έλα να παίξουμε
θα σου χαρίσω την βασιλισσά μου
ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
τώρα δεν έχω πια αγαπημένη
θα σου χαρίσω τους πύργους μου
τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
έχουν πεθάνει από καιρό πριν από μένα
όλα, όλα και τ΄αλογά μου θα στα δώσω
μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ ενα χρώμα να πηγαίνει
δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος τις τόσες πανοπλίες σου
μπαινοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις
έλα να παίξουμε
κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
κι ύστερα τόσους στρατιωτες τί τους θέλω
τραβάν μπροστά σκυφτοί δίχως καν όνειρα
έλα να παίξουμε
κι αυτή δεν έχει δεν έχει τέλος η παρτίδα...
No comments:
Post a Comment