ψέμματα...

αυτά που νιώθεις πιο κοντά σου

απ όσο μακριά κι αν βρέθηκες να τα κοιτάς να τρέχουν
μην αμελείς πώς μ ένα φύσημα του ανέμου
πάλι μπροστά σου θα τα βρεις.

θα ακουμπάς απ την αρχή αυτά που βλέπεις πιο όμορφα.

θα θυμηθείς απ την αρχή πως τα πλησίασες με πάθος και έξαψη

κι ύστερα πάλι με αγωνία...ξαναγυρνούσες.

καμιά φορά βαριεστημένα, ακόμα και με οργή 

που τα μυστικά πληθαίνουν και τα κλειδιά 

όλο σπάνε μες τις κλειδαριές.

κι ο χρόνος πάντα χάνεται μα πριν χαθεί για σένα
υπήρξε. 
.

χτίζουμε χτίζουμε τείχη γύρω γύρω

και πάνω απ τα κεφάλια και των δυο μας βρέχει