μου την είχε στημένη

η μοίρα μου κι απόψε και πλέον, εχω φτάσει να λαμβάνω

τα σημάδια κι από νωρίς.

το απόγευμα ας πούμε! είναι η διάθεση, οι συγκυρίες, οι φίλοι
η ημερομηνία, το εσώρουχο, τα μαλλιά  και οι πινακίδες στον δρόμο.
είναι όλα όσα σφίγγομαι να μην χαμογελάσω μπροστά
και τελικά έχεις δίκιο και πάρω ψυχοφάρμακα.

βέβαια κατέληξα απόψε εδώ, γιατί εδώ έχω παλέψει να μαι 

κι ας μην μου αρέσει. όλο κάτι θα ξερα λέω...

μου την είχε στημένη η μοίρα μου κι απόψε. 

ήταν τόσο σκατά όταν την συνάντησα

όσο την έχω φτιάξει. μην έχεις καμιά αμφιβολία

επ αυτού.

γι αυτό τα πληρώνει το blog και το μασωνικό ένα μάτι. 

γι αυτό η χαλαρή μου διάθεση πήγε περίπατο

κι βγαίνουνε πάλι ακατανόητοι ήχοι από το στόμα μου

καθώς σ ακούω να λες την σκέψη που χω μήνες τώρα φωναχτά

και ν αντιδράσω πώς; αφού κανείς δεν σκέφτεται

πιο γρήγορα από τον εαυτό του. έτσι δεν είναι; 

φυσικά είχαμε και το δικαστήριο...

θανατική ποινή λέει ο δικαστής. 

η ανώτερη εξουσία όλων; 

νόμιζα σε μια τέτοια αναταραχή επάνω
ότι θα χαμε καθολική επανάσταση.

νόμιζα πως ο λαός θα ξεσηκωνόταν

τ αρχιδάκια μου μου πήρα.χεμ. ευτυχώς που χω

και την οικογένεια και ρίχνω κανένα γέλιο.

είναι και το αύριο.

που έχω καφέ με την μοίρα πάλι αλλά ειρηνικό.αγαπησιάρικο.
δεν νιώθεις...

όπως -μεταξύ μας- είναι ο κανόνας. μόλις με είδε κείνη η μοίρα

θυμάσαι, σου γράφω, σχεδόν προχθές

έπεσε πάνω μου να με γεμίσει φιλιά

με σκεφτόταν λέει την προηγούμενη - δεν το πίστευε

ότι ήμουν στο δρόμο. ότι εγώ την σκεφτόμουνα την ίδια. 

ούτε εγώ το πίστευα 

-παρατατικός. φιλιά παντού. φιλιά παντού μου έδινε 

και χύθηκε στο μαύρο της νύχτας μου 

λευκό.

άλλη μια φορά γιατί μία δεν φτάνει...