First Lyrics First -- Vol.13

ψαχνουμε ένα νόημα που δεν βρίσκει κανείς 

                                                    μα τελικά υπάρχει όπου το δώσουμε εμείς

πόσο συχνά κλαις από ευτυχία

πότε ήταν η τελευταία φορά που λύγισες μπροστά στην ομορφιά 
που ούτε ονειρευόσουν

κάθε πότε βγαίνεις απ΄το δέρμα σου
κάτι σε τραβάει ψηλά και βρίσκεις θέα εκεί που μέχρι πρότινος
είχε μόνο κελιά και τοίχους 

γι αλλού πήγαινες κι αλλού βρέθηκες
μα πιο σωστά δεν θα μπορούσε να είναι 

κι ούτε και πιο δικά σου. 

στρέφεις το βλέμμα σου στον ουρανό
οι ενοχές λευκά πουλάκια γίνονται και κλειδάκια
που ανοίξανε όσα επιθυμούσες πιο πολύ.

οι στόχοι που κυνήγησες ανησυχούσες αλλονών πως ήταν
μα αποδεικνύεται δεν ήταν εκείνοι που είχες φανταστεί ή νόμισες.
δούλευες για εσένα τελικά και σε κράτησες μια αγκαλιά σφιχτή
όταν όλοι εξαφανίστηκαν 

κι όταν ήρθε η ώρα ν αφήσεις την γιορτή
για ανάσες. 

μπορεί να το πληρώσεις ακριβά 
   
                                       μα τα καλύτερα στην ζωή έρχονται τζάμπα

ακούω την αγωνία σου και είμαι εδώ για σένα.

όσα για λάθη σου μετράς είναι τα σωστά που θα μας δένουν
και για όσα δικά σου ντρέπεσαι
την δική μου αλήθεια καθρεφτίζουν.

σε μια ανεκτίμητης αξίας στιγμή
αμφιβολία και σιγουριά είναι το ίδιο 

κι απλά ότι είναι, είναι το σημαντικό. 

και μην φοβάσαι για το μυστικό σου
το πρωί το ίδιο ευαίσθητο θα μου φαίνεται
και μόνο πιο πολύ να σ αγαπήσω είναι εφικτό.

it's no good

gonna take my time
I have all the time in the world
to make you mine
it is written in the stars above
the gods decree
you'll be right here by my side
right next to me
you can run but you cannot hide

don't say you want me
don't say you need me
don't say you love me
it's understood
don't say you're happy
out there without me
I know you can't be
'cause it's no good

I'll be fine
I'll be waiting patiently
till you see the signs
and come running to my open arms
when will you realize
do we have to wait 'till our worlds collide
open up your eyes
you can't turn back the tide

δέκα χρονών

ξανά και ξανά και ξανά

και σήμερα ευτυχώς!!!

πρώτα ανοίγεις τα μάτια στο κατακίτρινο από τον ήλιο περιβάλλον σου
και στρίβεις μια δυο φορές τα πλευράκια σου στο στρωματάκι
κι ανεβοκατεβάζεις μέχρι την μύτη το πάπλωμα μερικές φορές ακόμη
απονέμοντας φόρο τιμής στα γλυκά όνειράκια που σε φέρανε εκεί

τινάζεσαι σαν να σου βάλανε δεν ξέρεις ακόμα τί και πού

και πας κι ανοίγεις την βρύση να πιείς νερό απευθείας πολύ πολύ
γιατί ήσουν στην ρεζέρβα από το βράδυ.
φυσικά το πίνεις απ τις χούφτες και δεν ρίχνεις στο μούτρο σου
μόνο το τρίβεις.

μπαίνεις  στα ρούχα σου προφανώς μπεζ λιλά πορτοκαλί και πράσινα
με λουλουδάκι στο παπούτσι

και το κοκαλάκι να ταιριάζει με την μπλούζα σου
όλα διαλεγμένα από την προηγούμενη, χωρίς αγωνία ότι θ αλλάξεις γνώμη.

κάνεις μερικές ρόδες στο σαλόνι πριν βγεις
για να λαχανιάσεις κι όσο ανεβαίνει το ασανσέρ στον έβδομο.

όταν πας βόλτα στην αγορά είναι όλα γαλάζια
πιο μεγάλα από σένα και πιο τεράστια. είναι όλοι πιο βιαστικοί από σένα
και πάνε πιο γρήγορα. κρυώνουν όλοι πιο πολύ
κι έχουνε άσπρες μούρες ενώ εσύ ροζ.
φυσικά αισθάνεσαι ξεχωριστός.

στο θέαμα των αγοριών με την μπάλα στην πλατεία
δεν παγώνει το πισινάκι σου με τίποτα

θρονιασμένη κάτω τους κοιτάς μέχρι το μεσημέρι.
εκείνοι κάνουν πως δεν σε βλέπουν αλλά εσύ πού να το ξέρεις!
νομίζεις πράγματι ότι δεν σε βλέπουν και δεν χοροπηδάς
και φωνάζεις μπράβο μόνο από μέσα σου
να μην  τους ενοχλήσεις.

ξέρεις για το γιασεμί
που όταν το μυρίζεις είναι όλα άσπρα
ο λεμονοανθός σου είναι ακόμη άγνωστος
γιατί δεν φτάνεις.

επίσης ξέρεις ακόμη και να τραγουδάς για παρέα και να κόβεις με το ψαλίδι το χαρτί σε μικρά μικρά μικρά μικρότερα  κομματάκια χωρίς να επιζητάς τον χαρτοπόλεμο.

σε σέρνουνε από το χέρι στο σχολειό και θες να φύγεις γιατί είναι αποπνικτικό και φωτίζει γκρι παντού μα τελικά

κάνεις παρέες κι έχει μπάλες κι εκεί να παίζουνε τ αγόρια κι εσύ να κοιτάς και πάλι.

παρακολουθείς εντυπωσιασμένη και με προσοχή αμέριστη ώστε να μπορέσεις να παίξεις κι εσύ κάποτε μαζί τους, φαντάζει η μόνη λύση για να πλησιάσεις και να σε κοιτάξουν στα μάτια.

κλαις και λίγο το απόγευμα γιατί υπάρχει και το μαύρο και το κοριτσάκι της απέναντι πόρτας σου είπε ότι έχεις χοντρά μπούτια

κι ίσως να το προσέξουν κι άλλοι και να χαλαστούν...

κάνεις μερικές ρόδες ακόμη στην πυλωτή μετά το κρυφτό, κρατιέσαι να μην κατουρηθείς πάλι ανεβαίνοντας κι έξω από την πόρτα ακριβώς, κατακόκκινη

προσπαθείς να μην μετράς τους ορόφους και κουνιέσαι ολόκληρη και σφίγγεσαι αλλά η πολυκατοικία είναι πολύ ψηλη κι εσύ τόσο μικρή να την ανέβεις χωρίς παρελκόμενα αλλά βάζεις τα δυνατά σου

ξέρεις και πότε έχει βραδιάσει

αλλά ποτέ τί ώρα είναι ή τί θα πρεπε κι υποτίθεται να κάνεις εσύ γι αυτό!

στον ύπνο σου πάλι έχεις προπόνηση

βροχή θα πέφτουνε τα γκολ κάτω από τ αστέρια και το μπλε

έμαθες τα χρώματα τώρα κι είναι όλα τόσο όμορφα και ξεχωριστά και μπορείς να διαλέγεις και να ζεις με όποια εσύ θελεις πιο πολύ! έχεις και τ αγαπημένα σου βέβαια κι ίσως γίνεσαι μονόχρωμη που και που από το πείσμα σου αλλά σύντομα η μοναξιά, σου βάζει ρίγες αλλονών και μαλακώνεις

σύντομα είσαι ένα τρελό εμπριμέ κι όσο πιο τρελό τόσο πιο διασκεδαστικό, κι όσο πιο εμπριμέ,
τόσο πιο ολόκληρο*
κι όσο πιο παρδαλό, τόσο πιο βαθύ
δεν ανησυχείς μήπως δεν φαίνεται καλά το μούτρο σου, τα χρώματα είναι που κάνουν το παιχνίδι

και φέρνουν και τους φίλους τους μαζί!

το καφέ κάθεται δίπλα στο μωβ και λιώνουν
το κίτρινο αγκαλιάζει το ροζ και το πνίγει
το φούξια φωτίζει το ζαχαρί και μπορείς να το δεις
το μαύρο αστράφτει μέσα από τα μάτια του κίτρινου
το κόκκινο μια σου δίνει μια σου παίρνει κι ανέκαθεν ζήλευε το φωτεινά ντροπαλό πορτοκαλί
στο άσπρο μέσα λιώνει το βλεμμα της ψυχής σου και το ερωτεύεσαι
το πράσινο σε μαθαίνει ν αγαπάς ανιδιοτελώς και χωρίς όρους σου δίνεται
το μπλε με το γκρι παντρεύονται κάθε νύχτα και με τον αυγερινό χωρίζουν...

φίλη μου που να ξερα! θα μου έστελνες και κομμάτι
και θα έψαχνα θα έψαχνα να βρω...
τελικά το είχα ήδη! δέκα για πάντα.

είχες δίκιο

γιατί να στεναχωριόμαστε για το σκοτάδι των άλλων;

γιατί να κλαίμε τα δάκρυα όσων δειλιάζουν και τα κρατάνε μέσα τους

γιατί να μην μπορούμε απλά στο θέαμα να τους αφήσουμε να σκάσουν
χωρίς να μας νοιάζει

γιατί να είμαστε ίδιοι με ότι μισούμε

γιατί να μας κόβουν στα χίλια σκοτάδια που δεν είναι καν δικά μας

γιατί να πρέπει να φορτώνομαι τους λυγμούς που δεν έχεις ψυχή να βγάλεις

γιατί τις δικές σου επιθυμίες να ζω για να καλύπτω εγώ

γιατί με το που βρήκα ποιά είμαι όλοι οι υπόλοιποι τυφλώθηκαν μπροστά του.

γιατί τόσο ξένο πόνο να σηκώνουμε περήφανα σαν ο δικός μας τίποτα να μην είναι

γιατί να μην τελειώνει η ιστορία μου εκεί που εγώ θέλω.

γιατί να μην ελέγχω τις τελείες και τα κόμματα

γιατί να γίνομαι μωρό παιδί αφού τόσα έχω μάθει και τόσα έπαθα

γιατί να ρωτάω αφού μόνο η αιτία δεν με νοιάζει.

η λίστα με τα ψώνια.

ναι ξέρουμε πως αν δεν κάνω λίστα όχι μόνο
αποκλείεται να καταλήξω με όσα χρειάζομαι

δυστυχώς θα φορτωθοξοδευτώ για ένα σωρό
που θα μου γυαλίσουν, μυρίσουν, ξεδιψάσουν εκείνη την στιγμή
ή που θα μου φανούν απλά φούξια υπο το φως της αγοράς.

οπότε τώρα που είναι όλα συμμαζεμένα και στην θέση τους
κι εγώ καθαρή, φρεσκοξυπνημένη, με καφέ αυγά και μπέικον
πιστεύω είμαι στην ιδανική κατάσταση επιτέλους
για να κάνω λίστα.

χρειάζομαι κωλόχαρτο. σίγουρα γιατί από το σκατό δεν γλιτώνεις.

σερβιέτες γιατί μάντεψε - ούτε από την περίοδο γλιτώνεις.

betadin γιατί αμα ο καλόγερος που χω στον κώλο φουσκώσει λίγο ακόμα
θα γίνει πόλεμος και τί να σου κάνει λίγο οινόπνευμα...

ψωμί του τόστ γιατί μόλις τελείωσε ε και πως να το κάνεις
το τοστ είναι πανάκια. όλες τις ώρες, για όλους τους περαστικούς
και με ή χωρίς πίεση χρόνου.

προφυλακτικά.
χρειάζομαι (επιτέλους) αλλά δεν θα πάρω γιατί ανέκαθεν έφερναν γρουσουζιά
κι έμενα με το κουτί στο χέρι.
θα το αφήσω στο παρά πέντε να μαι σίγουρη.

ένα καλσόν στο χρώμα του δέρματος
ας θυμηθώ να είναι φτηνό γιατί μου σκίζονται με την μία
κι ας είναι και λίγο πιο χοντρό από αυτό που κατέστρεψα χθες
(αν δω πόντο πάλι να φεύγει χωρίς προφανή αιτία
θα την δω αγγλίδα με γόβα ξεκάλτσωτη απ την φρίκη).

μανιτάρια φρέσκα γιατί είναι η απόλυτη τροφή κάποιου που δεν μαγειρεύει κρέας
πάνω από μια φορά το δίμηνο...

αστράκι ρε πούστη μου που θα βρω σ αυτή την πόλη έλεος
θ αναγκαστώ να κάνω την μινεστρόνε με χυλοπίτα
και πολύ το ξενερώνω

ένα headset χρειάζομαι

από εκεί και πέρα θα επιθυμούσα και να μην ξεχάσω...

να με πάρουνε στο master,

να μου δώσεις λευκή κάρτα, να πάω επιτέλους στην χ.α.ν.θ. για χορό λα λα λα,

να σε κάνω να γελάσεις τόσο δυνατά που να δω
δάκρυα να τρέχουν στο μαγουλό σου.

να μην ντρέπομαι, να μην κοκκινίζω
και να μην μιλάω ακαταλαβίστικα, ασυνάρτητα, ασύνταχτα 
τόσο ώστε να νομίζεις ότι εσύ έχεις πρόβλημα
που δεν καταλαβαίνεις.

να βάλω μπρος το αμάξι μου που έμεινε από μπαταρία.

να μην πιστεύω στα χαρτιά και τα κουραφέξαλα μόνο επειδή μας ευνοούν.

να πιάσω μια δουλίτσα παρτ τάημ για το χαβαλέ, τα έξτρα
και τις ενοχές από τα έτοιμα.

να μην σταματήσω να ονειρεύομαι ότι το καλοκαίρι θα πάω πάλι στο νησί
κι όλα θα είναι στην θέση τους μαζί κι εγώ
μαζί κι ο αμμόλοφος.

να συνεχίσω να μην με ενδιαφέρει πόσο χρονών είμαι
και γιατί όταν όλη η παρέα γύρω τέλειωσε το λύκειο μόλις πέρισυ
όσα λένε μου ακούγονται σοφά.

να έχω τις αδερφές μου πάντα μέσα μου

να έχω και τους φίλους που φύγανε.

να καμαρώνω για τους κολλητούς που με ανέχονται ατελείωτα χρόνια
όσο εκείνοι μεγαλώνουν κι εγώ δεν εννοώ να καταλάβω τί θα πει υποχρέωση
ώρες κοινής ησυχίας, πρόγραμμα και πρωινό ξύπνημα θες δεν θες.

να ξορκίζω τον ψυχανασκασμό όπως ο διάολος την ειρήνη

να ζω την ζωή των ονείρων μου ή αλλιώς να μην ζω καθόλου.

ε.. και κανένα ζευγάρι κάλτσες παραπάνω αχρείαστο δεν θα μου ήτανε
συνέχεια ξεμένω. 

εγένετο φως

κι όσο κάψει τόσο θα βλέπεις
κι από το σκοτάδι που τριγυρνάς η ψυχούλα σου το ξέρει

πόσο σημαντικό είναι και τί ανάσα να φωτίζεσαι.

να μπορείς να δεις ξανά.
καλά και τα φώτα του μυαλού μα σε αφήνανε με την αγωνία των χρωμάτων.

όπως μάθει κανείς...

καλημέρα!

τα λουλουδάκια λιάζονται, οι γατούλες τρίβονται,
τα κουλούρια σισεμιάζονται, η μέρα ολόκληρη μπροστά μας.
κι αν έχεις χανγκ όβερ δεν πειράζει, εγώ είμαι εδώ.

και αυτή την φορά το ξέρεις ότι ο ήλιος είναι που βγήκε και φωτίζει.

δεν είναι η καρδιά σου και η ελπίδα της

είναι ο ήλιος που για σένα ούτε πως υπάρχεις ξέρει γιατί είναι αυτόφωτος.

όπως θα ευχόσουν να είσαι κι εσύ και δεν τον νοιάζει!
δεν το κάνει για σένα, για πάρτη του το κάνει
κι έτσι βγήκε και σήμερα.

όχι γιατί άκουσε τις προσευχές σου χαζούλι εγωκεντρικέ
μα επειδή έτσι του γουστάρει.

τα φανέρωσε όλα πάλι κι έγινα ροζ από πάνω μέχρι κάτω και δεν μαζεύομαι

μην τον ξεχνάς. μπορεί να μην είναι εκεί ειδικά για εσένα αλλά είναι.
δεν χρειάζεται να σε αγαπάει κάποιος για να αξίζει να τον εμπιστευτείς
μην μπερδεύεσαι.
παρατήρησε την φύση του κι οι απαιτήσεις σου θα εξαφανιστούν.

η αναμονή, οι απορίες θα εξατμιστούν
κάτω από τις αχτίδες της τόσο βροντερής του παρουσίας.
θα το δεις και θα σου μείνει για πάντα.

δεν θα είσαι ποτέ πια δυστυχής.

ιστορίες για τους παγωμένους στις πλαγιές μην χαμπαριάζεις.

οι μόνες ιστορίες που θα μάθεις είναι οι δικές σου
και οι μόνες που θα έχουν σημασία
αυτές που σου πετάνε την φλέβα στο κούτελο
και το χαμόγελο από το αυτί στο σβέρκο.
η κοιλιά μου πονούσε και μιάμισι ώρα πριν σε δω.
τα πόδια μου χορεύανε κι εφτά όνειρα πριν με πάρεις
με το τελευταίο μου εφιάλτης να γίνεται.

έτσι μαθαίνεις
κι απ το σκοτάδι τίποτα πια δεν θα μισείς.

κάθε νύχτα είναι υποψήφια ερωμένη της μέρας σου
κι όλα τα λάθη
θεμέλια για το μόνο σωστό που θα αγαπήσεις.

σταμάτα το χρόνο αφού το θες αντίρρηση κανένας δεν θα έχει
απ τους απ έξω.

μπορείς; αλήθεια θέλεις;

είναι γλυκειά του τέλους η ψευδαίσθηση. ανακουφιστική
μοιάζει ο θάνατος σου με προσωπική υπέρβαση.

με κάποιον να τελειώσουνε μαζί
όλοι προτιμούν
γιατί είναι δύσκολη η ακινησία.
δεν διαφέρω τόσο εγώ, είμαι μια απλή κοπέλα,

μα να ξέρεις αν δεν είναι όντως να βγούμε στην σκηνή μαζί

κάλλιο μόνη και ακαπέλα ;)

for my lover

two weeks in a Virginia jail

for my lover, for my lover

twenty thousand dollar bail

for my lover, for my lover

everybody thinks

I'm the fool

they don't get

any love from you
 

things we won't do for love
I'd climb a mountain if I had to

risk my life so I could have you

you, you, you...
 

everyday I'm psychoanalyzed

for my lover, for my lover

dope me up and I tell them lies

for my lover, for my lover
 

I follow my heart

leave my head to ponder

deep in this love

no man can shake
 

I follow my heart

and leave my mind to wonder

is this love worth

sacrifices I make?

First Lyrics First -- Vol.12

erase and rewind cause 

                  

                          i' ve been changing my mind

κι αν βρει κάποιος πού το κουμπάκι τοποθετείται
παρακαλώ να επικοινωνήσει με την επίφυσή μου.

οι άνθρωποι επικαλούνται την λογική ενόσω φέρονται παράλογα

και τί να εκλογικεύσω εγώ από κάτι
που τίποτα για κείνο δεν γνωρίζω κι ούτε θα γνωρίσω ποτέ

και δως μου δύναμη απλά να το μεταβολίσω
γιατί τα πόδια σήμερα κοπήκανε από το πρωί
και ξύπνησα πολλές φορές μέσα στην νύχτα για να πιω νερό.

που σημαίνει ότι κάτι "λάθος" με μένα πάει είτε το γελάω είτε το κλαίω

το χω αφήσει να σουλατσάρει ανενόχλητο

ποιός ξέρει μπορεί από κάτι πιο βαθύ να με αποσπά
και γι αυτό να  σ ενοχλεί τόσο

σίγουρα να ζεις στην φαντασία τί όμορφο που είναι και γλυκό

και τί δειλό επίσης...

κι ούτε η πραγματικότητα κανενός δεν θα μου κάνει
μέχρι με δικά μου εργαλεία και χέρια και θέληση ξεκινήσω το χτίσιμο.

πόσο ακόμη θα το ξαπλώνω στο κρεβάτι και θα το σκαλιζω στο πάτωμα

φτου μου και ξανα φτου ...

i m crazy for trying and crazy for crying 

                                            and i m crazy for loving you 

μα τούτο δα θα σταματήσει σε μια στιγμή διαύγειας

κι όσα τα σύννεφα τόσος κι ο ήλιος από πίσω που τα ζεσταίνει 

κι όσο το κλάμα της βροχής τόσοι οι σπόροι που πετιούνται 

κι εξουσία πάνω μου μόνο άμα σ αφήνω έχεις

κι εξουσία πάνω σου δεν ζήτησα ούτε θέλω 

μα τούτο να, θα σταματήσει 

κι ούτε να φύγει κάποιος ούτε να ρθει θα χρειαστεί

λουκέτο στο μαγαζί και δεν σου πουλάμε κύριε ξέχνα το  

όλα μου τα κέρδη βαμμένα στο αίμα να τα κοιτώ δεν βαστάω πια...

όχι άλλο κάρβουνο

τι έχει συμβεί; παλι νιώθεις στο πετσί σου αγάπη και μίσος
πλευρές της ίδιας κάρτας
με από την μια εσένανε κι απ' την άλλη τον κόσμο.

έστω ότι είσαι νέος.

έχεις όλη την ζωή μπροστά σου κι αυτό δεν στο λένε.

το ξέρεις και το αισθάνεσαι.
έστω ότι έχεις ακόμη επαφή με την πηγή της δυναμής σου.
έχεις αποφασίσει να προσπαθείς να τους γυρνάς πλευρές
γιατί πάντοτε έχεις δει, αξίζει!

έστω ότι έχεις ακόμη αξιοπρέπεια.

θυμάσαι αν και σε τίποτα δεν χρησιμεύει τελικώς

δέχεσαι τις ατέλειές σου και αποφασίζεις να τις γυρίσεις κι αυτές.

έστω ότι έχεις βρει το δρόμο και κάθε βήμα

αφήνει πίσω χρυσόσκονες τώρα πια το βλέπεις.
είσαι τόσο μικρός, τόσο αδύναμος άλλα έχεις μάτια και κοιτάς τον δρόμο.
μέσα στο τοπίο τί σε έκανε να αξίζεις να περπατήσεις
-από τις ενοχές ξέφυγε τώρα.

κι όμως αντί να γονατίσεις με κλάματα αποφάσισες να χαμογελάσεις.

όχι άλλο κάρβουνο.

οφείλουμε να χορέψουμε και να πάμε όπου αγαπάμε
γιατί γι αυτό έχουμε πόδια. να τραγουδήσουμε γιατί γι αυτό έχουμε φωνή.

δεν ήρθα να φέρω τάξη στο χάος, δεν είμαι όργανο κανενός

δεν έχω τίποτα τέλειο κι ούτε επιθυμώ να αποκτήσω

το μόνο που έχω, είναι θέληση ν' αλλάξω τον εαυτό μου

κι έκλαψα πολύ
ζώντας μέσα σε πολύχρωμα κτίρια εκατομμυρίων ετών,

για να καταφέρω να πάρω την απόφαση να φύγω

δεν αγαπάμε όλοι τα ίδια.

ξέρω άλλοι έχουν περάσει απο δω πριν από μένα
και ποτέ δεν θα μαι μόνος

θα βρω τα σημάδια τους στο χιόνι μόνο αφού τα πατήσω
ανέμελα και γελώντας

θα σηκώνω ένα φύλλο να βάλω μια πετρούλα και θα βρίσκω τις δικές τους.

θα τον αγαπώ με το χάραμα και θα παίζουν τα τραγούδια του.

μου το δειξε κι εκείνος ότι δεν είμαι μόνος
τον ευχαριστώ τόσο πολύ για αυτό...

αλλά όχι άλλο κάρβουνο.

δεν θα μας πάρετε κι από κώλο επειδή θέλουμε να περάσουμε την πόρτα.

ή θα μας πάρετε γιατί έτσι είναι
κι όλοι καθώς είμαστε φτιαγμένοι στο μέγιστο αποδίδουμε;

έχει αρχίσει να μην με νοιάζει και τόσο.

μια φορά πάντως την πόρτα θα την περάσω.

εσύ πρόσεχε μην σου πέσει τώρα που οι φίλοι μου
με ταχυδακτυλουργικά και θράσος
σου κάνουνε το καλώς τακτοποιημένο μυαλουδάκι σου πουτάνα
και κυνηγάς την ουρά σου μέχρι να λυσσάξεις στην δίψα
και να τους παρακαλάς να φτύσουνε λίγο σάλιο στο στόμα σου.

πρόσεχε εκεί που μας έρχεσαι με την πούτσα όρθια
μην ξαφνικά σου φέρουν τον καθρέφτη δεις ό,τι έχεις μουνί
και πάθεις εγκεφαλικό.

bureaucracy my ass. όπου μπαίνεις, βγαίνεις κι όλας.

θέλετε απόδειξη γι αυτό;

έστω ότι είμαι αυτό το τιποτένιο είδος ανθρώπου
που εκτός από τσαπατσούλικο είναι και αφηρημένο.
που εκτός από το ότι κάνει λάθη στο τέλος καταφέρνει να το χαίρεται.

φυσικά και χωρίς απόδειξη είναι σαν να μην πλήρωσες.

μόνο που πλήρωσες μαλάκα μου.

χίλιες φορές ό,τι κι αν ήταν να πάει στο καλό

reality check

and so it is...

                       just like you said it would be

πολύ δουλειά και κόπο τούτη η ζωή βρε παιδάκι μου.. :p
+όλα τα όνειρα που απαραιτήτως πρέπει να φροντίζεις
για να μην πάει τσάμπα ο ιδρώτας και η χύμα από την σκάλα
την αποφράδα μέρα σου.

να πιστέψεις στην εξέλιξη; κάποιες φορές α, είναι παρήγορο.
σήμερα μου μοιάζει δισδιάστατο κόμικ που μου κάνει παρέα στο μπανιο.

σκέτο ανέκδοτο δηλαδή.

μα πώς αφού είμαι ίδια ολόιδια φτυστή όπως ήμουν

πότε εξελίχθηκα και σε τί;
κι εσύ ακόμη είσαι ίδιος φτυστός όπως ήσουν.

και τα μεταξύ μας. ίδια κι αυτά, ολόιδια.
μπορεί έτσι εμάς να βολεύει
στο χέρι τους είναι;

δεν έχει παρακάτω. παρακάτω δεν χρειαζόμαστε.

σ αυτό εδώ το μικρό κυκλάκι γύρω γύρω να πηγαίνουμε

ν αράζουμε και καμιά φορά στο κέντρο για ξεκούραση, ανάσες και επικοινωνία.

i m a big big girl

                                  in a big big world

                                                   its not a big big thing, if you leave me

να πεθάνω δεν με νοιάζει.
δεν θυμάμαι να μ ένοιαζε και αφού είμαι ίδια, ολόιδια σίγουρα
ούτε τώρα δα με νοιάζει.

να ζήσω μ ένοιαζε
κι έτσι ξεδιπλώθηκε η ζωή των ονείρων μου με τα όλα μέσα της
όπως κι εγώ. ποιές οι πιθανότητες σκέφτομαι
κι ανατριχιάζω ολόκληρη.

σαν παραμύθι που κι αυτό από την αλήθεια φτιάχτηκε
γιατί μόνο εκείνη υπήρχε όταν έφτασα.

τρίβω τα ματάκια μου για την καλή μου τύχη που στην τύχη δεν θέλω να πιστεύω.
είναι πολύ μεγάλη κλέφτρα.

δεν έχει καν σάρκα κι οστά, κανείς δεν την έχει συναντήσει

κι όμως εχει πείσει για την ύπαρξη και δράση της ακόμη και τους πιο στενούς μου φίλους
και τους κάνει όλο νάζια, μαζί της ν ασχολούνται
μόνο για να ξεσπούν όταν είναι στα δύσκολά τους
και να μεταβολίσουν δυσκολεύονται.

κι εγώ τους λέω δεν είσαι τύχη
είσαι γλυπτό από γήινους καμωμένο κι οι γήινοι έχουν μόνο χέρια κι αισθήματα.
από αυτά τα τόσο πραγματικά είναι φτιαγμένοι

και δεν είμαι μαζί σας γιατί δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω

είμαι γιατί είναι το καλύτερο που έχω να κάνω!

και γελάνε. κι ενα λουλούδι ακόμη μου σκαλίζουν με τα γελαστά τους χείλη

στην πλάτη και την κοιλίτσα μου κι ο κήπος των ονείρων μεγαλώνει

κι εγώ τρίβω τα ματάκια μου κι απ'το λευκό που βγαίνει και τ αστεράκια

μορφές πετάνε γύρω βλέπω, εσένα, ψωμί ζεστό,

ό,τι δικό μου. ό,τι τύχη να γνωρίσει, δεν γινόταν.

ποιός μου μιλάει;

συγγνώμη, εγω είμαι πάλι. 
δεν ξέρω τί γίνεται εκεί που είσαι πιά 
αλλά εγώ ξέχασα να μετράω 
κι ότι θα άνοιγες τα μάτια σου ίδια, ολόιδια 
φτυστά κι απέναντι με τα δικά μου νόμισα!  

trip or treat

αγαπητέ μου γιατί έτσι πάει

να ξηγηθούμε μια που το φεραν οι εξωγήινες ώρες που κοιμήθηκα
πριν ακόμα νυχτώσει και τώρα; πέντε το πρωί  ο λαλα

γιατί εγώ εδώ δεν ήρθα να σου κάνω τον νταή
(άλλο πως φαίνεται)

τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

τα πράγματα είναι όπως είναι και το μοναχικό μου πάρτυ έχει πάρει φωτιά

χρόνια τώρα...

διψάς; μήπως μια κουβερτούλα φλις να σε καλοπιάσουμε

βέβαια δεν είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε
αλλά αμα κρυώνεις έχει αρκετές...

ηρθες και πάνω στην ώρα είναι τίγκα το ψυγείο

περιμένω ταξιδιώτες τώρα κοντά

πολύ κοντά
θα τους γνωρίσεις! είναι γαμω τα παιδια
όποτε τους συναντω γελάω από καρδιάς

κι έχω ακόμη κι ένα σωρό δουλειές

μέχρι να μπουν από την πόρτα όλο με κάτι θα καταπιάνομαι

για να τα βρουν όλα τέλεια 

δεν έχω πολύ χρόνο να τα πούμε τώρα καταλαβαίνεις

όλοι έχουμε την ιστορία μας και σε όλους ο ήλιος το πρωί κάτι λέει

έχεις γλυκειά όμως όψη

μπήκες ευγενικά και ήσυχα, χαμπάρι δεν σε πήρα

κάτσε όσο θες, σαν στο σπίτι σου
κάτι ξέρω από ταξίδια και του λόγου μου τσέκαρε κι ό,τι θες βάλε φωνή
είμαι στον κήπο

παρ' ολίγον τριπ...

baby you can call me anytime 

                                         you got to call me

ένα αρχικά αφιερωμένο θα ήτανε
κλαψομούνικο αλλά καλό ομολογουμένως θα άραζα να βράσω στο ζουμί μου
και θα παραπονιόμουν που φτιάχνεις την κωλοθράκα μια στο τόσο και γιατί αργεις αφού
στο τέλος θα με κόψεις σε μερίδες και λυπήσου τα νιάτα και την ομορφιά μας.

η ζωή πρόλαβε αυτό το τριπ λίγο πριν αραδιαστεί στον κόσμο και του στριψε!!!!!

λαλαλαλαλαλαλαλα και πάλι τσίμπα με να δεις αν έχω γίνει

                                 αν είμαι έτοιμη τώρα να με φας

αυτό το τώρα που όλο έρχεται κι όλο είναι μακρινό

μια και καλή θα το ζουλήξω κι ό,τι δώσει κουράστηκα να νοσταλγώ 
και πλέον δεν χρειάζεται

με συμπάθεια για το παρ ολίγον τριπάκι που το μόνο που διασώθηκε ήταν τρεις λέξεις
και δυο στίχοι αλλουνού, θα προτιμήσω της ουσίας μου την στροφή
γιατί με σένα και με μένα εδω μέσα δεν τίθεται ότι υπάρχει διαστροφή
χρήσιμη μεν, αλλά μόνο όταν μου λείπεις. 

First Lyrics First -- Vol.11

suddenly now, I know where I belong 

                                                       its many hundred miles and it won't be long

βαρύ το κλίμα τελικά; τί λες;

δείχνεις από να βαριέσαι μέχρι στεναχωρημένος.

εγώ λίγο πριν σε αφήσω για το δρόμο και τα τραγούδια (γιατί εγώ δεν σταματώ)
θ' αναρωτηθώ αν φταίω
κι αν κάτι που έκανα είναι η αιτία γι αυτή σου την γκρίζα όψη
κι αηδία σχεδόν, την λες.

έκπληκτος αρνείσαι την φλαταριά που εντόπισα στο σώμα σου
και σ αυτό που από εσένα ορμώμενο τριγυρίζει στο δωμάτιο κι όπου σταθείς εκεί κοντά.
λέω λάθος θα νόμισα
ίσως εγώ να είμαι μελαγχολική και κάνω να φύγω
βάζω μουσική και χαμογελώ ρε συ. εύχομαι το ίδιο να κάνεις κι εσύ.

και τώρα είναι πιο δύσκολα φυσικά πολύ πιο δύσκολα από πριν

όταν λιγότερα είχα πατήσει χώματα, λιγότερους ανθρώπους είχα δει
πιο λίγες πληγές, πιο πολλά αγόρια αγαπούσα...

κι ακόμη λιγότερη ανάγκη τον ρομαντισμό τον είχα

γιατί ήτανε αληθινός και κομμάτια του έβρισκα παντού σε υφάσματα
σε χέρια, σε παγκάκια και σκαλάκια βρώμικα, σε ταλαιπωρημένες γωνιές
παντού, όπου να ναι.  τώρα; μικρά σποτάκια από εμάς (!)

με συγκεκριμένο φωτισμό και ήχο όποτε, όποτε

δεν ξέρω κάθε πότε

αλλά συχνά πυκνά τελευταία πετάγονται κι είναι από τα σποτάκια μου
τα πιο αγαπημένα και στο δικό μου στυλ
με μία συνέπεια που μόνο εγώ μπορώ ν αναγνωρίσω σ εκείνη
έργο και προσπάθεια, ζωή πραγματική. 

ποιός το περίμενε
να γεράσουμε τόσο χαριτωμένα...