στην μπουκαπόρτα

πηδάω πίσω.
δεν κοιτάζω τα email μου

άγνωστοι με κοιτούν μ επικρισία

κι ανάμεσα στα πλήθη

εσύ, εγώ, ένα σωρό αστεία

δηλαδή η δίνη με πετάει στο ταβάνι

κι απαξιώ να σταματήσω να γυρίζω

όσο σκοτάδι κι αν μου δώσεις τώρα

την στιγμή φωτίζω

άκουσα τόσα όμορφα πράγματα

έκανα κακό και το πήρα πίσω

πρόλαβα

όσες φορές κι αν το σκεφτώ

είναι αστείο

ποιές τρύπες τώρα άλλες από αυτές

που χω βουτήξει

λοβ ιζ ιν δι ερ

κάνε κουμάντο ή δεν.

θα με νοιάζει πάντα.

φιλιά παντού.