First Lyrics First -- Vol.11

suddenly now, I know where I belong 

                                                       its many hundred miles and it won't be long

βαρύ το κλίμα τελικά; τί λες;

δείχνεις από να βαριέσαι μέχρι στεναχωρημένος.

εγώ λίγο πριν σε αφήσω για το δρόμο και τα τραγούδια (γιατί εγώ δεν σταματώ)
θ' αναρωτηθώ αν φταίω
κι αν κάτι που έκανα είναι η αιτία γι αυτή σου την γκρίζα όψη
κι αηδία σχεδόν, την λες.

έκπληκτος αρνείσαι την φλαταριά που εντόπισα στο σώμα σου
και σ αυτό που από εσένα ορμώμενο τριγυρίζει στο δωμάτιο κι όπου σταθείς εκεί κοντά.
λέω λάθος θα νόμισα
ίσως εγώ να είμαι μελαγχολική και κάνω να φύγω
βάζω μουσική και χαμογελώ ρε συ. εύχομαι το ίδιο να κάνεις κι εσύ.

και τώρα είναι πιο δύσκολα φυσικά πολύ πιο δύσκολα από πριν

όταν λιγότερα είχα πατήσει χώματα, λιγότερους ανθρώπους είχα δει
πιο λίγες πληγές, πιο πολλά αγόρια αγαπούσα...

κι ακόμη λιγότερη ανάγκη τον ρομαντισμό τον είχα

γιατί ήτανε αληθινός και κομμάτια του έβρισκα παντού σε υφάσματα
σε χέρια, σε παγκάκια και σκαλάκια βρώμικα, σε ταλαιπωρημένες γωνιές
παντού, όπου να ναι.  τώρα; μικρά σποτάκια από εμάς (!)

με συγκεκριμένο φωτισμό και ήχο όποτε, όποτε

δεν ξέρω κάθε πότε

αλλά συχνά πυκνά τελευταία πετάγονται κι είναι από τα σποτάκια μου
τα πιο αγαπημένα και στο δικό μου στυλ
με μία συνέπεια που μόνο εγώ μπορώ ν αναγνωρίσω σ εκείνη
έργο και προσπάθεια, ζωή πραγματική. 

ποιός το περίμενε
να γεράσουμε τόσο χαριτωμένα...