν θα με αγγίζει ο πόνος κανενός

όπως ο δικός σου μ άγγιξε
κ αυτό θα με ντύσει πανοπλία
και θα με πετάξει στο χαράκωμα και την τρέλα

χίλιες φορές για να βρω τα μάτια σου γύρω, 

στον εχθρό, στον ουρανό, όπου να ναι. 

μέσα σε χιλιάδες τόνους αίματος και δίψας

δεν θα χάνομαι.

δεν είμαι περήφανη.

απλά είμαι.

ο πα τής κι ο άλα της.

φαντάζομαι κενά μνήμης λόγω αλκοόλ γαμώ την απαγόρευσή
τους μέσα, λίγοι μας δεν έχουνε βιώσει 

ήρθε και η σειρά μου λοιπόν κι ήρθε εδώ

που έχω δυο ερμού ν αγαπώ και δυο συγγρού

σου είπα τα βλέπω όλα διπλά από τότε που σε ξαναβρήκα

η μισή αγάπη έτσι διπλή που την βλέπω καιρό τώρα

ολόκληρη μου φαίνεται.

σαν να έχω μεθύσει λοιπόν 

και ο παλιπαιδισμός ωραία φάση αλλά χτύπησε τέρμα.

να θυμηθώ

ν αγαπήσω τ αντερά μου 

να σε ξεχάσω μπας και ζήσεις να θυμηθώ

να σ αφήσω μήπως γυρίσεις. 

να θυμηθώ να μπορέσω. να μην μου λείπεις πια 

να θυμηθώ ότι δεν ξέρω ποιός είσαι 

κατα τα κοινώς λεγόμενα να θυμηθώ να γίνω γυναίκα

να πλύνω τα εσώρουχα στο χέρι. 

συγχώρα με που ήρθα μόνη μου αφού σου είπα

μόνο μαζί σου θα πατούσα πόδι.

φταίει ο χρόνος

όσο αληθινός και ψέμα είναι κάθε φορά 

μια το ένα, μια το άλλο. 

είπα να γίνω εσύ, δεν σου άρεσε και παλάβωσα

ακόμη πιο πολύ για τα ζεστά σου χέρια

 
όταν χάριζα το μυαλό μου να ξέρετε

καμία ιδέα ότι θα περιλάμβανε τις λέξεις μου δεν είχα

μα όσο μου τελειώνουνε κι αυτές μαζί του

είμαι ευτυχής.

για πιλότος

με προσγείωσες πολύ απότομα.

άκους εκεί η εξέλιξη του είδους αποτέλεσμα επιτυχημένης

υποταγής του ατόμου στις εκάστοτε κοινωνικές επιβολές

που με την πάροδο του χρόνου παίρνει την πλειοψηφία 

και γίνεται φύση...

θα το σκέφτομαι μέχρι την δευτέρα παρουσία τώρα αυτό.

τις κόβω σαν να λέμε.

επιστροφή στις σπηλιές και η χαραμάδα της τρέλας

ακόμη ν ανθίζει πλάι στο πρωτόγονο;

εμ γι αυτό ο Φ.Ν. είχε τέτοιο πρόβλημα οικειότητας

η τρομάρα που πέρασα μπορεί να συγκριθεί μόνο

μ εκείνη που χα πάρει από το kundalini yoga for the west

όταν κατέληγε ότι ο yogi τί αλλό του μένει από το να

μεντορέψει κάποιον; να πεθάνει ήταν η απάντηση!

φτου φτου φτου μου χε σηκωθεί η τρίχα κάγκελο και τότε

όπως και τώρα με τον πιλότο. σπάνιο σου λέει ζευγάρι 

yogi παίξε τζόκερ καλύτερα.

μοιράστηκα το αδιέξοδο του να έχεις καταφέρει

να βλέπεις μόνο διπλά το λιγότερο,

όλα τα φανάρια για τους πεζούς να τα κάνεις πράσινα

στο κινητό σου να ξέρεις πάντα ποιος σε παίρνει

και παρ όλ αυτά το στομάχι σου να παραπονιέται

ακόμα. ξέρεις τί έγινε έτσι; χα. κλασσικό,

είναι πιο δύσκολα απ όσο τα περίμενες

πιο ξένα απ ότι τα υποψιαζόσουν

πιο σημαντικά απ όσο ήθελες να πιστεύεις

πιο μεγάλα απ όσο θα προτιμούσες

πιο σκληρά από τα σκληρά σου

και πιο βαριά από τα πιο βαριά σου.

κοίτα να σηκώνεις όσα μπορείς και λίγα λίγα.

τοτε. ask for help. look down.

το κόλπο σου.

να βρω το κόλπο σου κι εγώ 

αυτό που καταλάθος έμαθες, ν απλωθώ στον χωροχρόνο 

ν αφήσω σημάδια παντού να σε πολιορκούνε.

τα μάτια σου όταν κουράζονται από την γιορτή να πέφτουνε,

να κοιτούν, να βλέπουνε λίγο αγάπη.

λίγο αγάπη όλοι χρειαζόμαστε ακόμη κι εσύ που σνομπάρεις

τα ίδια σου τα μέλη και τα όνειρά σου που φοβάσαι 

και που αστέρι κατα βάθος μόνο θες να σαι, σου φτάνει.

όχι ανάσα και δέρμα όπως σε είπανε, όπως σε βαφτίσαν.

δεν μπορείς να με κάνεις να μην υπάρχω, να με εξαφανίσεις

αδυνατείς. δεν θες είναι η αλήθεια, να πάρεις τέτοια ευθύνη

ξανασκέψου το.

ούτε από πολύ ψηλά να κάνεις πως με κοιτάς 

κι ότι σου φαίνομαι τόσο μικρή, έως ασήμαντη μπορείς. 

ούτ εγώ να σε κρατάω με κορδόνι απ τον ουρανό 

και να σε περπατώ στην γη, γίνεται.

μόλις ανακαλύπτω πόσο μεγάλη φασαρία μπορώ να κάνω

το ίδιο λεπτό, επιλέγω την σιωπή χίλιες φορές
και ποιός βγαίνει κερδισμένος.  

έχεις δει

παρδαλίτσα on edge; χα.  σπάνιο.

μόνο τα κλάματα που δεν έβαλε.

με κοιτούσε με τέτοια αγανάκτηση κι είχε ένα βλέμμα

που μου ζητούσε ευθύνες. σάστισα. 

πετάχτηκε πάνω να φύγει σαν να είχε γίνει λες κανένα

μεγάλο κακό. σε μας που βλεπόμαστε τρίτη

φορά στην ζωή μας και που είχαμε ανταλλάξει μόνο λέξεις.

είμαι είπε αγενής. μεγάλωσα λίγο, τ άκουσα κι αυτό.

μην το παίρνεις βαριά και σκάσε ένα χαμόγελο

δεν έτρεξε δα και αίμα

ούτε κανένας πόνος μεγαλος θα μπορούσε να γεννηθεί

ούτε έσπασε κανένα τύμπανο.σιγά.

μπορείς να το πάρεις από καθόλου έως εντελώς προσωπικά

σε αυτή την φάση όπως ευκολύνεσαι 

μ εμένα μαζί σου φαίνεται να παίζει το δεύτερο αφού είμαι καθιστή.

από επιλογή, από την μάνα του ούτ εγώ ξέρω σου είπα...

πάει τη σιωπή στο θόρυβο από το παρτυ σπίτι

δεν ξέρω τι έγινε βαρέθηκα. εσύ ήξερες κάτι.

γιατί γράφουν οι άνθρωποι; 

γιατί γαμάνε και χέζουν.

γιατί δεν μπορώ να γράψω; 

γιατί αγχώνεσαι για την επίδοση, δεν τρως καλά και σφίγγεσαι.

γιατί με εκνευρίζεις τόσο;

μακάρι να ξερα. εγώ πάντως σε γουστάρω.

επικοινωνία.

για παράπονα πατήστε το 3.  ναι ένα λεπτάκι σας συνδέω με θεό. 

πείτε τα, βρείτε τα, μήπως δεν λάμπει αρκετά ο ήλιος σήμερα;

μήπως οι νότες στο κομμάτι δεν είναι οι ίδιες

και τα πόδια μήπως ακόμη δεν λειτουργούν;

whatever the track then, my desire stays on.

μπορεί μία λέξη εκτός από την κόκκινο να φωτίσει κόκκινο;

να σταματάει να μου σηκώνεται στο 3.44 γίνεται; 

να ισσοροπήσω με τόση ένταση; θα το βρούμε πού θα πάει
τί ειμαστε τίποτα φλώροι; χε. 

απλώς δεν του μιλάνε και πολύ του παιδιού
είναι ακυκλοφόρητο όταν είναι on the edge. παίζει τους λόγους του
κι ανα πάσα μπορεί να την κάνει

μα χώμα στην φούστα μου;

άλλη μια φορά γιατί μία δεν φτάνει 

ζωή να χω αν δεν δεις εμένα να την πατάω 

ποιόν θα δεις; 

πάρε και τους μεζέδες και τα τσίπουρα 

και καλά αυθόρμητο δεν το συζητούσαμε από το μεσημέρι...

πάρε και τον εκδικητή/ήρωα με κάμποσα χρονάκια καθυστέρηση

αλλά γλυκό και περιττό όσο δεν περίμενες 

παρέλαση αγαθών και γέλιων 

πόσα να χρωστάω

και ποιός μου δίνει 

ποιός φοβάμαι ότι μ αφήνει 

κι ανησυχώ

βρήκα γιατί κάποιος όταν πέφτει γελάμε αυθόρμητα

κι ας έσπασε το χέρι του.

βρήκα γιατί με πονάς παραπάνω απ όσο 

το κλάμα γιατί πάντα προερχότανε 

κι είναι αλήθεια τόσο απλό 

που χαίρομαι 

τρεις φορές μου βγήκε ο θάνατος.
πήγα πολύ μακριά, θα το έκανα άραγε ποτέ διαφορετικά
μπορώ να το ξορκίσω μόνο με αγάπη;
θα προλάβω;

άλλη μια φορά θα σου το πω 

                                 όπου και να είσαι πάνω σου θα τρέχω

όχι δα και μισώ. μην τους ακούς δεν ξέρουν.
αυτά νόμιζα τα ξεκαθαρίσαμε από την αρχή.
αυτά νόμιζα δεν είναι στο χέρι μας.
ξέρεις τί είναι έμπνευση; - με ρώτησε.
και μου απάντησε κατευθείαν απ το μυαλό μου.

είναι ότι δεν μπορούμε να απολαύσουμε περισσότερο.
είναι ότι δεν μπορούμε έτσι απλά. ο καθείς όπως φτιάχτηκε
κι εμείς περνάμε όλη μας την ζωή με τα κατσαβίδια στο χέρι.
η μαστοριά κατέντησε η μοναδική απόλαυση
σαν να θεωρώ πως ο θεός της μηχανικής θα μου χρωστάει χάρη.
9999 και χρειάζομαι έναν παραπάνω λόγο απ το ότι μπορώ
χρειάζομαι προοπτική.είδες; αργώ αλλά φτάνω. χα.

κάθε φορά που η πόρτα μου χτυπάει τα βράδια 

                               γεμίζει έστω για λίγο η ζωή μου η άδεια

ευχή και κατάρα σου δίνω τούτο το πρωινό
όταν πλέεις σε πελάγη ευτυχίας
να θυμάσαι πως είναι τα σκατά που τρώω.

αν

αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φαν

και οι παππούδες δόντια να μασαν

αν η τζέην παντρευόταν τον ταρζαν

αν κέρδιζε η γιαγιά μου στο κουν-καν

αν είχα για ξαδέρφη τη μουλάν

αν ξέραν τα μωρά να κολυμπάν

αν δεν ξανάχανα το λιποζαν

αν έπαυαν οι σφήκες να τσιμπάν

αν...

θα γίνω μάντης μάγος και σαμάν

να πέφτουν τα παιχνίδια να μην σπαν

αν ήξεραν οι κούκλες να μιλάν

αν δεν με έτσουζε το σαμπουάν

αν ήταν ο μπαμπάς μου σουπερμαν

η βρύση αν δεν ήταν τόσο παν

αν όλοι ήξεραν να παίζουν πιαν

να παίζουν να χορεύουν να γελάν

αν ήξεραν τ αστέρια να μετράν

αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν

hallelujah

baby I have been here before

I know this room, I've walked this floor

I used to live alone before I knew you.

I've seen your flag on the marble arch

but listen love is not a victory march

it's a cold and it's a broken hallelujah

there was a time you let me know

what's really going on below

but now you never show it to me, do you?

and  I remember when I moved in you

and the holy dove was moving too

and every breath we drew was hallelujah

 

maybe there is a god above

as for me all I ever seem to learn from love

is how to shoot at someone who outdrew you

but its not a complain that you re here tonight

it's not the laughter of someone

who claimed to have seen the light

no it's a cold and it's a very lonely hallelujah

I did my best, it wasn't much

I couldn't feel, so I tried to touch

I've told the truth, I didn't come to fool you

and even though it all went wrong

I'll stand right here before the lord of song

with nothing on my tongue but hallelujah

you say I took the name in vain

I don't even know the name

but if I did, well really, what's it to you?

there's a blaze of light in every word

it doesn't matter which you heard

the holy or the broken hallelujah

τα παράγωγα του έξι.

έξι του μήνα γεννήθηκα κι έξι χρόνια μετά 

αποφάσισα ότι θέλω αγόρι για διπλανό πρώτη μέρα στο σχολείο

κι ότι μια αδερφή να έχω δεν έφτανε. 

αν είχα δύο σκέφτομαι θα ήμαστε έξι τότε εμείς 

κι η γιαγιά θα είχε έξι εγγόνια κι έτσι στην μικρή
ρίχνω έξι χρόνια.

στα δεκαέξι ήθελα δεκαέξι ώρες ύπνο 

χωρίς να έχω ούτε τις μισές, 

με περίμενε τσούρμο στην γωνία να τους κάνω να γελάσουν, 

έφτυσα πρώτη φορά σε μούρη υπερ ιδανικού

σε απεσταλμένο υποτιθέμενης εξουσίας κι έγινε η ροχάλα μου άγαλμα.  

η ιστορία του κόσμου γραφότανε από τα μπούτια μου και δεν το ξερα

μόλις τελειώσανε τα δεκαέξι βγήκε η επανάσταση στον πόλεμο, 

ήρθες κι εσύ καπάκια σαν για να το γιορτάζαμε.

εικοσιέξι ο πόνος, εμείς στο παρα πέντε τώρα

και εικοσιέξι του μήνα βρεθήκαμε με τα μάτια έξω 

πρώτη φορά έξι χρόνια αφού με φίλησες χωρίς να με ρωτήσεις
αφου έκανα έξι χιλιάδες χιλιόμετρα για να φύγω και να γυρίσω 

με το κεφάλι πάνω. πριν μηδενίσουν πάλι όλα.

και στο 'τώρα΄ μας αν θέλουμε ν αράξουμε,

πριν έξι μάρτηδες έγινε πυρηνικός στην καρδιά μας όλων 

και στα όνειρα και μας φύτρωσε από ένα δεύτερο κεφάλι

στον καθένα και μας βάζει να συναντιόμαστε από τότε

με το έτσι θέλω και να γελάμε από το κλάμα,

το μούδιασμα και την αμηχανία αλλά 

να κοιταζόμαστε στα μάτια σαν να είναι αργά για φόβο

και σαν να θέλουμε ο ένας να φάμε την σάρκα του άλλου αλλά 

απ την δειλία να χαιδεύομαστε κι απ το πείσμα να δαγκώνουμε

τα χείλια μας και βήμα να μην πηγαίνουμε.

για πόσο δεν το ήξερα μα έκατσα στο νούμερο έξι του δρόμου 

που μου δώσανε, φαίνεται για έξι μήνες τελικά.

οι πινακίδες με τριπλό το έξι υπερισχύουν όλων 

κι ακολουθούν οι άσσοι, από τότε που με βάλανε στο μάτι.

σε έξι χώρες έχει χρειαστεί να διαμείνω,
έξι εβδομάδες θα χω αύριο να σε δω. 

κι ήρθε αυτή η γλυκειά ανακούφιση να με προιδεάσει 

πως δεν θα γράψω άλλο στα έξι χρόνια πάνω. σήμερα. 

και θα το κάνω με τον θρήνο να κρατήσει έστω έξι μέρες

γιατί εκείνον τον ντρέπεται πιο πολύ απ όλα 

κι αν τον αισθάνεται γύρω σκύβει αμέσως το κεφάλι στην χορογραφία.

βάφει την μούρη με ό,τι χρώμα βρει αρκεί 

να μην φαίνεται το δέρμα από πίσω.

κι ας πούνε ό,τι θέλουν. πάντα λένε. δεν θα είμαι εκεί. 

κανείς μας δεν θα είναι εκεί κι άχνα δεν θα βγει απο μας. 

αποδείξεις, στοιχεία και προδοσίες, εξαφανιζολ.

turn the page

on a long and lonesome highway,

east of Omaha

you can listen to the engines

moanin' out it's one old song

you can think about the woman,

or the girl you knew the night before

but your thoughts will soon be wanderin',

the way they always do

when you're ridin' 16 hours,

and there's nothin' much to do

and you don't feel much like ridin',

you just wish the trip was through

here I am, on the road again,

there I am, up on the stage

there I go, playin' star again,

there I go, turn the page

so you walk into this restaurant,

uh strung out from the road

and you feel the eyes upon you,

as you're shakin' off the cold

you pretend it doesn't bother you,

but you just want to explode

yeah, most times you can't hear 'em talk,

other times you can

all the same old cliché's,

is it woman, is it man

and you always seem outnumbered,

you don't dare make a stand

make your stand

out there in the spotlight,

you're a million miles away

every ounce of energy,

you try and give away

as the sweat pours out your body,

like the music that you play

later in the evenin'

as you lie awake in bed

with the echoes of the amplifiers

ringin' in your head

you smoke the day's last cigarette

rememberin' what she said

what she said

μεγάλες κουβέντες

για μεγάλες στιγμές

με μεγάλη συγκίνηση

κι εσύ δεν γελάς σταγόνα σίγουρη μα εγώ χύνω ποταμούς τα γέλια

και οι κοροιδίες έχουν πρώτη φορά νοστιμήσει τόσο

φίλε μου, θα είμαστε πάντοτε μια σύμβαση

όσο εκείνος θα λείπει

γιατί μόνο για εκείνονε μιλάμε

κι όταν κάνουμε όταν λείπει

κι όταν υποκρινόμαστε πως ξεχνάμε

γι αυτό σου λέω φίλε

μην το υποτιμάς το μεσημεριανό καφέ

είναι στον θάλαμο της υπομονής και της αναμονής

μίας ρήξης που συνεχώς συνέρχεται

να σου βγάλω νόημα άνθρωπε

να βγάλω γέλιο να βγάλω τα χέρια

απ τις τσέπες σου με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα

μα εσύ δείχνεις πιο ζορισμένος απ όλους

γι αυτό σε παίρνω αγκαλιά

εσένα σου λείπει πιο πολύ ακόμη κι από μένα

τί να σε κάνω;

έχουμε να θυμηθούμε πολλά πάντα θα έχουμε να πούμε

και το αντίο μας ακόμη εμάς είναι χαρούμενο

όπως οφείλει να είναι κάθε αντίο

τι κάνω;

μια θέση Parking V.I.P. αεροδρομίου, 

ένα ζευγάρι παπούτσια ομορφότερα απ όσο θα μπορούσα να τα φανταστώ

αλλά ακριβώς στο στυλ που ήθελα στην αποθήκη.

τρία πιάτα παστιτσάδα με χυλοπίτες και reggato αντι κεφαλοτύρι 

μία πρόταση για part  time πριν ακόμα πατήσω το πόδι
στην χώρα για το MA μαζί με ένα μπουκέτο φρέζιες 

και χαρισμένα 20 λεπτά του ευρώ απ τον περιπτερά για τα αλάρμ μου. 

τρεις τεράστιες αγκαλιές
δέκα χρόνια μετά που καταφέρνω
να συγκινηθώ με το "φιλαράκι" της βόσσου επί της ουσίας
αντί να το τραγουδάω μηχανικά και ν αναρρωτιέμαι
πώς όλοι οι κατασκηνωτές το γουστάρουν τόσο

δυο ώρες να φτάσω στην Πεύκη με το πιο αργό GPS του κόσμου 

και άπειρες πινακίδες με διπλό τουλάχιστον το ένα νουμεράκι τους

όποτε επιβαλλόταν - δλδ με την συχνότητα του διαβόλου

μια ζώνη που μάτιαζα με το νου πάνω από τρεις μέρες

για το πόσο μου χε λείψει κι όταν βρεθήκαμε 

άντεξε μισό απόγευμα ακόμη και μας άφησε...

η ιστορία σου να γίνεται πιο δική μου από ποτέ 

let go

I can't get it out of me

it's breathing ιnside of me

it's reaching inside of you

you're feeling affected

you're being infected

it's just like a cold

a kiss on your lips

now you're taking control

I feel like a criminal

I'm falling apart

we're leaving for venus

in a getaway car

there's no one can save us

there's no need to try

I'm looking for saviors 
before they all die

if you wanna try and save me

then take my heart don't hate me

if you feel you can let go, let go

you say that you haunt me
but you don't really know
you're clinging to fingers 

but you got to let go

θα ρθει καιρός

που τα τραγούδια σου μόνο εγώ θα φτάνω ν ακούω

ν ανατριχιάζω και μόνο αυτό θα σου κάνει σημασία.

οι λαοί κι οι υπόλογοι δεν θα ορέγονται το ακούμπημα 

του πόνου σου ούτε θα γυρεύουν να τους το ξεπουλησεις 

για μία στάλα αναμονής που θα ονομάζουνε δική σας

κι ούτε θα χειροκροτούν και θα εκστασιάζονται  (σου στοιχίζει)

με τις τόσο αφελείς μαντεψιές τους πάνω σου.

όλα δικά σου θα είναι δανεικά κι αγύριστα.

θα το ξέρουμε οι δυό μας σίγουρα και μια ντουζίνα ακόμη

κοντινές καρδιές, από την γειτονιά.

θα ρθει καιρός που το ταξίδι θα ναι ολόκληρο

και θα ρθει καιρός όχι επειδή το λέμε

μα επειδή εκείνος μας πήρε να το πει πως θα ρθει εκεί που

τα σκοτάδια πια δεν θα γιορτάζονται με φώτα

από λάμπες όλων των χρωμάτων κι εντάσεων και με γιρλάντες.

θα ξεπερνιούνται ήσυχα όπως οι αχτίδες του ήλιου  που κι εκείνες,

απαλά τις νιώθουμε στο δέρμα χωρίς ρίγος,

χωρίς να μας τρώνε αντοχή και μάλιστα, το αντίθετο.

θα ρθει καιρός να δεις το φεγγάρι να φορτίζει το γερασμένο

πνεύμα σου πριν λύσει της ψυχής τους πρώτους κόμπους

την ανατολή, στα ζωντανά όλα μπροστά. πριν παρθούμε αγκαλιά

και προτού η παρέα διαλυθεί...

και θα ρθει καιρός που πια δεν θα φεύγουμε

όπως τα θυμόμαστε. ούτε νωρίς, ούτε αργά.

μόνο στην ώρα μας θα φεύγουμε χωρίς υπερβολές

κι αναθυμιάσεις με φιλιά και γέλια 

καλημερα

καλησπερα καληνύχτα

προσπαθήσαμε να μπερδέψουμε ανατολές με δύσες μηπως ελλαττώσουμε 

την ευθύνη, αποφύγουμε τις εναλλαγές του φωτός με το σκοτάδι

αλλά δεν.

για καιρό επιλέγαμε να σκορπίζουμε τις μνήμες μας

τις αφήναμε σε ό,τι ακουμπούσαμε γιατί ήταν πολύ όμορφες εκείνες

κι εμείς πολύ σκοτισμένοι στο παρόν για το μέλλον για να τις κουβαλάμε

αλλα ούτε.

έρχονταν κύκλοι οι κύκλοι κι εμείς αντί να πιάνουμε τις άκρες 

να τις κουνάμε ενώναμε ό,τι περισσεύει κι ότι δεν κλείνει καλά και το βαφτίζαμε ευθεία μας

αλλά μην. 

κι όταν  χάσαμε την εμπιστοσύνη στον εαυτούλη μας, από τα πλάσματα 

γύρω μας το πιο αδύναμο, για να το αντέξουμε 

είπαμε το πιο δυνατό πως ήταν 

αλλά όχι. 

the miracle of love

how many sorrows 
do you try to hide

in a world of illusions

that's covering your mind?

 I'll show you something good

when you open your mind

you'll discover the sign

that there's something

you're longing to find...

the miracle of love

will take away your pain

when the miracle of love

comes your way again.

cruel is the night

that covers up your fears.

tender is the one

who wipes away your tears.

there must be a bitter breeze

to make you sting so viciously-

they say the greatest cowards

can hurt the most ferociously. 

but I'll show you something good

if you open your heart

you can make a new start

when your crumbling world falls apart.

First Lyrics First -- Vol.18

τώρα έχω μάθει θα κάνω λάθη 

                          θα σου χαρίσω τα σωστά κι όσα είχα πάθη 

μου άρεσε που στεκόσουν στο κομμάτι των ανθρώπων που αλλάζει 

ενώ εγώ πάντοτε σ εκείνο που μένει ίδιο. την αίσθησή μου αυτή
από την αρχή, αγκάλιαζε μία λανθασμένη εντύπωση που είχα
πως η δική σου οπτική 

μπορεί να γίνεται αισιόδοξη συχνότερα.

περίσσια τώρα η αντοχή μπορώ και την κερνάω...

                            ...σ εμαθα πια γι αυτό γουστάρω που γερνάω

τα όνειρα μπορεί να δίνονται σαν δώρα από τον ουρανό

μαγικά σπόρια απ το άγνωστο σε περιβάλλον εχθρικό όσο δεν πάει

πετιούνται όλο πάθος να γίνουν ανθισμένη, ειλικρινής πραγματικότητα.

να φέρουνε τα πάνω κάτω στο χώμα για να σηκωθούν.

δεν είναι ευχάριστα μουσικά διαλείμματα για κωφό ακρωατήριο

περιμένουν το σωστό ζευγάρι αυτιά. 

περιθωριακά ναι, ιδιαίτερα επίσης, φιλάσθενα κι ευαίσθητα 

κάνουν τα μάτια να λάμπουνε κι όποιος τα χαίρεται νύχτα μέρα 

ίσως τα δει να μεγαλώνουν και

ν αφήνουν στην αυλή και το μπαλκόνι του για όσο,

την πιο εξεζητημένη μορφή ρομαντισμού να κουνιέται

ανέμελα, χαρούμενα, να υπάρχει, να γελά με θράσος,

μπροστά στην μούρη και του πιο εκχυδαισμένου ρεαλισμού. 

κι αυτό δεν σημαίνει ότι κερδίζει κανείς. 

σημαίνει όμως ότι έχει επιλογές.

hallelujah

I've heard there was a secret chord

that David played, and it pleased the lord

but you don't really care for music, do you?

it goes like this the fourth, the fifth

the minor fall, the major lift

the baffled king composing hallelujah

your faith was strong but you needed proof

you saw her bathing on the roof

her beauty and the moonlight overthrew you

she tied you to a kitchen chair

she broke your throne, and she cut your hair

and from your lips she drew the hallelujah

baby I have been here before

I know this room, I've walked this floor

I used to live alone before I knew you.

I've seen your flag on the marble arch

love is not a victory march

it's a cold and it's a broken hallelujah

there was a time you let me know

what's really going on below

but now you never show it to me, do you?

and remember when I moved in you

the holy dove was moving too

and every breath we drew was hallelujah

maybe there's a god above

and all I ever learned  from love

is to how to shoot at someone who outdrew you

and it's not a cry you can hear at night

it's not somebody who's seen the light

it's a cold and it's a broken hallelujah

ο Μαλάκας του θερμαικού.

κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά 

                               κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά

ο Μαλάκας πάπιας του θερμαικού -μα πώς το κατάλαβες;-

κάθεται μόνος του. 

χαίρεται να κάνει βούτες μόνο με την πάρτη του.

πφ... λέω, ας κάτσω να τον χαζέψω μέχρι να φάω το σάντουιτς.

τον παίζουμε λοιπόν κι εγώ κι αυτός εκεί δίπλα στην σιχαμάρα
που χει ξεβράσει και σήμερα ο κόλπος αλλά τουλάχιστον έχει τόσο ήλιο
που έκανα το παλτό μαξιλάρι κι έτσι με τ ακουστικά
εγώ τον έχω στο νου μου να δω μέχρι πού φτάνει η μαλακία του.

η αμέσως επόμενη εξαίρεση από το Μαλάκα, είναι το κλασσικό ζευγαράκι 

της αγ.παρασκευής. (τρομερήηη πιτσα με το μέτρο αχ μου λειπει η αθήνα μ γαμωτο! χε.)

κολυμπούν απομακρυσμένα αλλά κοντά κοντά το ένα με τ άλλο και 

συντονισμένα παίζουν κι αυτά μεσα στην μπίχλα και τα σκουπίδια πριν 

ξεκινήσουν να πηγαίνουν αργά αργά, μέχρι να γίνουν δυο κουκκιδίτσες στον ορίζοντα.  

τι να κάνεις; τουλάχιστον αυτά το χουν πιάσει το νόημα. 

όλα τα υπόλοιπα παπάκια λοιπόν, 

αράζουν χαλαρά αρκετά πιο πίσω, σε φάση αγέλης ενώ ο Μαλάκας
κάθεται μες την μούρη μου. τί να πεις; ε, λοιπόν θα σου πω τί να πεις. 

μαγκιά του να πεις. 

η μοναχικότητα του, που ποιός ξέρει από πότε την έχει επιλέξει,

ίσως τελικά αποτελέσει τον μοναδικό τρόπο να του ξυπνήσει την αυθόρμητη

και αυθεντική επιθυμία να ζευγαρώσει στο μέλλον, να το εκτιμήσει και
να το διαφυλάξει με την ζωή του
(όπως διαφυλάσσει τώρα την πάρτη του απ τον όχλο)

ακριβώς όπως αρμόζει σε κάτι τόσο μαγικό όσο είναι η συνέχεια
του κύκλου της ζωής.

ίσως άμα μαζέψει αρκετές αναμνήσεις κι αισθήσεις μοναξιάς,
τότε ειλικρινά να νιώσει βαθειά μέσα του την επιθυμία να βρει ένα ταίρι.

αν όχι, σημαίνει ότι η μαλακία του δεν έχει όριο 

(σιγά το πρωτότυπο λέμε) αλλά και η χαρά του το ίδιο. 

επίσης, αν ήταν να γουστάρει αγέλη δεν θα την έπαιζε ήδη εκεί μπροστά μου μόνος του.

αυτοεξόριστος ή όχι μία ή η άλλη, μόνο σε μένα ρίχνει καμιά ματιά
και μετά πάλι μπλουμ! αναρχοαυτόνομος λοιπόν όπως και να έχει
του δίνω τα credits που του αναλογούν.

δεν ψάχνεται όμως, τον βλέπω.

τον πλησιάζει κανένα άλλο παπί που και που αλλάααα 

αυτός σαν να μην το βλέπει. στις αρχιδάρες του και συνεχίζει τις μοναχικές

βουτιές του περήφανος, σαν να νομίζει ότι είναι ο μοναδικός στον κόσμο 

που μπορεί. με το δικό του προσωπικό ρυθμό και στυλ, 

δεν γουστάρει κανέναν να τον βλέπει underwater. 

μαγκιά του και πάλι φίλε μου έτσι που έχει αποκοπεί 

από όλα τα υπόλοιπα που μέσα στην απελπισία τους 

αλλαξοκωλιάζονται μ όποιο άλλο είναι γύρω
και μετά το κουτσομπολεύουν όλο το υπόλοιπο πρωί (το πέθανα λες ε; εντάξει σορυ).
και που εκείνα, ακόμα και με τους γλάρους τα βλέπω
να φλερτάρουν κατ ανάγκην. κι ας τα έχουν οι γλάροι φτυσμένα
και γραμμένα εκεί που μελάνι δεν πιάνει.

ο Μαλάκας όμως όχι. 

όταν ζευγαρώσει, εφόσον και εάν, 

οι απόγονοί του θα φέρουν το ίδιο ελεύθερο και ανήσυχο πνεύμα με εκείνον 

και -ας το παραδεχτούμε δεν είναι κακό- 

τα εφόδια που θα τους έχουν κληρονομηθεί, 

θα αποτελούν την μοναδική ελπίδα του είδους τους να πορευτεί προς την εξέλιξη.

παπί παπί αλλά με ψυχή γλαρένια ο συγκεκριμένος...

όχι και τόσο μαλάκας ο Μαλάκας τελικά ε; 

αν δεν σ αρέσει κάτι φτύσ το.

αν δεν σ αρέσει κάτι φτυσ το μην το καταπίνεις

επειδή πεινάς, ξεκόλλα μην μασάς, ζωή κι αξία μην του δίνεις

και κάτσε μόνος σου προτίμησε να βρεις έτσι το δρόμο σου

αν με κάποιον το κεφάλι σου βαράς στον τοίχο χάνεις το χρόνο σου

απ΄το συναίσθημα να φτιάχνεις λογική

γιατί τ αντίθετο μας στέλνει με μαθηματικά στην φυλακή

θέλει υπομονή, άπλωνε τα πράγματα και άλλαζέ τους θέση

μέχρι ό,τι σε κάνει να γελάς να λάμψει μες την μέση

κι έχε το νου σου για ό,τι κάνει την καρδιά σου να πονέσει

γιατί είναι το θεριό που αν δαμάσεις, μ ευτυχία θα σε δέσει

θα σου συστήσει την λαχτάρα, την διαφορά, θα σε προσέξει

μην ζητάς την τελευταία λέξη, ούτε την σκέψη

απόλαυσε το λάθος που την ψυχή σου έχει πλανέψει,

το χεις διαλέξει, κι όταν εκείνο σταματάει να δίνει

βρες το κουράγιο να τ αφήσεις να στερέψει.

κι ύστερα εκείνο όπου βρεθεί κι όπου σταθεί θα χει ημερέψει

στο μέλλον κανέναν άλλον δεν θα βρει να κοροιδέψει

σκέψου το έτσι, πως θα επιτρέψει, 

το δάκρυ να τρέξει στις πληγές, να τις γιατρέψει

να λέει ιστορίες για το πως το κανε κάποιος ν αλλάξει πλεύση.

για μένα οι άνθρωποι είναι ίδιοι στο χω πει και δεν αλλάζουν

το φως τους μόνο ελευθερώνουν ή διατάζουν

κι όπως γεννήθηκα να βλέπω οι ψυχές τους που κοιτάζουν

δύσκολα οι ανάγκες τους με εντυπωσιάζουν

όποια τους κίνηση, στοχεύει στην δική μου την συγκίνηση

με δόλο, μου φέρνει αηδία μα κι αυτό ακόμα να ξέρεις γεννάει ποίηση

κουράγιο, θάρρος, χαρά κι ικανοποίηση 

και η διαφήμιση και η δυσφήμιση σε κανένα από τα δυο δεν κάνω μήνυση

κρατάω τα όνειρά μου μυστικά, ψάχνω την δύναμη

ν' αφεθώ στην φύσικη γαλήνη, στην ομορφιά, στην φαντασίωση

όταν νιώθω πως ο χρόνος για μας χάθηκε μες την λύπηση

κάπου αλλού κυλάει, για κάποιους άλλους,

ενώ εδώ τον έχει παγώσει η σύγχυση

 σηκώνω βλέμμα, σηκώνω ψέμα, μαζεύω αυτοπεποίθηση 

να τον ζεστάνω λίγο, μια αγκαλιά του να μου δώσει ή μια του εκτίμηση

εκείνος δεν χρωστάει τίποτα για την δική μου πίεση

είναι φτιαγμένος να τον λιώνουν η αλήθεια, η αγάπη κι η αφοσίωση.

όταν σε γνώρισα θυμάσαι είχα διαλέξει ήδη μια θέση, 

εσύ έμοιαζες με άνεμο που έτρεχε χωρίς να σταματά μα είχες μια γεύση

που την καρδιά μου τρέλαινε κι ο νους ήταν μικρός να την χωρέσει

μην τον διαβρώσει η επιρροή σου, την εξουσία του μην αναιρέσει 

και όπως όλα γύρω μας μου πε κι αυτό, μην θεωρείς πως θα διαρκέσει

φύγε νωρίς προτού η γλύκα του σωθεί και σε πονέσει

φύγε μακριά προτού ο κίνδυνός του σε παραμονεύσει 

κι έγινα άγγελος, προφήτης, καπετάνιος μα και δάσκαλος 

καιρό πολύ έπαιρνα κι έδινα στους ουρανούς το πάθος μου

ώσπου η σκιά του θέριεψε κι έφτασε μέχρι την γη, μέχρι το βάθος μου

τον φόβο έπαιρνα στα σοβαρά μου είπε, αυτό ήταν το λάθος μου

και μ έφεραν τα βηματά μου πάλι σ εσένα χωρίς να μ αφήνουν να ρωτήσω

κλειδώσαν σ ένα κουτί το νου για να σε συναντήσω

εσύ θυμήθηκες την όψη μου, μου μίλησες, μου πες κοίτα με έγινα καλύτερος

δεν είμαι πια για την καρδιά μου τόσο ύποπτος

κι όπως για την δική μου την καρδιά οι έννοιες μένουν ίδιες πάντα, έτσι,

σου πα κι εγώ, πως από την πρώτη μας στιγμή μ είχες μαγέψει.

 

p.s. ο χριστός και η μάνα του τί άλλο θα δουν τα ματάκια μας... :$ από που ξεπετάχτηκε αυτό τώρα;

p.s.2 δεν υποδύεται έναν ρόλο ο mc σ αφιερώνει yo  :pp