έξω καιρός, βροχερός. λέω να βγω, να μην βγω
ξυπνάω μέσα στον ύπνο μου και σου τηλεφωνώ.
καμιά φορά έχει ξημερώσει η πόλη κι έχει πάει για δουλειά.
όμως εγώ ξέρω πως ακόμη εσύ κοιμάσαι και το μόνο που μετράει,
αν θυμάσαι πως με παίρνεις αγκαλιά,
αν θυμάσαι πόσες σκούρες μέρες έχεις να με δεις
κι αν πιστεύεις, πως στο τέλος,
κύριος όπως έγραψες, κύριος θα ξεχαστείς.
πού να γυρίζεις
πού να γυρίζεις
έπιασα κι εγώ μία δουλειά,
έμαθα ν’ αλλάζω ανάσες σε κομμένα λουλουδάκια
ίσα για να χαθώ από σένα.
μα κάθε μέρα γίνομαι όμορφη και στέκομαι πλάι στην βιτρίνα
όλο το απόγευμα νιώθω πως με κοιτάζεις
πως περπατάς με μια κουκούλα και πως με θες μόνο δική σου,
όλους τους λόγους που ως το βράδυ δεν αντέχεις
δίνεις μία στο τζάμι με τον πόνο σου,
μ αρπάζεις απ’ τον ύπνο μου και τρέχεις.
2 comments:
"μ΄αρπάζεις από τον ύπνο μου και τρέχεις" .....
Θ Ε Ι Κ Ο
με πειράζει που η Ανάγκη τελικά είναι μια έννοια μετρήσιμη και η λεξη Ισοζυγιο της είναι αγνωστη ...
Πάντα ο ένας από τους δυο θέλει πιο πολύ νιώθει πιο πολύ, ζητάει ή δίνει ...
Ποτέ δεν ξέρουμε ποιος θα μείνει πίσω γιατί η αντιστροφή των ρόλων είναι κάτι που μπορεί να συμβεί πανεύκολα σε ανύποπτο χρόνο..
ξέρεις κατι ρε φιλενάδα...(γιατί εχω καιρό να σε δώ) και πρέπει να τα μοιραστώ εδώ...με εκείνους που είναι αντικειμενικοί κριτές και επικριτές μου...
βαρέθηκα να τον βλέπω να ξεπηδάει απο μια φωτογραφία..να με αρπάζει οταν εμένα με τυλιγουν όνειρα..και να τρέχει...το θέμα είναι...τρέχει με εμένα αγκαλιά η απλά με ξύπνησε και άρχισε να τρέχει μόνος του και εμένα με άφησε πάλι στα σκοτάδια..(το γνωστό σε όλους μας κυνηγητό??)..γιατί αν το θές παιδί ειμαι ακόμα...μπορώ να θυμηθώ πως παίζεται το κυνηγητό...εχω ομως κάτι να κυνηγάω???γιατί η ζωή δεν είναι 100άρι είναι μαραθώνιος...και γιατί η ζωή μου έχει γίνει ρουτίνα και γιατί εγω είμαι παιδί ακομα...και γιατί έχω να σε δω καιρό...γιατί απλά δεν ξέρω να του ξεφεύγω...(η ιωάννα σου)σμουτςςςς!!!!
Post a Comment