αθάνατες παροιμίες

ατόφιες. όπως εκείνη που αναφέρεται σ εκείνον

που κακάριζε μέχρι που έγινε κότα. 

κακακακακακα γαμω το κεφάλι μου 

corn on the cob στο βραδινό εχθές
τα νέα είναι τα παλιά που έρχονται πιο οργισμένα

από ποτέ κι εγώ σαν κλασικός λιποτάκτης

θα το στρίψω. την κότα!

θα το γυρίσω λοιπόν και θα πουλήσω την 

τύχη ξανά εκεί που την αγόρασα.
αφού δεν μου κάνει. 

μα τί σύμπτωση λοιπόν! θα αναφωνήσω 
έκπληκτη.  κι εσείς εδώ; 
ε τί να γίνει... (αφού κολλάει η βελόνα 
 που και που) ...batida de coco

μέχρι να μάθουμε να ζούμε στην ησυχία 
να λέμε με ψίθυρο τα πιο σημαντικά 
στο λίγο φως, μ ένα κερί 
να φωτίζουμε να δούμε ο ένας τα μάτια 
του άλλου για μια στιγμή πριν τον ύπνο.

μέχρι να μάθουμε να κρατάμε μυστικά 
θα είμαστε στο έλεος του όχλου. 
θα μας κάνουν πάντοτε κομματάκια και 
θα μας ταίζουνε στους ήλιους τους.
ποιός νοιάζεται για τους ήλιους τώρα; 
εγώ διεκδικώ μόνο το χάδι πια 
ο ήλιος ανήκει πρωτίστως στις τομάτες 
εμφανώς και αξιοκρατικότατα.

the times they are a-changing

come gather round people wherever you roam

and admit that the waters around you have grown

and accept it that soon you ll be drenched to the bone

if your time to you is worth savin

and you better start swimming or you ll sink like a stone

for the times they are a-changing

come writes and critics who prochesize with your pen

and keep your eyes wide the chance won't come again

and don't speak too soon for the wheel's still in spin

and there's no telling who that it's namin'

for the loser now will be later to win

for the times they are a-changing

come senators congressemen please heed the call

don't stand in the doorway don't block up the hall

for he that gets hurt will be he who has stalled

there's a battle outside and it's ragin

it'll soon shake your windows and rattle your walls

for the times they are a-changing

come mothers and fathers throughout the land

and don't critisize what you can't understand

your sons and your daughters are beyond your command

your old road is rapidly aging

please get out of the new one if you can't lend a hand

for the times they are a-changing

the line it is drawn the curse it is cast

the slow one now will later be fast

as the present now will later be past

the order is rapidly fadin'

and the first one now will later be last

for the times they are a-changing

you know that I m no good

meet you downstairs in the bar and heard

your rolled up sleeves in your skull t-shirt

you say "what did you do with him today?"

and sniff me out like I was tanqueray

'cause you're my fella my guy

hand me your stella and fly

by the time I'm out the door

you tear men down like Roger Moore

I cheated myself

like I knew I would

I told you I was trouble

you know that I'm no good

upstairs in bed with my ex boy

he's in a place but I can't get joy

thinking on you in the final throes

this is when my buzzer goes

run out to meet you chips and pitta

you say 'when we married"

'cause you're not bitter

"there'll be none of him no more"

I cried for you on the kitchen floor

sweet reunion Jamaica and Spain

we're like how we were again

I'm in the tub you on the seat

lick your lips as I soak my feet

then you notice little carpet burn

my stomach drops and my guts turn

you shrug and it's the worst

to truly stuck the knife in first

εξαντλήθηκε.

γράψε μηδέν. όχι γιατί γύρισες πίσω
αλλά γιατί έφερες μια γύρα το άπειρο
κι έφτασες ξανά εκεί μα πού άλλού
απορώ πώς τόσο καιρό αφήνομαι
να με ρουφά η ιδέα του άπειρου
χε συν ψε ίσον μου λείπεις για πάντα

αηδίες λολ...

σε θυμάμαι να μου μιλάς για κύκλους που κλείνουν

κι ίσως μέσα μου να μην το ξέχασα ουτε στιγμή.
ίσως να είναι ακόμη ένας από εκείνους τους άσσους
στο μανίκι μου
παρόλο που χει ξεχαστεί η ύπαρξή τους 

η αίσθησή τους παραμένει
μένει μόνο στην κίνηση πάνω την κρίσιμη

να επιβεβαιωθεί η κατοχή κι η υπεροχή τους.

εξαντλήθηκε. μα επανακυκλοφορεί. γιατί
μα γιατί μπάζει κρύο τώρα από παντού

κι όχι από αυτό που ντύνεσαι ανάβεις μια φωτιά

κι είσαι ντάξει
κρύο από αυτό που σε ιδρώνει.
κρύο άρρωστο που βγαίνει από μέσα σου είναι η αλήθεια
λυπάμαι. 

μια ζωή γεμάτη ανέσεις! φουλ μια ζωή λέμε

τίποτα δεν της έλειψε. 

μια ζωή λοιπόν, αδύναμη.
μεγαλωμένη σε συνθήκες ιδανικές.
τόσο ανίκανη να αντιμετωπίσει τον κατακλυσμό
όσο να τον αναγνωρίσει. 

 

φαντάσου δηλαδή τί φαντάσου, θυμήσου 

να κοιτάζεις τους ανθρώπους.
πώς κινούνται σε κύματα. κι ύστερα θυμήσου
ο μοναδικός τρόπος να βγεις απ το κύμα
είναι να δημιουργήσεις ρεύμα δικό σου.
μπορεί να πνιγείς, μπορεί να παρασύρεις κι άλλους
και μπορεί ίσως μια μέρα, να δεις πάλι αυτή την ίδια
τόσο γνώριμη εικόνα της ανταριασμένης θάλασσας ανθρώπων
από την μέση ενός πολύ υψηλού κύματος

εκείνου που θα έχεις ουσιαστικά
δημιουργήσει. 

γιατί όχι;! αν όπως και να χει θα σαι μέρος ενός κύματος

καλύτερα να είναι και μεγάλο αλλά να είναι και δικό σου
για να έχεις προνομιούχο θέση να χαζεύεις την θέα.
τα κύματα σε όλα τα χρώματα, να βγάζουν κάθε λογής ήχο
να τραγουδάνε νανουρίσματα και πόνους
να σκάνε σε βράχια φτιαγμένα από θάνατο, θλίψη, αγωνία...
και να σκορπίζουν σε αφρούς. θυμήθηκες; 

τώρα μάθε επίσης ένα τρομερό μυστικό!

πως στην ακρογυαλιά την χρυσή
έχουν τα παλάτια τους οι νεράιδες, τα ξωτικά
ή τελοσπάντων σκέψου πως η ομορφιά στέκεται εκεί 

κι όποτε της έρχεται, σκαλίζει στην άμμο την αλήθεια της
κι εμείς ανά κύματα την καταστούμε πρόσκαιρη
και την βαφτίζουμε δευτερεύουσα.

την υπόλοιπη παραλία και τα βουνά και τα δέντρα
και τα κοράλλια από κάτω σου τα ρώτησες; 

πόσο μεγάλο το θέλεις τώρα το δικό σου κύμα άνθρωπε;

First Lyrics First Vol.33

this one goes out to the one I love 

γιατί το ήθελα. γιατί τους βλέπω
και τους κουβαλώ μαζί μου όπου σταθώ
απλά έτσι φτιάχτηκα.
έτσι έχει φτιαχτεί κι ο κόσμος.
ένας πενταδιάστατος ουρανός από κάθε λογής κρύσταλλα
κάτω από τον ήλιο.

τα μάτια μου λοιπόν
αντικρίζουν μόνο αντανακλάσεις των στιγμών μας.
όπου κοιτάξω, υπάρχει μόνο το καθρέφτισμα
των φιλιών μας.
είπες θα μου ρθει η έμπνευση
λατρεύω να χεις δίκιο

αλλά δεν είναι στο χέρι μου

αλήθειες να σου κρύβω. 

 a simple prop to occupy my time 

η ζωή θα σε οδηγήσει...

πήγαινα εκεί που ήθελα 

και όχι εκεί που οδηγούμουν.

και εγένετο το ερώτημα. αγωνίζεται ή
πολεμάει;

this one goes out to the one I 've left behind 

τί γλυκό που είναι να έχεις κάποιον 
να σε κοιτάει στα μάτια να σε φροντίζει 
να παίρνει στα σοβαρά τις λύπες και τις χαρές σου 
σαν να ήτανε δικές του. να είναι τρυφερός 
και να προσέχει να ξυπνάς με ηρεμία. 

να μην ζητά γιατί δεν τον αφορά να πάρει
και να μοιράζεται κι ο ίδιος σε όποιον έχει ανάγκη.

για εμένα

this one goes out to the one I love 

                                              fire.

τί ανακούφιση να βλέπεις το πάθος του και να 

το απολαμβάνεις χωρίς να το χρεώνεσαι γιατί ξέρεις-

δεν σου ανήκει. τίποτα δεν είναι κανενός.

μόνο θα προσφερθεί για λίγο να παρει την αγωνία σου 

και να την στολίσει και να την περιγελάσει-επειδή μπορεί. 

τέτοιος χίπης είναι κι απ το λίγο στο πολύ
πολύ σπάνια τα φεγγάρια μου την διαφορά γυαλίζουνε
οπότε...

μένω εκτός ονείρου εκτός ύπνου σε υπερδιέργερση 

χαζεύω μπρος σε μια κλαίουσα ιτιά
και σε δυο τρεις καρακάξες
και γελάω πολύ αφού και τα χελιδόνια ασπρόμαυρα ήταν.
ανέκαθεν!

να βγω στον κόσμο λίγο..

για λίγο να σπάσω την απομόνωση
καλό θα κάνει 

δεν έχει να κάνει απαραίτητα με σένα 

ή με υπαρξιακές δίνες που ζητάνε ουσίες
και υστερικό γέλιο. δημιουργία. 

το σκέφτηκα τυχαία θαρρείς

κι αν δεν το σκεφτόμουν
δεν θα μπορούσα να φάω και θα ψοφούσα.
παραδέχτηκα λοιπόν
πώς τα όνειρα του ύπνου μου 

ελέγχανε τον ξύπνιο
και μ αδυνατίζανε. 

τί να θέλει ο άνθρωπος;
να φτιάξει ένα σπίτι
να έχει ξύλα για φωτιά και για τηλεόραση 

και κήπο. ένα γείτονα να βγάζει τσίπουρο 

να βλέπει την φύση να οργιάζει γύρω του 

παιδιά, ζώα και φυτά κι απλώς να τρέχει 

να μαζεύει ό,τι ξεχνάνε πίσω τους

γιατί έρχεται η στιγμή που δεν είναι πια παιδί

ούτε ζώο, ούτε φυτό και τότε αισθάνεται 

μόνος, χωρίς δρόμο μπροστά πουθενά
ότι δεν ταιριάζει νιώθει άχρηστος 

πόσο άδικο είναι κάτι τέτοιο αλήθεια. 

οι φίλοι μου ξυπνάνε με όση χαρά κρατεί ο καθένας,

αντιμετωπίζουν αγωνίες, όλο αλλάζουν.

θέλουν να μένουνε ίδιοι, θέλουν να γίνουν διαφορετικοί,

το βράδυ κοιμούνται αγκαλιά. 

ξέχνα την αγωνία που δεν είσαι πια παιδί

που δεν είσαι πια λουλούδι ή αητός. 

έρχεται η ώρα που η ομορφιά έρχεται από έξω. 

δεν την κουβαλάς άλλο πια μέσα σου.

αυτό πρέπει να μοιάζει λύτρωση παρά 

καταδίκη. ένα αλάφρωμα... ένα κίνητρο 

να βγεις να ψάξεις. στο τέλος τέλος 

δεν γίνεται να μείνεις και χωρίς ομορφιά. ευγενικά

να το θέσω - θα πεθάνεις :) 

ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς

βρίσκω τα κομμάτια σου

εκείνα τ ακριβά σου

τ αγκάλιασα τα κράτησα

για να θυμάμαι τ ονομά σου

στο δρόμο σέρνοντας σκυφτός

σελίδες τα όνειρά μου

στεφάνια απ τις ελπίδες μου

και το άγχος του έρωτά μου

αυτές τις ώρες που έρχεσαι

ζεστή και βελουδένια

μου είναι δύσκολο να είμαι απλώς

χωρίς εσένα

First Lyrics First Vol.32

but thanks for the lesson cause the life that I choose 

              won't make me feel like living with the Bensonhurst blues

πόσο θα θελα να ήμουν μια εικόνα στην σιωπή 

που γίνεται και την βοηθά

παρά μια φωνή που την καθιστά ύποπτη 

και της κλέβει την αθωότητα.

your grandmother's accent still embarrasses you 

                       
                          you're even ashamed of the friends you once knew

από κάποιους σαν εμάς στοχοποιείται 

και το σκοτάδι

κι ενώ τόσο χρήσιμο μας είναι και τόση 

ανάγκη το έχουμε όταν φεύγεις να μας 

παίρνει αγκαλιά 

οι πολυχρωμίες απ τις εντάσεις, οι ήλιοι και τα δειλινά

το ενοχοποιούν. 

you're part of the chance now baby, you're making the news

                    but I know inside you've got the Bensonhurst blues

αδίκως. 

στο σκοτάδι βάζε ήχους 

στην σιωπή σου χρώματα
και ανακάλυψε πώς κάποιος ακούει 

άλλος βλέπει κι άλλος αισθάνεται 

μόνο από το δέρμα.

and don't, don't try to write me and don't bother to call

                  

                 cause I'll be in conference...Merry Christmas you all

πόσο διασκεδάζω μαζί σου 

όταν βλέπω τις διαφορές να βγάζουν νόημα

και μοναχά αυτές... στην ομοιότητα

η ύπαρξη γίνεται ένα με το κενό 

και χάνεται όπως χαθήκαμε κι εμείς 

σαν θελήσαμε να γίνουμε ίδιοι 

ίδιοι κι ολόιδιοι με ένα κάρο φυλαγμένες

αυταπάτες που μας έχουνε κεράσει.

ειμαι τυχερός

 

 

 

είμαι τυχερός, είμαι τυχερός

είμαι τυχερός, είμαι τυχερός

είμαι τυχερός, είμαι τυχερός

είμαι τυχερός, τυχερός

κι όταν με πληγώνεις

κι όταν με πουλάς

κι όταν με στριμώχνεις

μ' εκβιάζεις, μου κολλάς

νιώθω τυχερός, νιώθω τυχερός

σ' ευχαριστώ

είμαι τυχερός, είμαι τυχερός

είμαι τυχερός, είμαι τυχερός, 

τυχερός

κι όταν δε με θέλεις

κι όταν με πουλάς

κι όταν με στριμώχνεις

με βιάζεις, με χτυπάς

νιώθω τυχερός, νιώθω τυχερός

σ' ευχαριστώ

ζούγκλα εδώ μέσα!

κουνούπια, αράχνες, κουνουποαράχνες,

μύγες, μεγάλες μικρά, φρικιαστικά μεγάλες ξέρεις

ποιες λέω ευτυχώς δεν έχουμε ποντίκια (γεια σου λονδινάρα

με τα ωραία σου) αλλά τα έντομα σήμερα με τέτοιο καιρό κάνουνε

πάρτυ. καλοκαιρι ξανά εντελώς.

και τα βλέπουμε να κοπανιούνται στο τζάμι για να μπουν

πετάχτηκε και η ιδέα χθες για δυο σαλαμάνδρες

και βλέπουμε.

μουσική κρίση '90s γενικώς, τόσο στην αγορά του buiksloterweg

όσο και στην κουζίνα μας που το καλό

το δίκτυο έφυγε για weekend καθιστώντας με προέκταση

του ψυγείου. ο κολλητός τόσο μελετάει για τους

πιθήκους όσο τους μιμείται προσφέροντας το γέλιο

άφθονο κι εγώ σχεδόν στα μισά της εργασίας.

όλα ύπο έλεγχο. εκτός από την μικρή μου αδερφή.

γι αυτήν είναι η ζωή. και για όσους δεν έχουν ιντερνετ.

για μένα όταν δεν ειχα ιντερνετ. δώδεκα χρονών φάση.  

ή πριν ένα μηνα χα. 

έχουν τα όνειρα το δίκιο μου;

κι εκτός απ το δικό μου, μήπως έχουν και το δικό σου;

μήπως τελικά τα όνειρά μου ... έχουν το δίκιο ολονών;

εκείνα το κρατάνε!! κι είναι τώρα εδώ και κάτι μέρες

που τα έχω ερωτευτεί και κοιμάμαι συνέχεια

μόνο για να τα περιμένω. κι εκείνα όπως κάθε φανταστικός

εραστής μια θα ρθούνε και δυο όχι.

ένα όνειρο  θα με γεμίζει φιλιά ένα άλλο δάκρυα

γιατί θυμάσαι, τότε που όλο φιλιά και χάδια και

χαμογελα έβλεπα, τότε δεν ειχα ερωτευτεί τα όνειρα αυτά 

καθ αυτά παρά μόνο την φαντασία την ίδια και θυμάσαι τότε 

που συνέχεια έβλεπα την προδοσία στον ύπνο μου...

τότε ήταν που είχα ερωτευτεί εσένα.

τελευταία όμως σε μισή νύχτα μέσα

πάω σχεδόν παντού και τους βλέπω σχεδόν όλους.

τα όνειρα, την φαντασία κι εσένα.

φαίνεται τα έχω μπλέξει.

κι ο ήλιος τώρα θυμήθηκε να βγει να μου πει

να υποταχτώ στην λάμψη του.

τώρα που θέλω τόσο πολύ να κοιμηθώ

και μόνο να κοιμάμαι.