αμαν το φεγγάρι

το πρωί πριν τις εφτά που γύριζα

και σήμερα λέει από νωρίς ... αμάν το φεγγάρι

το είδα μπροστά μου
κι εγώ στο τιμονάκι επάνω που ξεκουραζόμουν

άρχισα τα βογγητά
κι αμάν το φεγγάρι να με κοιτάει

κι έγινα αμανές από μόνη μου χωρίς όργανα
ακροατήριο κανείς

χέστηκα και με τις αλλαγές που αλλαγες δεν είναι

και τα χω πάρει και στο κρανίο με τα ρεβεγιον
και τα τακούνια

θα στηθω να δω το φεγγάρι από νωρίς και μέχρι αργά

έτσι που με χαζεύει, που πέφτει πάνω μου

τόσο τεράστιο

ξέρω, με κάνει πολλές φορές ν ανταριαστώ

καλά και κακά πέφτουν όλα επάνω μου

πόνος κι ηδονή κι ευθύνη
από το ένα στο άλλο να περνάς

όταν είναι στο ζενίθ τους
χωρίς να σε ρουφάνε ολοσδιόλου

προσπάθησέ το. πάρε να μου πεις...