turn the page

on a long and lonesome highway,

east of Omaha

you can listen to the engines

moanin' out it's one old song

you can think about the woman,

or the girl you knew the night before

but your thoughts will soon be wanderin',

the way they always do

when you're ridin' 16 hours,

and there's nothin' much to do

and you don't feel much like ridin',

you just wish the trip was through

here I am, on the road again,

there I am, up on the stage

there I go, playin' star again,

there I go, turn the page

so you walk into this restaurant,

uh strung out from the road

and you feel the eyes upon you,

as you're shakin' off the cold

you pretend it doesn't bother you,

but you just want to explode

yeah, most times you can't hear 'em talk,

other times you can

all the same old cliché's,

is it woman, is it man

and you always seem outnumbered,

you don't dare make a stand

make your stand

out there in the spotlight,

you're a million miles away

every ounce of energy,

you try and give away

as the sweat pours out your body,

like the music that you play

later in the evenin'

as you lie awake in bed

with the echoes of the amplifiers

ringin' in your head

you smoke the day's last cigarette

rememberin' what she said

what she said

μεγάλες κουβέντες

για μεγάλες στιγμές

με μεγάλη συγκίνηση

κι εσύ δεν γελάς σταγόνα σίγουρη μα εγώ χύνω ποταμούς τα γέλια

και οι κοροιδίες έχουν πρώτη φορά νοστιμήσει τόσο

φίλε μου, θα είμαστε πάντοτε μια σύμβαση

όσο εκείνος θα λείπει

γιατί μόνο για εκείνονε μιλάμε

κι όταν κάνουμε όταν λείπει

κι όταν υποκρινόμαστε πως ξεχνάμε

γι αυτό σου λέω φίλε

μην το υποτιμάς το μεσημεριανό καφέ

είναι στον θάλαμο της υπομονής και της αναμονής

μίας ρήξης που συνεχώς συνέρχεται

να σου βγάλω νόημα άνθρωπε

να βγάλω γέλιο να βγάλω τα χέρια

απ τις τσέπες σου με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα

μα εσύ δείχνεις πιο ζορισμένος απ όλους

γι αυτό σε παίρνω αγκαλιά

εσένα σου λείπει πιο πολύ ακόμη κι από μένα

τί να σε κάνω;

έχουμε να θυμηθούμε πολλά πάντα θα έχουμε να πούμε

και το αντίο μας ακόμη εμάς είναι χαρούμενο

όπως οφείλει να είναι κάθε αντίο

τι κάνω;

μια θέση Parking V.I.P. αεροδρομίου, 

ένα ζευγάρι παπούτσια ομορφότερα απ όσο θα μπορούσα να τα φανταστώ

αλλά ακριβώς στο στυλ που ήθελα στην αποθήκη.

τρία πιάτα παστιτσάδα με χυλοπίτες και reggato αντι κεφαλοτύρι 

μία πρόταση για part  time πριν ακόμα πατήσω το πόδι
στην χώρα για το MA μαζί με ένα μπουκέτο φρέζιες 

και χαρισμένα 20 λεπτά του ευρώ απ τον περιπτερά για τα αλάρμ μου. 

τρεις τεράστιες αγκαλιές
δέκα χρόνια μετά που καταφέρνω
να συγκινηθώ με το "φιλαράκι" της βόσσου επί της ουσίας
αντί να το τραγουδάω μηχανικά και ν αναρρωτιέμαι
πώς όλοι οι κατασκηνωτές το γουστάρουν τόσο

δυο ώρες να φτάσω στην Πεύκη με το πιο αργό GPS του κόσμου 

και άπειρες πινακίδες με διπλό τουλάχιστον το ένα νουμεράκι τους

όποτε επιβαλλόταν - δλδ με την συχνότητα του διαβόλου

μια ζώνη που μάτιαζα με το νου πάνω από τρεις μέρες

για το πόσο μου χε λείψει κι όταν βρεθήκαμε 

άντεξε μισό απόγευμα ακόμη και μας άφησε...

η ιστορία σου να γίνεται πιο δική μου από ποτέ 

let go

I can't get it out of me

it's breathing ιnside of me

it's reaching inside of you

you're feeling affected

you're being infected

it's just like a cold

a kiss on your lips

now you're taking control

I feel like a criminal

I'm falling apart

we're leaving for venus

in a getaway car

there's no one can save us

there's no need to try

I'm looking for saviors 
before they all die

if you wanna try and save me

then take my heart don't hate me

if you feel you can let go, let go

you say that you haunt me
but you don't really know
you're clinging to fingers 

but you got to let go

θα ρθει καιρός

που τα τραγούδια σου μόνο εγώ θα φτάνω ν ακούω

ν ανατριχιάζω και μόνο αυτό θα σου κάνει σημασία.

οι λαοί κι οι υπόλογοι δεν θα ορέγονται το ακούμπημα 

του πόνου σου ούτε θα γυρεύουν να τους το ξεπουλησεις 

για μία στάλα αναμονής που θα ονομάζουνε δική σας

κι ούτε θα χειροκροτούν και θα εκστασιάζονται  (σου στοιχίζει)

με τις τόσο αφελείς μαντεψιές τους πάνω σου.

όλα δικά σου θα είναι δανεικά κι αγύριστα.

θα το ξέρουμε οι δυό μας σίγουρα και μια ντουζίνα ακόμη

κοντινές καρδιές, από την γειτονιά.

θα ρθει καιρός που το ταξίδι θα ναι ολόκληρο

και θα ρθει καιρός όχι επειδή το λέμε

μα επειδή εκείνος μας πήρε να το πει πως θα ρθει εκεί που

τα σκοτάδια πια δεν θα γιορτάζονται με φώτα

από λάμπες όλων των χρωμάτων κι εντάσεων και με γιρλάντες.

θα ξεπερνιούνται ήσυχα όπως οι αχτίδες του ήλιου  που κι εκείνες,

απαλά τις νιώθουμε στο δέρμα χωρίς ρίγος,

χωρίς να μας τρώνε αντοχή και μάλιστα, το αντίθετο.

θα ρθει καιρός να δεις το φεγγάρι να φορτίζει το γερασμένο

πνεύμα σου πριν λύσει της ψυχής τους πρώτους κόμπους

την ανατολή, στα ζωντανά όλα μπροστά. πριν παρθούμε αγκαλιά

και προτού η παρέα διαλυθεί...

και θα ρθει καιρός που πια δεν θα φεύγουμε

όπως τα θυμόμαστε. ούτε νωρίς, ούτε αργά.

μόνο στην ώρα μας θα φεύγουμε χωρίς υπερβολές

κι αναθυμιάσεις με φιλιά και γέλια 

καλημερα

καλησπερα καληνύχτα

προσπαθήσαμε να μπερδέψουμε ανατολές με δύσες μηπως ελλαττώσουμε 

την ευθύνη, αποφύγουμε τις εναλλαγές του φωτός με το σκοτάδι

αλλά δεν.

για καιρό επιλέγαμε να σκορπίζουμε τις μνήμες μας

τις αφήναμε σε ό,τι ακουμπούσαμε γιατί ήταν πολύ όμορφες εκείνες

κι εμείς πολύ σκοτισμένοι στο παρόν για το μέλλον για να τις κουβαλάμε

αλλα ούτε.

έρχονταν κύκλοι οι κύκλοι κι εμείς αντί να πιάνουμε τις άκρες 

να τις κουνάμε ενώναμε ό,τι περισσεύει κι ότι δεν κλείνει καλά και το βαφτίζαμε ευθεία μας

αλλά μην. 

κι όταν  χάσαμε την εμπιστοσύνη στον εαυτούλη μας, από τα πλάσματα 

γύρω μας το πιο αδύναμο, για να το αντέξουμε 

είπαμε το πιο δυνατό πως ήταν 

αλλά όχι. 

the miracle of love

how many sorrows 
do you try to hide

in a world of illusions

that's covering your mind?

 I'll show you something good

when you open your mind

you'll discover the sign

that there's something

you're longing to find...

the miracle of love

will take away your pain

when the miracle of love

comes your way again.

cruel is the night

that covers up your fears.

tender is the one

who wipes away your tears.

there must be a bitter breeze

to make you sting so viciously-

they say the greatest cowards

can hurt the most ferociously. 

but I'll show you something good

if you open your heart

you can make a new start

when your crumbling world falls apart.

First Lyrics First -- Vol.18

τώρα έχω μάθει θα κάνω λάθη 

                          θα σου χαρίσω τα σωστά κι όσα είχα πάθη 

μου άρεσε που στεκόσουν στο κομμάτι των ανθρώπων που αλλάζει 

ενώ εγώ πάντοτε σ εκείνο που μένει ίδιο. την αίσθησή μου αυτή
από την αρχή, αγκάλιαζε μία λανθασμένη εντύπωση που είχα
πως η δική σου οπτική 

μπορεί να γίνεται αισιόδοξη συχνότερα.

περίσσια τώρα η αντοχή μπορώ και την κερνάω...

                            ...σ εμαθα πια γι αυτό γουστάρω που γερνάω

τα όνειρα μπορεί να δίνονται σαν δώρα από τον ουρανό

μαγικά σπόρια απ το άγνωστο σε περιβάλλον εχθρικό όσο δεν πάει

πετιούνται όλο πάθος να γίνουν ανθισμένη, ειλικρινής πραγματικότητα.

να φέρουνε τα πάνω κάτω στο χώμα για να σηκωθούν.

δεν είναι ευχάριστα μουσικά διαλείμματα για κωφό ακρωατήριο

περιμένουν το σωστό ζευγάρι αυτιά. 

περιθωριακά ναι, ιδιαίτερα επίσης, φιλάσθενα κι ευαίσθητα 

κάνουν τα μάτια να λάμπουνε κι όποιος τα χαίρεται νύχτα μέρα 

ίσως τα δει να μεγαλώνουν και

ν αφήνουν στην αυλή και το μπαλκόνι του για όσο,

την πιο εξεζητημένη μορφή ρομαντισμού να κουνιέται

ανέμελα, χαρούμενα, να υπάρχει, να γελά με θράσος,

μπροστά στην μούρη και του πιο εκχυδαισμένου ρεαλισμού. 

κι αυτό δεν σημαίνει ότι κερδίζει κανείς. 

σημαίνει όμως ότι έχει επιλογές.

hallelujah

I've heard there was a secret chord

that David played, and it pleased the lord

but you don't really care for music, do you?

it goes like this the fourth, the fifth

the minor fall, the major lift

the baffled king composing hallelujah

your faith was strong but you needed proof

you saw her bathing on the roof

her beauty and the moonlight overthrew you

she tied you to a kitchen chair

she broke your throne, and she cut your hair

and from your lips she drew the hallelujah

baby I have been here before

I know this room, I've walked this floor

I used to live alone before I knew you.

I've seen your flag on the marble arch

love is not a victory march

it's a cold and it's a broken hallelujah

there was a time you let me know

what's really going on below

but now you never show it to me, do you?

and remember when I moved in you

the holy dove was moving too

and every breath we drew was hallelujah

maybe there's a god above

and all I ever learned  from love

is to how to shoot at someone who outdrew you

and it's not a cry you can hear at night

it's not somebody who's seen the light

it's a cold and it's a broken hallelujah

ο Μαλάκας του θερμαικού.

κάποια πουλιά τραγουδούν για λευτεριά 

                               κάποια φεύγουν και πετούν ψηλά

ο Μαλάκας πάπιας του θερμαικού -μα πώς το κατάλαβες;-

κάθεται μόνος του. 

χαίρεται να κάνει βούτες μόνο με την πάρτη του.

πφ... λέω, ας κάτσω να τον χαζέψω μέχρι να φάω το σάντουιτς.

τον παίζουμε λοιπόν κι εγώ κι αυτός εκεί δίπλα στην σιχαμάρα
που χει ξεβράσει και σήμερα ο κόλπος αλλά τουλάχιστον έχει τόσο ήλιο
που έκανα το παλτό μαξιλάρι κι έτσι με τ ακουστικά
εγώ τον έχω στο νου μου να δω μέχρι πού φτάνει η μαλακία του.

η αμέσως επόμενη εξαίρεση από το Μαλάκα, είναι το κλασσικό ζευγαράκι 

της αγ.παρασκευής. (τρομερήηη πιτσα με το μέτρο αχ μου λειπει η αθήνα μ γαμωτο! χε.)

κολυμπούν απομακρυσμένα αλλά κοντά κοντά το ένα με τ άλλο και 

συντονισμένα παίζουν κι αυτά μεσα στην μπίχλα και τα σκουπίδια πριν 

ξεκινήσουν να πηγαίνουν αργά αργά, μέχρι να γίνουν δυο κουκκιδίτσες στον ορίζοντα.  

τι να κάνεις; τουλάχιστον αυτά το χουν πιάσει το νόημα. 

όλα τα υπόλοιπα παπάκια λοιπόν, 

αράζουν χαλαρά αρκετά πιο πίσω, σε φάση αγέλης ενώ ο Μαλάκας
κάθεται μες την μούρη μου. τί να πεις; ε, λοιπόν θα σου πω τί να πεις. 

μαγκιά του να πεις. 

η μοναχικότητα του, που ποιός ξέρει από πότε την έχει επιλέξει,

ίσως τελικά αποτελέσει τον μοναδικό τρόπο να του ξυπνήσει την αυθόρμητη

και αυθεντική επιθυμία να ζευγαρώσει στο μέλλον, να το εκτιμήσει και
να το διαφυλάξει με την ζωή του
(όπως διαφυλάσσει τώρα την πάρτη του απ τον όχλο)

ακριβώς όπως αρμόζει σε κάτι τόσο μαγικό όσο είναι η συνέχεια
του κύκλου της ζωής.

ίσως άμα μαζέψει αρκετές αναμνήσεις κι αισθήσεις μοναξιάς,
τότε ειλικρινά να νιώσει βαθειά μέσα του την επιθυμία να βρει ένα ταίρι.

αν όχι, σημαίνει ότι η μαλακία του δεν έχει όριο 

(σιγά το πρωτότυπο λέμε) αλλά και η χαρά του το ίδιο. 

επίσης, αν ήταν να γουστάρει αγέλη δεν θα την έπαιζε ήδη εκεί μπροστά μου μόνος του.

αυτοεξόριστος ή όχι μία ή η άλλη, μόνο σε μένα ρίχνει καμιά ματιά
και μετά πάλι μπλουμ! αναρχοαυτόνομος λοιπόν όπως και να έχει
του δίνω τα credits που του αναλογούν.

δεν ψάχνεται όμως, τον βλέπω.

τον πλησιάζει κανένα άλλο παπί που και που αλλάααα 

αυτός σαν να μην το βλέπει. στις αρχιδάρες του και συνεχίζει τις μοναχικές

βουτιές του περήφανος, σαν να νομίζει ότι είναι ο μοναδικός στον κόσμο 

που μπορεί. με το δικό του προσωπικό ρυθμό και στυλ, 

δεν γουστάρει κανέναν να τον βλέπει underwater. 

μαγκιά του και πάλι φίλε μου έτσι που έχει αποκοπεί 

από όλα τα υπόλοιπα που μέσα στην απελπισία τους 

αλλαξοκωλιάζονται μ όποιο άλλο είναι γύρω
και μετά το κουτσομπολεύουν όλο το υπόλοιπο πρωί (το πέθανα λες ε; εντάξει σορυ).
και που εκείνα, ακόμα και με τους γλάρους τα βλέπω
να φλερτάρουν κατ ανάγκην. κι ας τα έχουν οι γλάροι φτυσμένα
και γραμμένα εκεί που μελάνι δεν πιάνει.

ο Μαλάκας όμως όχι. 

όταν ζευγαρώσει, εφόσον και εάν, 

οι απόγονοί του θα φέρουν το ίδιο ελεύθερο και ανήσυχο πνεύμα με εκείνον 

και -ας το παραδεχτούμε δεν είναι κακό- 

τα εφόδια που θα τους έχουν κληρονομηθεί, 

θα αποτελούν την μοναδική ελπίδα του είδους τους να πορευτεί προς την εξέλιξη.

παπί παπί αλλά με ψυχή γλαρένια ο συγκεκριμένος...

όχι και τόσο μαλάκας ο Μαλάκας τελικά ε; 

αν δεν σ αρέσει κάτι φτύσ το.

αν δεν σ αρέσει κάτι φτυσ το μην το καταπίνεις

επειδή πεινάς, ξεκόλλα μην μασάς, ζωή κι αξία μην του δίνεις

και κάτσε μόνος σου προτίμησε να βρεις έτσι το δρόμο σου

αν με κάποιον το κεφάλι σου βαράς στον τοίχο χάνεις το χρόνο σου

απ΄το συναίσθημα να φτιάχνεις λογική

γιατί τ αντίθετο μας στέλνει με μαθηματικά στην φυλακή

θέλει υπομονή, άπλωνε τα πράγματα και άλλαζέ τους θέση

μέχρι ό,τι σε κάνει να γελάς να λάμψει μες την μέση

κι έχε το νου σου για ό,τι κάνει την καρδιά σου να πονέσει

γιατί είναι το θεριό που αν δαμάσεις, μ ευτυχία θα σε δέσει

θα σου συστήσει την λαχτάρα, την διαφορά, θα σε προσέξει

μην ζητάς την τελευταία λέξη, ούτε την σκέψη

απόλαυσε το λάθος που την ψυχή σου έχει πλανέψει,

το χεις διαλέξει, κι όταν εκείνο σταματάει να δίνει

βρες το κουράγιο να τ αφήσεις να στερέψει.

κι ύστερα εκείνο όπου βρεθεί κι όπου σταθεί θα χει ημερέψει

στο μέλλον κανέναν άλλον δεν θα βρει να κοροιδέψει

σκέψου το έτσι, πως θα επιτρέψει, 

το δάκρυ να τρέξει στις πληγές, να τις γιατρέψει

να λέει ιστορίες για το πως το κανε κάποιος ν αλλάξει πλεύση.

για μένα οι άνθρωποι είναι ίδιοι στο χω πει και δεν αλλάζουν

το φως τους μόνο ελευθερώνουν ή διατάζουν

κι όπως γεννήθηκα να βλέπω οι ψυχές τους που κοιτάζουν

δύσκολα οι ανάγκες τους με εντυπωσιάζουν

όποια τους κίνηση, στοχεύει στην δική μου την συγκίνηση

με δόλο, μου φέρνει αηδία μα κι αυτό ακόμα να ξέρεις γεννάει ποίηση

κουράγιο, θάρρος, χαρά κι ικανοποίηση 

και η διαφήμιση και η δυσφήμιση σε κανένα από τα δυο δεν κάνω μήνυση

κρατάω τα όνειρά μου μυστικά, ψάχνω την δύναμη

ν' αφεθώ στην φύσικη γαλήνη, στην ομορφιά, στην φαντασίωση

όταν νιώθω πως ο χρόνος για μας χάθηκε μες την λύπηση

κάπου αλλού κυλάει, για κάποιους άλλους,

ενώ εδώ τον έχει παγώσει η σύγχυση

 σηκώνω βλέμμα, σηκώνω ψέμα, μαζεύω αυτοπεποίθηση 

να τον ζεστάνω λίγο, μια αγκαλιά του να μου δώσει ή μια του εκτίμηση

εκείνος δεν χρωστάει τίποτα για την δική μου πίεση

είναι φτιαγμένος να τον λιώνουν η αλήθεια, η αγάπη κι η αφοσίωση.

όταν σε γνώρισα θυμάσαι είχα διαλέξει ήδη μια θέση, 

εσύ έμοιαζες με άνεμο που έτρεχε χωρίς να σταματά μα είχες μια γεύση

που την καρδιά μου τρέλαινε κι ο νους ήταν μικρός να την χωρέσει

μην τον διαβρώσει η επιρροή σου, την εξουσία του μην αναιρέσει 

και όπως όλα γύρω μας μου πε κι αυτό, μην θεωρείς πως θα διαρκέσει

φύγε νωρίς προτού η γλύκα του σωθεί και σε πονέσει

φύγε μακριά προτού ο κίνδυνός του σε παραμονεύσει 

κι έγινα άγγελος, προφήτης, καπετάνιος μα και δάσκαλος 

καιρό πολύ έπαιρνα κι έδινα στους ουρανούς το πάθος μου

ώσπου η σκιά του θέριεψε κι έφτασε μέχρι την γη, μέχρι το βάθος μου

τον φόβο έπαιρνα στα σοβαρά μου είπε, αυτό ήταν το λάθος μου

και μ έφεραν τα βηματά μου πάλι σ εσένα χωρίς να μ αφήνουν να ρωτήσω

κλειδώσαν σ ένα κουτί το νου για να σε συναντήσω

εσύ θυμήθηκες την όψη μου, μου μίλησες, μου πες κοίτα με έγινα καλύτερος

δεν είμαι πια για την καρδιά μου τόσο ύποπτος

κι όπως για την δική μου την καρδιά οι έννοιες μένουν ίδιες πάντα, έτσι,

σου πα κι εγώ, πως από την πρώτη μας στιγμή μ είχες μαγέψει.

 

p.s. ο χριστός και η μάνα του τί άλλο θα δουν τα ματάκια μας... :$ από που ξεπετάχτηκε αυτό τώρα;

p.s.2 δεν υποδύεται έναν ρόλο ο mc σ αφιερώνει yo  :pp