κατέβα απ τ αστικό!

υπεραστικό και βάλε... για το περιβάλλον λέω

που με κάνει να αισθάνομαι απολίτιστη. μια βλάχα και μισή.

μου λείπει η απλή, αυθόρμητη, ενστικτώδης καθημερινότητά μου

στο νησί. βέβαια κι εκεί είχε υγρασία...κάθε μου μετακίνηση

και λίγο υγρασία παραπάνω ουτ επιτηδες αγάπη μου 

οπότε πάλι βήχω. έχει λιακάδα σήμερα και δεν το διακινδυνεύω.

κατα τ άλλα πάλι αύριο θα μαθαίνω ποδήλατο εκεί έξω 

αποτελώντας δημόσιο κίνδυνο...γελάς..χα.βράζω ογδονταέξι τσάγια 

το δευτερόλεπτο.

κατουράω τουλάχιστον τα μισά στο τέταρτο και κάνω άσχημες σκέψεις

για τον παρανοικά χαρούμενο συγκάτοικο και κολλητό μου

τί κρίμα! δεν είναι όλα ρόδινα

ούτε για σένα, ούτε τώρα ακόμη κι ας ήταν πριν,

ήταν για λίγο. πέρασε

φτου κι απ την αρχή να πάρεις φόρα κι όσο

ανέβεις από πάνω. κι όσο δεις, όσο ισορροπήσεις

εδώ μπορεί να βοηθήσει και το ποδήλατο χεχε.

χμ.

αυτά κι άλλα πολλά μέχρι που είχε στο αγκίστρι σύννεφα

και στην ολλανδία λιακάδα

μέχρι που μου μιλήσαν όλοι. κι εσύ...

κι άκουσα το ίδιο κομμάτι σε δυο εκτελέσεις 

μία απ το music challenge (ο μι τζι) και μία από το στερεοφωνικό

του σπιτιού που το έπαιξε από cd ο εν λόγω συγκάτοικος
όλα μέσα σε τρείς ώρες...