+πτωση σου λέει μετά...

οι κανόνες σου ανήκουν. 
μόλις πάω να κάνω μια κίνηση είσαι ήδη εκεί και παραπέρα. 
είσαι πάντα ένα βήμα μπροστά 
και τώρα που φτάχνω τα μαλλιά μου κουκλίστικα και το σκέφτομαι, 
μου την δίνει! 

ό,τι πάω να πλησιάσω με μεράκι και αγάπη για να σωθεί, 
την τελευταία στιγμή φαίνεται πως το έχεις ήδη ανατρέψει. 
το έχεις βγάλει άκυρο 
εννοείται χωρίς να κουνήσεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι. 
ή τόσα ξέρω τόσα λέω;

αλλά έτσι μας έχουνε ζυγιασμένους. 
ποιός θα μπορούσε να επηρεάσει 
ως προς τα που θα γείρει αυτή η κουλή ζυγαριά; 
ούτε εσύ ούτε κι εγώ. 

όμως, βλέπω τα μαλλιά μου έτσι που τα φτιάχνω
κι αναστατώνομαι που δεν θα τα δεις. 
γιατί το έμαθα πάλι τελευταία
είσαι ένα βήμα μπροστά.. 
αβάδιστα κι άβαθα στο χωροχρόνο μου