oh my baby, baby
I want you so it scares me to death…
έρωτας; ενθουσιασμός; τί τα θέλεις;
σου αρκεί να ξυπνάς με το χαμόγελο κ το παράπονο
να τραβάς το σεντόνι μέχρι την μύτη σου λίγο πριν τσεκάρεις το κινητό σου
για να μην δεις τίποτα.
να τραβάς το σεντόνι μέχρι την μύτη σου λίγο πριν τσεκάρεις το κινητό σου
για να μην δεις τίποτα.
όλη η πλάκα της ζωής
σε μια νύχτα
βρέθηκε να κυλιέται πάνω μου.
σ εμένα που ήδη είχα ξεχάσει να είμαι αέρινη κ χαβαλετζού
αναγκάστηκα να μεγαλώσω
επειδή πέρασες τα χέρια σου
από πάνω μου
αναγκάστηκα να μεγαλώσω
επειδή πέρασες τα χέρια σου
από πάνω μου
δεν ήταν η πρώτη φορά κ όλα θέλω να είναι μια εντύπωση
μία φαντασιακή φούσκα που θα σκάσει στην μούρη μου
πριν ξεκινήσω πάλι. για πιο μακριά...
ένα απόκτημα της ονειροβασίας μου θέλω να σαι
και μόνο έτσι θα σωθώ.
και μόνο έτσι θα σωθώ.
γιατί όταν με φυσάει το αγέρι σου κ νιώθω την δροσιά...
κατακλύζομαι από σκέψεις άτιμες
που μόνο προβλήματα ξέρουν να φέρνουν
που μόνο προβλήματα ξέρουν να φέρνουν
γιατί γνωρίζω καλά την μυρωδιά σου
είναι η αγαπημένη.
η καπνισμένη απ'την έκσταση γλυκάδα
που βγάζει το δέρμα και το στόμα μου
όταν κοιμόμαστε μαζί
κι ύστερα που φεύγω
οι θύμησες του κρεβατιού σου
γίνονται όλο και πιο πελώριες
πρωινό το πρωινό που δεν σε βλέπω.
εμένα, δεν μου μένει παρά να συναινώ στην ιδέα τους...
μία πολυτέλεια είσαι
όπως το να μην σκέφτομαι κ να μην ζητώ
όπως το να μην σκέφτομαι κ να μην ζητώ
I want to break free from your lies
god knows I want to break free
δεν έχει έρωτες για εμάς.
είμαστε η γενιά που ξεχνώντας τις λέξεις
έχασε και τις έννοιες.
δεν έχει νουβέλες κ ποιήματα
πρέπει να σκαλίσουμε τον κήπο με τα χέρια μας
να ξεχωρίσουμε
να μάθουμε τα χώματα κ τα σκουλήκια
πότε θα βρέξει
πότε θα κοκαλώσουν οι ντοματούλες μας από τον βοριά
χωρίς όνομα κ χωρίς εξειδίκευση
γνωρίζουμε τα ποσοστά λάθους και φόβου των προηγούμενων
αγαπάμε
αλλά δεν εμπιστευόμαστε
ρώτα μας πώς το κάνουμε
και θα στρίψουμε το κεφάλι κατευθείαν,
να κοιτάξουμε αλλού
είμαστε η γενιά που ξεχνώντας τις λέξεις
έχασε και τις έννοιες.
δεν έχει νουβέλες κ ποιήματα
πρέπει να σκαλίσουμε τον κήπο με τα χέρια μας
να ξεχωρίσουμε
να μάθουμε τα χώματα κ τα σκουλήκια
πότε θα βρέξει
πότε θα κοκαλώσουν οι ντοματούλες μας από τον βοριά
χωρίς όνομα κ χωρίς εξειδίκευση
γνωρίζουμε τα ποσοστά λάθους και φόβου των προηγούμενων
αγαπάμε
αλλά δεν εμπιστευόμαστε
ρώτα μας πώς το κάνουμε
και θα στρίψουμε το κεφάλι κατευθείαν,
να κοιτάξουμε αλλού
No comments:
Post a Comment