laid

this bed is on fire

with passionate love

the neighbors complain 
about the noises above

but she only comes 
when she's on top

my therapist said 
not to see you no more

she said you're like a disease 
without any cure

she said I'm so obsessed 
that I'm becoming a bore, oh no

ah, you think you're so pretty

caught your hand inside the till

slammed your fingers in the drawer

fought with kitchen knives and skewers

dressed me up in women s clothes

messed around with gender roles

dye my eyes and call me pretty

moved out of the house
so you moved next door

I locked you out 
you cut a hole in the wall

I found you sleeping next to me 
I thought I was alone 

you're driving me crazy 
when are you coming home

ή να συνεχίσω καλύτερα. χα.

εκείνο το e-book που δεν θα ξαναβρω ποτέ 

που έλεγε για τους τεμπέληδες (τί γαμώ τα παιδιά που είμαστε) 

two or three years έχω να το πετύχω

ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν είναι ότι δεν το κατέβασα να το διαβάσω επειδή βαριόμουν 

κάθε άλλο.

για τις γλώσσες να πω πως σε άκουσα να το λες και γαλήνεψαν τα μέσα μου 

και χοροπηδήσαν πριν.. two or three weeks.

αυτά για την δύναμή της ψυχής σου.

παρακάτω τώρα,

πριν two or three days μου ήρθαν οι σοφίες της γιαγιάς μου

"να παλεύεις την τεμπελιά σου. μην την αφήνεις"

μου ρθε λοιπόν να μου το λέει και να το ακούω σαν τώρα,

δημοτικό εγώ, θα είχα ξυπνήσει στο ηλιόλουστο κρεβάτι της για να μην πάω σχολείο

επειδή θα μου χε σπάσει το νύχι την προηγούμενη και "μαμα πονάααααω"

κλάιν δηλαδή βαριόμουν πιο πολύ κι από τον θάνατο το σχολείο. πάντοτε.

τελείωσε ευτυχώς πάει χαχαχαχα τί χαρά που είχα κάνει θυμάμαι... 

μέχρι και δουλειά έπιασα τρεις του Σεπτέμβρη.

ενοχέεεεες σου λέει η γιαγιά πάλι 

αν δεν ήσουν εσύ θα συνέχιζε να με παίρνει από κάτω 

στον αιώνα τον άπαντα 

(ναι υπάρχει κι αυτός δεν είναι μύθος  κι η γιαγιά μου αποκλείεται να αλλάξει γνώμη στα 78 ανθρώπινα αλλά πάντα θα μ αγαπάει;))

τελικά two or three blog updates πριν στο dashboard μου

με περίμενε το πεπρωμένο -χαχαχαχαχα ξύπνησα πολύ πρωι- μας. 

κοινώς το εξής απελευθερωτικό και σουπερ update

να παλεύεις ΓΙΑ την τεμπελιά σου. μην την αφήνεις 

αυτό πάει πολύ!

εντάξει να μου πέφτει.

αλλά να μην γράφω ρε φίλε το χοντρύναμε
(σταματάς με την ειρωνεία σε παρακαλώ είναι σοβαρό).

αναρρωτιέμαι τί συμπτώματα παρουσιάζεις εσύ ενόσω κατεβάζω ταχύτητα

και να ζαλίζομαι απ το γέλιο σταματάω.

θυμάμαι εκείνο τον προορισμό που σχεδίαζα πολύ καιρό

κι όταν ήρθε η στιγμή τα πάντα είχαν βρει την θέση τους

ξεκίνησα να πάω επειδή ήθελα δράση όχι διαφυγή και στην αρχή απογοητεύτηκα.

καλά να πάθω. χα. στην αρχή...

στην συνέχεια με κουβαλήσανε από κει με το ζόρι.
με ξεκολλήσανε με την σπάτουλα.

έμαθα από δεύτερες ευκαιρίες κι από επόμενες.

ξέρω από τραγούδια που τα φτιάχνει ο άνεμος κι αν είσαι κουρασμένος

σου ακούγονται σαν τσιρίδες και παράσιτα.
κουνάς το κεφάλι σου αλλά δεν φτάνει...

  

τί συμβαίνει; πού είμαι;

νιώθω διαφορετικά, το διαφορετικά είναι καλά,

λέω να κατέβω για λίγο εδώ. να δω τί παίζει.

First Lyrics First -- Vol.16

μου μαθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ

                                      και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω

αλλά δεν πειράζει γιατί τί είναι αυτό που αγαπώ το βλέπω

στέκεται εμπρός μου καθε στιγμή

κι όπως ανοίγω τα χέρια και την αγκαλιά μου
και το αφήνω να μου γλιστρήσει ελεύθερο

λύπη κι ανακούφιση. ισορροπία. 

μα ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακές συνήθειες 

                                   το βλέπω τώρα καθαρά πως είναι αργά για αλήθειες

η ζωή είναι επιλογές και όχι συμπτώσεις. 

πρέπει να πάρω το κύμα κι ας ξέρω.

πρέπει να το πάρεις κι εσύ. 

πνιγήκαν όλοι όσοι γνωρίζουμε. όλοι.
οι καλύτεροι, πνιγήκαν κι αυτοί. 

με εξουσιοδότησαν με μια ζωή να τη ζήσω όπως την θέλω.

μα πως αλλιώς θα μπορούσα να την ζήσω; 

όλη μου η ζωή συνενοχή και πώς γουστάρω 

                            τα πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέματα

δεν ξεχνιέμαι όπως νομίζεις. κι εγώ για την πλάκα είμαι εδώ.
για την φάση, για την καύλα, τον χαβαλέ. για το παιχνίδι. 

ούτε κολαση ούτε παράδεισο μαζί μου δεν θυμάσαι. 

αυτά τα κουβαλάς μέσα σου
είναι τα ρέστα σου! 

σήκω τώρα να πάμε να κάνουμε και καμιά δουλειά.
εκτονώνει τα πάντα όλα.

λάθη

πολλά λάθη

λάθη
κι άλλα 

πάμεεεεεεε

κι άλλα λάθη 

παντού λάθη 

συνεχώς

λάθη 

να δει το μάτι σου 

τι να κάνω; 

να τις κόψω;

χα.χαχα

λεω να καθίσω

και να το σκεφτώ

λίγο ακόμα

(αν δεν σε πειράζει)

σε παρακαλώ αν μπείς στον πειρασμό να αφήσεις comment ότι σε πειράζει

μην το κάνεις.

δεν θα το αντεξω. χαχαχαχαχα

μην μου πείς γιατί κλαίγομαι, γιατί κλάνω. σορυ ...

πάρε κι ένα παραλήρημα γιατί δεν κοιμήθηκα πάλι όλο το βράδυ.

ναι δεν τα λέω να με κράξεις ευχαριστώ

είμαι ενθουσιασμένη. όχι που δεν κοιμάμαι, που έχω όλες αυτές τις όμορφες σκέψεις

που δεν μ αφήνουν να κοιμηθώ!
(όχι, όχι τα λάθη! τα λάθη τα βλέπεις εσύ! χαχαχαχα)

τί είχα πει; α ναι. βολίδα σε κανόνι αναμένη χα. χαχαχαχα

ακόμη εκεί λοιπόν. ακόμη με την άκρη του φιτιλιού αναμένη.
με τον αέρα να μας φυσά.

turn your lights down low

turn your lights down low

and pull your window curtains

oh, let Jah moon come shining in -

into our life again,

sayin': ooh, it's been a long, long time

I kept this message for you, girl

but it seems I was never on time

still I wanna get through to you, girl

on time - on time.

I want to give you some love

I want to give you some good, good lovin'

oh, I - oh, I - oh, I say 
I want to give you some good, good lovin'

turn your lights down low

never try to resist, oh no!

oh, let my love come tumbling in

into our life again

sayin': ooh, I love ya

and I want you to know right now

'cause I - that I -

I want to give you some love

I want to give you some good, good lovin'

grounded.

έχει γεύση και μυρωδιά.
είναι μία ξυνίλα και μυρίζει σαν τετράποδο κατοικίδιο. 

μα πού πήγε η εδέμ οεό; 

στα πατώματα χαχαχαχα και το στρώμα και το πάπλωμα
και τα ογδονταδύο μαξιλάρια που μέσα τους προσπαθώ να την σηκώσω
ενόσω η μία αποτυχία διαδέχεται την άλλη για έξι μέρες σερί (είναι σοβαρό).

σε αυτή την φάση μου σκάνε ξεχασμένες σοφίες ενώ κάνω μπάνιο
από μεγάλα μυαλά όπως ο Γιώργος Μαζωνάκης που πολύ σωστά είχε πει
"μερικές φορές πρέπει να φτάσεις στον πάτο για να ξανασηκωθείς". ή ενδεχομένως όπως έγραψε
ο dr. Johnson "He who makes a beast of himself gets rid of the pain of being a man"
μην φρικάρεις θα συμπληρώσω και σηκώνεται δύο φορές άνθρωπος μετά.

εμ τί περίμενα τέτοιες ώρες; τέτοια λόγια...

με τις Αλκυονίδες σκάει η πρώτη ιδέα ότι και καλά είναι άνοιξη
πριν την εκτόνωση της άνοιξης
και την ολοκληρωτική παράκρουση του καλοκαιριού. 

την πατάω νομίζω πάλι ότι οι μύξες μου τρέχουνε απ την γύρη
και φτερνίζομαι από την σκόνη αλλά ούτε καν.

βγαίνω με το κοντομάνικο, τα γυαλιά πλέον must, κοιμάμαι χωρίς κάλτσες
κι αυτά είναι μόνο όσα είχα παρατηρήσει μεχρι πέρσι. κι είναι και το άλλο.
νομίζω ότι τα λουλουδάκια κι οι πεταλουδίτσες ζουζουνίζουν αλλά δεν είναι έτσι.
είναι πιο έξυπνα τα πλάσματα από εμένα δεν μπερδεύονται!...

αναλογίστηκα κατι συγκεκριμένες αλκυονίδες φυσικά, αυτές του 2003.
εντελώς τρελαμένες τα θέλανε όλα δικά τους. πέντε ήταν στον αριθμό αλλά θρασύτατες.
σχεδόν μου κλείσανε το σπίτι!
τελικά -τί λέγαμε για την παράκρουση του καλοκαιριού;
- εκείνο το καλοκαίρι μου έβαλε λουκέτο. 

ο να βάλει το του τι θα μου ξεράσουν φέτος.
καμιά μπουλντόζα στο κεφάλι θα μου ρθει. σου λέει μετά
γιατί το καλοκαίρι κλείνεις το σπίτι και πας στο στο νήσι ούτως ή άλλως.

αφού φτάνεις να μην την παλεύεις με όλα τα υπόλοιπα
που είναι γύρω από το σπίτι σου όλο τον υπόλοιπο χρόνο και στο τέλος
σ ενα καύσωνα που δεν αντεχεις το πετσί σου (χοχοχο), κλείνεις και το σπίτι και φεύγεις
σιγά την απώλεια αν είναι το ξανανοιγείς ή γυρνάς  στο πατρικό σου.

ε δεν πάει έτσι κυρίες αλκυονίδες μου!

φέτος τους την έχω στημένη για τα καλά (γιατί νιώθω τώρα ότι θα γελάσουμε πολυ;...)

εμετοί παπαραλιάτης τελευταία δύο επεισόδια σύνολο: 7 (αρκετά καλά τα πήγε)

δεεεεεεν τελειώνει ο χειμώνας ακόμη.
μόνο οι μυγδαλιές μου είπανε έχουνε μπερδευτεί
εγώ μυγδαλιά δεν είμαι. μέχρι κλαίουσα ιτιά με λες.
για την ακρίβεια με είπε ένα personality test κάτι άλλες πατωματένιες μέρες χιχι.
κι αυτό είναι το κομματάκι μιας ευχής που δεν σου χρειάζεται
μα πετάει έξω εκείνα που θα την έκαναν να πραγματοποιηθεί
και στουμπώνεται άυλη κι άχρηστη να καμαρώνει, σαν ιδέα. 

μετράω με πιο πολύ μέτρο. κι ας έχει το πόδι μου βαρύνει.
κι επειδή θέλω να κλείσω με μία χαρούμενη νότα. 

αφού δεν ακούω και χατζηγιάννη πάλι καλά...  

everybody's got to learn sometime

change your heart

look around you

change your heart

it will astound you

I need your lovin'

like the sunshine

everybody's gotta learn sometime

στον εξευτελισμό.

μου πεσε. καιρός ήταν...

για να μου σηκωθεί τώρα θα χρειαστούμε γερανό
στην καλύτερη. 

αμάν πια μ αυτή την σιχαμάρα του ανθρώπου προς τον εαυτό του. 

δηλαδή ό,τι δεν προσαρμόζεται πεθαίνει. το παρατηρησαμε, το βιώνουμε 

γιατί δεν το δεχόμαστε; πώς κάνουμε έτσι;

και ξέρεις τί δεν φαίνεται να προσαρμόζεται και να επιβιώνει. η φύση! 

ο άνθρωπος ίσα ίσα ζει όλο και περισσότερο... 

τον έχουμε βάλει κάτω και τον πατάμε
για μένα είναι το πιο συναρπαστικό πράγμα στον κόσμο!

ασ'το καλό πια. 

παράσιτο τον λέμε, ηλίθιο όλη την ώρα, πληγή του πλανήτη, ανήθικο, ανάξιο,
βρώμικο κι ελεεινό. εκείνος παλεύει με την άρνηση, το τίποτα.
πόσο κακό μπορεί να είναι αυτό;

ν απογοητευτώ; από ποιόν; από αυτόν που με κάνει να χαμογελώ;

η επιστήμη μας έχει φτάσει να αποδεικνύει ότι όλα είναι ένα
και στον άνθρωπο αυτό ακόμα ακούγεται υστερικά ρομαντικό !
μήπως είναι συνομωσία; για σε παρακαλώ!!

το κομμάτι του ανθρώπου που αρνείται, περνάει στο χάος αυτούσιο
κι υπάρχει στα ανείπωτα για πάντα. υπάρχει όμως.
γι αυτό και μπορεί κι αρνείται έτσι πεισματικά να το αφήσει  ελεύθερο
να το αποδεχτεί. να ανθίσει. και να πεθάνει. 

μέσα στο άχρονο θα είναι πάντα ασφαλές. λέμε τώρα... 

τίποτα δεν μπορείς να κάνεις για να προστατέψεις τα παιδιά σου από τον κόσμο. 

παρ το απόφαση. ούτε από σένα δεν μπορείς να τα προστατέψεις τον ίδιο.

απλά ούτε για τις γέννες μας παίρνουμε πλήρη ευθύνη ακόμη. 

μα φύσικα. πώς αλλιώς... 

μην βρυκολακιάζεις.

μείνε άνθρωπος.
φάε σκοτάδι όμως να'χεις.
να ξέρεις και πώς είναι. εσύ τα χωράς όλα.

εδώ γεννιούνται οι θυμωμένοι
κι εκείνοι που χτυπάνε πίσω.
τί κι αν κάποιοι πουλιούνται εχθροί του φωτός και βρυκολακιάζουν
κι εκείνοι φοβισμένοι είναι.
ακόμη περισσότερο...

από παντού θε να περάσεις.
μα τίποτα απ αυτά δεν θα ναι εσύ, ποτέ τους.

ίσως το χώμα μόνο κάποτε, αυτό να σε προδώσει τελευταίο

ή να σε σώσει.

άσε τα κεριά και την θράκα σου γιατί τώρα βρέχει

και πρόσεξε όπου κρυφτείς από κάτω
πόσα χρωστούμενα θα σου ζητάει μετά.

γιατί ό,τι πιο χαμηλά από σένα φαίνεται
από κάπου ψηλότερα εκείνο έχει ξεπέσει.

κι ό,τι σου φαίνεται ν αστράφτει συνεχώς και να σ εμπνέει,

άντε να φτάνει ως την μύτη σου που δεν μπορείς να δεις.

και θα σου πω να μην κλάψεις τώρα.
το κάνει ο ουρανός για σένα γι αυτό κρατήσου

θα ρθουν κι άλλα. λάσπες, δουλειές να επείγουνε και να σαι εξαντλημένος.
τότε το συζητάμε...

αλλά δεν θα κλάψω για το σκοτάδι
την χάρη αυτή δεν του την κάνω. όσο κι αν τα δακρυά του ρίχνει 

στους ώμους για να με βαφτίσει.

εγώ σ αγάπησα κι έφτασε η ώρα
που για όλα τ άλλα πια είναι αργά.

First Lyrics First -- Vol.15

πες τώρα σ όλους αυτούς που δεν μας τα παν στα ίσια...

                                   .....μια φορά τους λείπω εγώ, δέκα τους λείπει η αλήθεια

γιατί έχω και δικαίωμα στο θυμό και την ξενέρα.
όοοοολα μέσα. 

δηλαδή όταν γούσταρα ήτανε καλύτερα; για ποιόν;
εγώ πάλι εδώ είμαι και η διαφορά; 

γιατί είχα δικαίωμα στην διάρκεια. και ήταν ωραία πολύ
μα τώρα κάτι τέλειωσε.

η ανακωχή κάτι σαν τα λάθη που αγαπώ.
ιδεολογικά διαφωνώ αλλά αισθητικά απολαμβάνω. 

αναπόφευκτο παρ όλα ταύτα και για όσους ξέρουν, αναμενόμενο.
παντού βολεύεσαι. όπου να'ναι. 

...θα δινα κι άλλη ευκαιρία ξανά, μα δεν είμαι ηλίθια

                                                να πάνε να γαμηθούν ξέρουν τον τρόπο τον ζήσαν

τώρα γελάμε. τώρα χορεύουμε.

ανυποψίαστα σκάει η άπνοια και ο καταρράκτης. άντε καλά
το ρεύμα του ποταμού είχε ήδη δυναμώσει  αισθητά
και το βλέμμα έφτανε μέχρι την άκρη του.
η πτώση μαγική γιατί είναι κι αυτή στα μέτρα μου.

εσένα σε βλέπω από κάπου πολύ ψηλά θες να πέσεις
μεγάλο το ρίσκο και για λάθος αντάλλαγμα.

πες με μια λέξη ό,τι αισθάνεσαι...

                                        ...όσο για τις καλές στιγμές μας να παν να γαμηθούν

γιατί όποιος σ έμαθε να ερωτεύεσαι έκανε πολύ καλή δουλειά
αλλά πού ήτανε όταν με συναντούσες αλήθεια;
σου φευγαν ξώφαλτσες εκεί που εγώ στρουθοκαμήλιζα για χάρη σου. 

δεν μου το ζήτησες όχι. όχι στα ίσια.
είχα αποφασίσει να πάψω να ζορίζομαι εκείνη την νύχτα μα εσύ σεβασμό κανέναν
μπλα μπλα μπλα και στο τέλος φιλιά και γέλια απόλυτα. 

λοιπόν τι να πω κάθε μέρα πιο δυνατή νιώθω που υπάρχω

                                                    καθε μερα σχεδόν έχοντας καρδιά βράχο

δεύτερος εφιάλτης καλώς τα μας, ύπνος ικανοποιητικός.
τί είναι φυσιολογικό άραγε; μήπως αυτό...χα.
μέχρι και τηλεόραση έβαζα τώρα λίγο πριν την υπέρτατη νταγκλίτσα.
ευτυχώς που δεν έχω

το κομμάτι όμως με κρατάει και πάλι 

μακάρι να μην ήταν έτσι αλλά η άρνηση μόνο χειρότερα μπορεί να τα κάνει.
κι ύστερα, λύσεις απελπισίας, γρήγορες κι ατσούμπαλες και βραχυπρόθεσμες.
δεν είμαστε για τέτοια.

  

                                                        

a thousand kisses deep

the ponies run 
the girls are young

the odds are there to beat

you win a while 

and then it’s done

your little winning streak

and summoned now to deal

with your invincible defeat

you live your life 
as if it’s real

a thousand kisses deep

I’m turning tricks 
I’m getting fixed

I’m back on boogie street

you lose your grip 
and then you slip

into the masterpiece

and maybe I had miles to drive

and promises to keep

you ditch it all to stay alive

a thousand kisses deep

and sometimes when 
the night is slow

the wretched and the meek

we gather up our hearts and go

a thousand kisses deep

confined to sex 
we pressed against

the limits of the sea

I saw there were 
no oceans left

for scavengers like me

I made it to the forward deck

I blessed our remnant fleet

and then consented 
to be wrecked

a thousand kisses deep

I’m turning tricks 
I’m getting fixed

I’m back on boogie street

I guess they won’t exchange the gifts

that you were meant to keep

and quiet is the thought of you

the file on you complete

except what we forgot to do

a thousand kisses deep

First Lyrics First -- Vol.14

κι εγώ θυμάμαι παντού να σε ψάχνω ξωτικό 

                                          να δω αλήθεια αν είσαι, όπως μου λέγανε κακό

αγαπημένε ξύπνησα με το κεφάλι στα πόδια και το μαμούνι μάντεψε

ακριβώς απέναντι... 

παίρνω κουράγιο και μπορώ και μετανιώνω

                          για όλα εκείνα που χα πει, στα βαριά δήθεν τραγούδια

και για το κάπνισμα. 

και την αρρώστεια. κι ένα ένα τα δάκρυα. και το παιδί μέσα μου που μεγάλωσε 

για να σ αγαπήσει. και τον ενήλικα που μένει ανώριμος για να σε συναντάει
και που δεν παίρνει ευθύνη. 

για όλα τα πράγματα στην ντουλάπα μου
και για το αλκοόλ. 

για τα νυχτοπερπατήματα που από πριν ήξερα
καθόλου δεν βοηθούσαν. 

μέσα μου κρατούσα 

                                                       ένα θαμμένο χρόνια μυστικό

κι όσο το ξέθαβε ο ήλιος σαν να χανε το χρώμα του 

κι όταν έφτασες το βλέμμα σου να ρίξεις έπρεπε να μαντέψεις τα μισά 

και να μ εμπιστευτείς
όταν σου είπα εδώ ήταν το μπλε βαθύ και το κόκκινο πορφύρα..

τόση ενοχή που οι λέξεις βγαίνουνε και κυλούν στους τοίχους 

κάποτε στις νότες έκαναν παρέα και τρέχανε 

τώρα σαν κάτι από έξω να τις σέρνει και με το κεφάλι κάτω
να προσεύχονται. 

τόση ντροπή για έγκλημα απ αλλουνού το χέρι δεν έχεις συναντήσει 

ούτε και τόση μεταμέλεια

ακόμη κι ο διάολος για δικηγόρο έχει δικαίωμα 

και ποιοί είναι αυτοί που μου κουνάνε το κεφάλι και με δείχνουν.
άντε στις αυλές και τα παιδιά σας κύριοι. άντε στο σπιτάκι σας το ζεστό. 

δεν είναι αυτά για σας θεάματα

δεν θα τ αντέχατε ούτε αν ο κόσμος όλος από αυτό κρεμότανε.

όποιος ψάχνει να σε βρει και δεν ξέρει γιατί 

                                           τα σημάδια που αφήνεις δεν θα δει, θα χαθεί                                                            

στην κορυφή της πυραμίδας μου το φίδι σου 

στον πάτο λάφυρα, μάγισσες, ήλιοι κι ένα πλοίο

στο ενδιάμεσο σκαθάρια, αιχμάλωτοι και μια κουπίτσα όλο μέλι.

να δω που πάμε, να το βρω, να το προλάβω, ξανά ποτέ να μην χαθώ. 

λες κι έγινα θεός στα ξαφνικά ναι το αισθάνθηκα κι αυτό 

κι αν ναι, τί άλλο μου απομένει; 

σ έχει προδώσει το αίμα

                                    που κυλάει ξωτικό

κι ούτε έχω ευθείες μα ούτε επιθυμώ.
μόνο ανηφόρες βουνά και γκρέμι βλέπω.
έτσι γεννήθηκα. την χλιδή σας να ενοχλώ
και στα υπόγεια μαζί του να κυλιέμαι χωρίς ούτε στιγμή ν αναρωτιέμαι 

για τα ωραία σας, για τ αραχνούφαντα και τα χρυσά κουτάλια
για το σεις και για το σας, για τις εργάσιμες που πληρώνουν τις αργίες σας
λες και τις πληθαίνουν. 

όλοι έχουνε κεφάλι να γυρίζουν και χέρια για να κλείνουνε τ αυτιά. 

στο καλό κι ο μικρός μου πρίγκιπας
δεν τον ξέρω κι ούτε στάλα στ αλήθεια τον αγάπησα.

για ένα λόγο σέρνομαι κι εγώ
ταξιδεύω κολλημένη εδώ και μισώ τις υποψίες 

σνομπάρω τα ημίμετρα, δικαιολογώ τις απουσίες και σ αγκαλιάζω

ω ναι, 

σ αγκαλιάζω σφιχτά...

ό,τι και να θες

δεν θα σε προδώσω 
ό,τι και να λες

θα σου δώσω τώρα 
ό,τι και να θες

το χαμογελό σου με κάνει τρελό

όταν βγαίνεις έξω θέλω να κρυφτώ

ξυπνάς οτιδήποτε ερωτικό

απο κοινότυπο κάνεις καθε τί φανταστικό

δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό

μα εγώ θέλω να σε παντρευτώ

έπαψα να γράφω γι αυτά που πονώ

εύκολα στιχάκια τώρα τραγουδώ

ό,τι και να θες θα σου το δώσω

ό,τι και να λες δεν θα σε προδώσω

σταμάτησα να κλαίγομαι και να πονώ

όταν βρίσκει έξω δεν μελαγχολώ

ό,τι κι αν μου τύχει ξέρω

θα σ΄εχω στο πλευρό μου

θέλω να σου το πω

τίποτα δεν μας κρατάει εδώ

ώσπου μου δειξες τί σημαίνει σ αγαπώ

σ αγαπώ

the chariots rise

I've never felt this way before

I have seen so many islands

I've never felt this way before

so in this song here I describe him

the chariots rise up high in the sky

what grace have I to fall so in love

what a wonderful dream it seems to be

cause I love him

I took my notes of past excursions

I read them through once more

only to find them all diversions

from the one true love in store

though I have been waiting long

and they have all been wrong

now I find in the end

with him I need not pretend