γράμμα ξερό

ήθελα να γράψω είπαμε.

έξι σελίδες έβαλα κάτω με τον φίλο τις προάλλες να το στείλω λέει να ησυχάσω
κι ότι κάποια αντίδραση μπορεί να υπάρξει.

δύο γράμματα δηλαδή έγραψα

το δεύτερο αριθμούσε τα λάθη μου για κάμποση ώρα,

ώσπου έφτασε τα δεκαεφτά και κόλλησε ίσα για να το κλείσει...

σου ζητούσα συγγνώμη γι αυτά μου τα λάθη

δεν νομίζω στιγμή να πίστεψα πως αν με συγχωρησεις
θα έχει σημασία.

ίσως γι αυτό κι η ενοχή κι η αμφιβολία η τόση...

είμαι ένα μικρο χαρούμενο μπαλόνι
φουσκωμένο με ευτυχία που το κάνει να πετάει στα σύννεφα

το μόνο που σκέφτεται είναι πότε θα πετύχει την γωνία σου
και θα σου πεταχτούν όλα στην μουρη!
προβλέπεται μεταμόρφωση και για τους δύο. 

ακόμα και τα σύννεφα κάποιες από τις μορφές τους αγαπάνε πιο πολύ

κι η δική μου ουράνια μορφή είναι...μα ποιός άλλος; φυσικά εσύ.

ξέεερω δεν συγκινώ κανέναν.
αλλά είναι αλήθεια.

και να μπαίνω στο ψητό γιατί η εκτόνωση παρουσιάζεται αναγκαία
και τί είμαι άλλωστε κι εγώ; μια πνευματική πουτάνα.

καλυτερα να δινα το σώμα καμιά φορά έχω σκεφτεί.

πάρε την τσόντα σου

γεια σου τι κάνεις; 

με νοιάζει. αλλά με νοιάζει περισσότερο τί κάνω εγώ.

εγώ ζορίζομαι - ένα μέρος μου ζει στο σκοτάδι. 

επίσης, αυτό που κάνω, είναι κάνω κάτι γι αυτό. 

με σκέφτεσαι; με ενδιαφέρει, αλλά περισσότερο με ενδιαφέρει 
τί σκέφτομαι εγώ. έχω τύψεις σκέφτομαι. 

περιμένω την ευκαιρία μου. θα την φτιάξω μόνη μου σκέφτομαι.
θα την γεννήσω κι αυτή όπως όλα. και συνεχίζω:

κάθετί μας είναι μαγικά πλασμένο

κι αν στο δείξω και δεν είναι πια μακάρι
πάλι καθόλου άσχημα

από πότε το να μην περιμένεις τίποτα και απλά να χαίρεσαι 

δείχνει αδιαφορία ή έλλειψη συναισθήματος;

τυφλό μου πάθος.
πιο τυφλό από σένα δεν έχει γεννηθεί.
πιο λιανά να στο κάνω, να στο δείξω δεν γίνεται.
ίσως δεν είναι τόσο αργά ακόμη κι αν είναι κοντά στην ώρα που ανατέλλεις
να σε προλάβω για λίγο πριν την δύση μου
παράδεισος μου ακούγεται.

ένα χρόνο πριν ακριβώς (δεν το προγραμμάτισα ξεκόλλα) 

αποφάσισα να τ αφήσω όλα για ένα όνειρο πρεσβεύοντας με σιγουριά

πως αποκλείεται να είναι αληθινό. ήρθε μόνο για να κινήσει τις διαδικασίες.

ακόμη σήμερα αναρρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να σκέφτηκα κάτι

τόσο παιδαριώδες. ότι μπορούσα δηλαδή ξαφνικά
να διαλέξω ποια όνειρα είναι του ξύπνιου και ποια του ύπνου μοναχή μου
κι εκείνα τίποτα να μην γνωρίζουν για τις προθέσεις μου!

στα μάτια σου λοιπόν, φυσικά και γίνομαι ψεύτικη. 

αλλά δεν σημαίνει ότι είμαι. 

εις το επανιδείν σου έγραψα

και ότι σε θέλω περίπου αυτά.