δέκα χρονών

ξανά και ξανά και ξανά

και σήμερα ευτυχώς!!!

πρώτα ανοίγεις τα μάτια στο κατακίτρινο από τον ήλιο περιβάλλον σου
και στρίβεις μια δυο φορές τα πλευράκια σου στο στρωματάκι
κι ανεβοκατεβάζεις μέχρι την μύτη το πάπλωμα μερικές φορές ακόμη
απονέμοντας φόρο τιμής στα γλυκά όνειράκια που σε φέρανε εκεί

τινάζεσαι σαν να σου βάλανε δεν ξέρεις ακόμα τί και πού

και πας κι ανοίγεις την βρύση να πιείς νερό απευθείας πολύ πολύ
γιατί ήσουν στην ρεζέρβα από το βράδυ.
φυσικά το πίνεις απ τις χούφτες και δεν ρίχνεις στο μούτρο σου
μόνο το τρίβεις.

μπαίνεις  στα ρούχα σου προφανώς μπεζ λιλά πορτοκαλί και πράσινα
με λουλουδάκι στο παπούτσι

και το κοκαλάκι να ταιριάζει με την μπλούζα σου
όλα διαλεγμένα από την προηγούμενη, χωρίς αγωνία ότι θ αλλάξεις γνώμη.

κάνεις μερικές ρόδες στο σαλόνι πριν βγεις
για να λαχανιάσεις κι όσο ανεβαίνει το ασανσέρ στον έβδομο.

όταν πας βόλτα στην αγορά είναι όλα γαλάζια
πιο μεγάλα από σένα και πιο τεράστια. είναι όλοι πιο βιαστικοί από σένα
και πάνε πιο γρήγορα. κρυώνουν όλοι πιο πολύ
κι έχουνε άσπρες μούρες ενώ εσύ ροζ.
φυσικά αισθάνεσαι ξεχωριστός.

στο θέαμα των αγοριών με την μπάλα στην πλατεία
δεν παγώνει το πισινάκι σου με τίποτα

θρονιασμένη κάτω τους κοιτάς μέχρι το μεσημέρι.
εκείνοι κάνουν πως δεν σε βλέπουν αλλά εσύ πού να το ξέρεις!
νομίζεις πράγματι ότι δεν σε βλέπουν και δεν χοροπηδάς
και φωνάζεις μπράβο μόνο από μέσα σου
να μην  τους ενοχλήσεις.

ξέρεις για το γιασεμί
που όταν το μυρίζεις είναι όλα άσπρα
ο λεμονοανθός σου είναι ακόμη άγνωστος
γιατί δεν φτάνεις.

επίσης ξέρεις ακόμη και να τραγουδάς για παρέα και να κόβεις με το ψαλίδι το χαρτί σε μικρά μικρά μικρά μικρότερα  κομματάκια χωρίς να επιζητάς τον χαρτοπόλεμο.

σε σέρνουνε από το χέρι στο σχολειό και θες να φύγεις γιατί είναι αποπνικτικό και φωτίζει γκρι παντού μα τελικά

κάνεις παρέες κι έχει μπάλες κι εκεί να παίζουνε τ αγόρια κι εσύ να κοιτάς και πάλι.

παρακολουθείς εντυπωσιασμένη και με προσοχή αμέριστη ώστε να μπορέσεις να παίξεις κι εσύ κάποτε μαζί τους, φαντάζει η μόνη λύση για να πλησιάσεις και να σε κοιτάξουν στα μάτια.

κλαις και λίγο το απόγευμα γιατί υπάρχει και το μαύρο και το κοριτσάκι της απέναντι πόρτας σου είπε ότι έχεις χοντρά μπούτια

κι ίσως να το προσέξουν κι άλλοι και να χαλαστούν...

κάνεις μερικές ρόδες ακόμη στην πυλωτή μετά το κρυφτό, κρατιέσαι να μην κατουρηθείς πάλι ανεβαίνοντας κι έξω από την πόρτα ακριβώς, κατακόκκινη

προσπαθείς να μην μετράς τους ορόφους και κουνιέσαι ολόκληρη και σφίγγεσαι αλλά η πολυκατοικία είναι πολύ ψηλη κι εσύ τόσο μικρή να την ανέβεις χωρίς παρελκόμενα αλλά βάζεις τα δυνατά σου

ξέρεις και πότε έχει βραδιάσει

αλλά ποτέ τί ώρα είναι ή τί θα πρεπε κι υποτίθεται να κάνεις εσύ γι αυτό!

στον ύπνο σου πάλι έχεις προπόνηση

βροχή θα πέφτουνε τα γκολ κάτω από τ αστέρια και το μπλε

έμαθες τα χρώματα τώρα κι είναι όλα τόσο όμορφα και ξεχωριστά και μπορείς να διαλέγεις και να ζεις με όποια εσύ θελεις πιο πολύ! έχεις και τ αγαπημένα σου βέβαια κι ίσως γίνεσαι μονόχρωμη που και που από το πείσμα σου αλλά σύντομα η μοναξιά, σου βάζει ρίγες αλλονών και μαλακώνεις

σύντομα είσαι ένα τρελό εμπριμέ κι όσο πιο τρελό τόσο πιο διασκεδαστικό, κι όσο πιο εμπριμέ,
τόσο πιο ολόκληρο*
κι όσο πιο παρδαλό, τόσο πιο βαθύ
δεν ανησυχείς μήπως δεν φαίνεται καλά το μούτρο σου, τα χρώματα είναι που κάνουν το παιχνίδι

και φέρνουν και τους φίλους τους μαζί!

το καφέ κάθεται δίπλα στο μωβ και λιώνουν
το κίτρινο αγκαλιάζει το ροζ και το πνίγει
το φούξια φωτίζει το ζαχαρί και μπορείς να το δεις
το μαύρο αστράφτει μέσα από τα μάτια του κίτρινου
το κόκκινο μια σου δίνει μια σου παίρνει κι ανέκαθεν ζήλευε το φωτεινά ντροπαλό πορτοκαλί
στο άσπρο μέσα λιώνει το βλεμμα της ψυχής σου και το ερωτεύεσαι
το πράσινο σε μαθαίνει ν αγαπάς ανιδιοτελώς και χωρίς όρους σου δίνεται
το μπλε με το γκρι παντρεύονται κάθε νύχτα και με τον αυγερινό χωρίζουν...

φίλη μου που να ξερα! θα μου έστελνες και κομμάτι
και θα έψαχνα θα έψαχνα να βρω...
τελικά το είχα ήδη! δέκα για πάντα.