κι όπως ακριβώς...

ξετυλιγόταν η ζωή μπροστά σου για χρόνια και την διάβασες 

σε δυο βραδιές και τα ερωτηματικά σβηστήκαν

έτσι ξανάγινε κουβάρι μέσα σε πέντε ώρες ύπνο 

χωρίς να μπορείς να κουνήσεις χέρια πόδια

και χωρίς να μπορείς να μιλήσεις. 

το γέλιο χάθηκε φίλε μου. 

ήταν εκεί, στον αέρα ισσορροπούσε στις δίνες...

το γέλιο χάθηκε γιατί είναι ελαφρύ

και όποιος το χρειάζεται το βουτάει πολύ πριν 

τον πάρουνε χαμπάρι. γιατί είναι ελαφρύ το γέλιο

φίλε μου κι επειδή είναι έτσι, η αξία του στην αγορά

έχει πέσει κατακόρυφα. μέχρι που

ντρέπονται και θέλουν να το παίρνουν στα κρυφά. 

υστερά επίσης νιώθουν άσχημα να το βγάζουν βόλτα, 

ακριβώς εξαιτίας της ανάλαφρης φύσης του και το χουν 

κλειδωμένο για τους ίδιους μα και για όλους. 

δεν θέλω να δίνω σημασία και βαρέθηκα να

ανησυχώ αν σε βαραίνω με την ανάγκη μου 

για προσοχή ή αν με εξαντλείς με την απουσία σου 

επίτηδες για να αλλάξω γνώμη 

δεν έχω γνώμη. δεν θέλω να έχω άποψη. 

θέλω να ανοίξουν οι φυλακές και να ελευθερωθούν

τα γέλια μας και να είναι πιο δυνατά 

από τους ήχους και τις μουσικές κι από τα 

ζώα κι από όλα γενικά τα πράγματα....

όμως δεν το βλέπω να γίνεται αυτό 

κι έτσι αποζητώ το γέλιο πάλι σήμερα για λίγο έστω...

όπως και κάθε μέρα μόνο που σήμερα 

χώρος και χρόνος δεν υπάρχει γιατί 

κλαίνε όλα κι έτσι;