ή να συνεχίσω καλύτερα. χα.

εκείνο το e-book που δεν θα ξαναβρω ποτέ 

που έλεγε για τους τεμπέληδες (τί γαμώ τα παιδιά που είμαστε) 

two or three years έχω να το πετύχω

ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν είναι ότι δεν το κατέβασα να το διαβάσω επειδή βαριόμουν 

κάθε άλλο.

για τις γλώσσες να πω πως σε άκουσα να το λες και γαλήνεψαν τα μέσα μου 

και χοροπηδήσαν πριν.. two or three weeks.

αυτά για την δύναμή της ψυχής σου.

παρακάτω τώρα,

πριν two or three days μου ήρθαν οι σοφίες της γιαγιάς μου

"να παλεύεις την τεμπελιά σου. μην την αφήνεις"

μου ρθε λοιπόν να μου το λέει και να το ακούω σαν τώρα,

δημοτικό εγώ, θα είχα ξυπνήσει στο ηλιόλουστο κρεβάτι της για να μην πάω σχολείο

επειδή θα μου χε σπάσει το νύχι την προηγούμενη και "μαμα πονάααααω"

κλάιν δηλαδή βαριόμουν πιο πολύ κι από τον θάνατο το σχολείο. πάντοτε.

τελείωσε ευτυχώς πάει χαχαχαχα τί χαρά που είχα κάνει θυμάμαι... 

μέχρι και δουλειά έπιασα τρεις του Σεπτέμβρη.

ενοχέεεεες σου λέει η γιαγιά πάλι 

αν δεν ήσουν εσύ θα συνέχιζε να με παίρνει από κάτω 

στον αιώνα τον άπαντα 

(ναι υπάρχει κι αυτός δεν είναι μύθος  κι η γιαγιά μου αποκλείεται να αλλάξει γνώμη στα 78 ανθρώπινα αλλά πάντα θα μ αγαπάει;))

τελικά two or three blog updates πριν στο dashboard μου

με περίμενε το πεπρωμένο -χαχαχαχαχα ξύπνησα πολύ πρωι- μας. 

κοινώς το εξής απελευθερωτικό και σουπερ update

να παλεύεις ΓΙΑ την τεμπελιά σου. μην την αφήνεις