...with lots of love for you, Jeff Thomas and the lyrics.

Monday, May 03, 2010

βαρέθηκα!

αρχικά
βαρέθηκα να μην μπορώ να μυρίσω, φυσικά να μην μπορώ ούτε
να γευτώ και να τρώω μόνο από πείνα. εαν δεν είχα προηγούμενη 
εμπειρία των απολαύσεων που προσφέρουν αυτές οι δύο αισθήσεις 
δεν θα ήξερα τί έχανα - δεν θα με ένοιαζε. τρομαχτικό;

ύστερα βαρέθηκα την πόλη. κινείται με ρυθμούς οργής,
θανάτου και στέρησης αλλά κι εγώ εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα.
έχω πάθει αλλεργία στις βιτρίνες, στα πάρκινγκ, στους μπάτσους,
στα σουπερ μάρκετ, στην βρώμα, στην καταστολή των αισθήσεων
εξαιτίας των εκατομμύρια άχρηστων ερεθισμάτων που με βομβαρδίζουν και 
που ο νους επεξεργάζεται θέλω δεν θέλω, μέρα ή νύχτα, στον ύπνο ή 
στον ξύπνιο μου.

βαρέθηκα κανείς να μην ενδιαφέρεται
για το πως θα επιζήσουν οι επόμενες γενιές -από τα χαήρια μας-
ενώ την ίδια στιγμή, αρνούμαστε πεισματικά να σταματήσουμε
να παλεύουμε ώστε να γεννοβολάμε πραγματικότητες βγαλμένες
από διαφημίσεις του βιτάμ. δεν είναι από άγνοια, από μαλακία είναι
(καταπιεσμένη) που περιμένουμε το θαύμα κι από στρουθοκαμηλισμό. 

βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους να γίνονται ρομποτάκια
κάνοντας πράγματα που δεν γουστάρουν τις εργάσιμες
και τα πουσουκου να πίνουν και να εκτονώνονται με κάθε τρόπο
σαν να μην υπάρχει αύριο επειδή κατά βάθος αυτό εύχονται
κι ας μην αντέχουν να το παραδεχτούν -να μην υπάρξει αύριο,
να γλιτώσουν. βαρέθηκα να με θαυμάζουν ή να με κράζουνε
επειδή επιλέγω διαφορετικά. η αγωνία μας όλων είναι ίδια
κι αν θέλεις να την μοιραστούμε, είναι απλό.

βαρέθηκα να κλαίγονται όλοι και να συμπεριφέρονται
σαν να μην μπορούν να βρουν μια γωνίτσα σε ολόκληρο πλανήτη
που να τους εκφράζει και την αγαπούν ν αράξουν. να ταιριάξουν.

βαρέθηκα να βλέπω να παρεξηγούνται 
επειδή θίχτηκαν με την άποψή μου και να αποσύρουν τα θετικά τους 
συναισθήματα σαν να τους έβγαλα μαχαίρι και 
τους ανάγκασα να συμφωνήσουν ή σαν να κρέμεται η αγάπη μου 
για κείνους από δυο κουβέντες.  
βαρέθηκα την καχυποψία και να μαζεύω αποδείξεις για άλλους. 
θέλετε να αποδείξετε κάτι; κάτι ίδιο; κάτι αντίθετο; ψαχτε μόνοι σας 
και όταν όλοι θα είναι κόντρα σας εσείς συνεχίστε. το χετε;

βαρέθηκα την γκρίνια, το αίσθημα εγκλωβισμού, 
το 'δεν γίνεται διαφορετικά' από μίζερους, αδυνατισμένους 
πρώην φέροντες την χαρά της ζωής και τώρα φοβισμένους, 
τα περιμένανε πιο εύκολα. ποτέ δεν ήταν πιο εύκολα,
μόνο που το στομάχι γεμάτο κι ο υπολογιστής, 
το κουτσομπολιό, τα πάρτυ, ο φραπές κι η προοπτική 
της σύνταξης τους έφτανε και δεν το ψαχναν παραπάνω. 
εμένα λοιπόν όχι. ποτέ. σορυ κι όλας.

βαρέθηκα να βλέπω ν αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον χρηστικά,
να θεωρούμε τα ελλαττώματα του αλλουνού αποκλειστικότητα δική του
και να κλείνουμε το μυαλό και την καρδιά μας σε ό,τι επιθυμούμε
επειδή διαπιστώσαμε επιτέλους πως η ομορφιά και η ευτυχία
δεν κατοχυρώνονται με τίτλους ιδιοκτησίας, ούτε με συμβόλαια και επιταγές
μα να το χωνέψουμε μοιάζει αδύνατο με βάση τα δεδομένα που μας μάθανε.
έτσι ρίχνουμε στο τραπέζι απ αυτά ό,τι έχουμε 
και πάλι τσαντιζόμαστε που δεν φέρει αποτέλεσμα.

βαρέθηκα να βρίζουμε ο ένας τον άλλον και να τον καταριόμαστε
που υπήρξε άδικος/σκληρός/εγωιστής/συμφεροντολόγος/ψεύτης και
υποκριτής προς το πρόσωπό μας ενώ εμείς τόσο καλές προθέσεις
είχαμε γι αυτούς. βαρέθηκα να σε βλέπω να σιχτιρίζεις το σημείο 
που στέκεσαι αλλά να μην κάνεις βήμα επειδή προεξοφλείς 
καταστάσεις και χέζεσαι να σηκωθείς απ την καρέκλα
να περπατήσεις. μην πέσεις και γίνεις ρεζίλι, μην χτυπήσεις, μην σου 
βάλουνε τρικλοποδιά οι αντίπαλοι.

βαρέθηκα ν αντιμετωπίζουμε την ζωή άχαρα σαν ένα
βαρετό δεδομένο ενω παράλληλα απομακρυνόμαστε από αυτήν
με όσο περισσότερο γκάζι έχουμε ανακαλύψει ως τώρα και
ταυτόχρονα να νιώθουμε και περήφανοι όταν μας λένε μπράβο.

βαρέθηκα το ταξικό παραμύθι, το συνωμοσιακό παραμύθι, το τεχνολογικό
παραμύθι, το παραμύθι με την ωραία κοιμωμένη 
που την ξυπνάει ο πρίγκιπας βαρέθηκα την παραμύθα που έχει τα παιδιά 
να σέρνονται έξω απ τα κέντρα και να μην τα καταφέρνουν 
ενώ υπάρχει εναλλακτική.

βαρέθηκα να βλέπω να εναποθέτουν τις ευθύνες στους άλλους.
βαρέθηκα την ξεροκεφαλιά, την προσκόλληση στο παρελθόν ή
την πεισματική τους άρνηση να το αποδεχτούν,
την έλλειψη πάθους και φαντασίας, την εξάρτηση από πλασματικές
έννοιες όπως 'σωστό', 'επιτυχία', 'εξυπνάδα' 'καλωσύνη'
και την εμμονή στον στόχο. τέλος και πιο πολύ απ όλα βέβαια,
βαρέθηκα τις δικαιολογίες γιατί έρχονται εκ των υστέρων και ποτέ,
ΜΑ ΠΟΤΕ,
δεν μπορούν ν ανατρέψουν το αποτέλεσμα, από μόνες τους.

για σένα.
που να σε βαρεθώ ή να σε ξεχάσω αρκετά ώστε
να αντικατασταθείς, ως είθιστε, δεν μου έχει επιτραπεί μέχρι σήμερα
όσο και να χτυπήθηκα κι έτσι έχω την πολυτέλεια να βαριέμαι όλα
τα παραπάνω. μα να που τούτη η διαπίστωση μ έχει γεμίσει 
θάρρος, ένταση και αποφασιστικότητα.
και να που ανέκαθεν έτσι μου φαινόταν να είναι 
ο χαρακτήρας  της ζωής κι απλά μου το θύμισες. 

απ όταν μ άρεσε τριών ετών να βγαίνω γυμνή στην αυλή 
και να μιλάω στην λεμονιά η ζωή έτσι ήταν. απόλυτη.  δίνει,
παίρνει και δεν ρωτάει.
ρίχνει βροχές και ήλιους ν ανθίσω όσο έχω τα κότσια
και την θέληση κι όσο το χώμα μου το επιτρέπει
ή αλλιώς μια ώρα αρχίτερα να γίνω λίπασμα -το μόνο σίγουρα
θετικό που θα κάνω- γι άλλα πιο όμορφα, πιο δυνατά, να με δει κι αυτή
από ψηλά και να βάλει όλα τα γύρω να χαμογελούν.
δεν τίθεται να πάρω κάτι μαζί μου απ αυτήν. μόνο που θα θελα
εκείνη να συνεχίσει να με παίρνει. επ άπειρον.
και ναι, μπορώ να κάνω ό,τι μπορώ. επιτρέπεται
αν όχι επιβάλλεται -μην στο πω κι αυτό και τρομάξεις.

όπως και να χει, επειδή χρωστάω γυρνάω να ευχαριστήσω
κι επειδή δεν μου χρωστάει, τα έχουμε καλά.

4 comments:

Kallioph said...

κι εγώ το ίδιο ...
!!!! :)

pardalitsa said...

χα ! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

respect.
xx ;)

Anonymous said...

ego tha sou po ena palio alla kalo tragoudi..."varethika ta idia logia na mou lene...pos imoun panta to kalutero paidi...kai otan meno monos mou na anarotiemai an einai eukolo na allaxeis mia zoi..."..e????filakia sta moutrakia sou..iwanna

pardalitsa said...

pou einai ta comments mou oeo???

Template by:
Free Blog Templates