First Lyrics First Vol.31

η αγάπη μας ήταν γραφτό

                        να γίνει δυο κομμάτια

ένα εσύ ένα εγώ...
τα ενδιάμεσα όλη η αλήθεια και η κίνηση του κόσμου
που πλημμύρισαν τους δρόμους πέφτοντας απ τις στέγες και
μας έδωσαν θέα απέραντη έτσι ώστε νιώσαμε αμέσως μικροί,
βιώσιμοι, ακίνδυνοι και ασφαλείς. να κουραζόμαστε, να αισθανόμαστε
χρήσιμοι. να θυσιαζόμαστε, να αποφεύγουμε την ευθύνη...

μόνο σαν συλλογίζομαι τα όμορφα τα βράδια

               που μου δινες γλυκά γλυκά όρκους φιλιά και χάδια

ώσπου στέγνωσε η χαρά σου στου ήλιου τα σκληρά μεσημέρια
και τα δακρυά μου τρέχανε μαζί με τον ιδρώτα κι έμοιαζα
διαμαντάκι πραγματικό έτσι που έλαμπα και κινδύνευσα 
δεν στο κρύβω και για μια στιγμή αν με κλείνανε σε βιτρίνα  
ή αν με βγάζανε σε πλειστηριασμό θα λεγα όλοι σ αυτό τον κόσμο
έχουμε την θέση μας κι ούτε να κουνηθούμε πολύ γίνεται
ούτε να επιλέξουμε κι ότι μπορεί ο καθένας. όμως εγώ είχα το
θάρρος, επέλεξα εσένα.  

με μια λαχτάρα καρτερώ και πόνο στην καρδιά μου

             ίσως γυρίσεις γρήγορα ξανά στην αγκαλιά μου

το τέλος του χρόνου. το σημείο μηδέν. το τέρμα που
η ανάγκη μας γέννησε και η φύση τούμπαρε με τα πολλά και τα
παρακάλια μας και τρελάθηκε κι αποφάσισε να μας το χαρίσει.
όταν όλες οι αγκαλιές θα ναι γεμάτες κι όλα τα χείλη θ ακουμπούν
εκείνα που φτιάχτηκαν να τ ακουμπούν.
όλα θα ναι θάλασσα τότε αγόρι μου. λάδι θάλασσα.
ένα όνειρο που θα σμίγει στον ορίζοντα με τον ουρανό όπως
ακριβώς σμίγει και με την ζωή μας και τότε τί θα χεις να μου πεις
μόνο κανά δυο στιχάκια θα τραγουδάς κατά την δύση για να με δεις
να φεύγω και να το αντέξεις παραυτα...

σε χρειάζομαι

μια φορά με μια βαρκούλα σε μια θάλασσα

μες το κύμα δάκρυ στην ζωή μου χάλασα

μέρα νύχτα, νύχτα μέρα ίδια πράγματα

κι έφτασες εσύ κι αρχίσανε τα θαύματα

σε χρειάζομαι γιατί σ αγαπώ

πώς να σου το πω

πάω να τρελαθώ

σε χρειάζομαι

τώρα ό,τι και να γίνει δίπλα μου εσύ

μες την έρημη ζωή μου είσαι όαση

δεν ακούω εγώ του κόσμου τα λεγόμενα

αρκεί να είμαστε μαζί τα χρόνια τα επόμενα

δικό μας.

φεύγω,

θα φύγω, πρέπει να φύγω, θέλω, δεν μ αφήνουν, 

δεν τους νοιάζει αλήθεια ή τους νοιάζει πολύ,

κοιτάζω να φύγω, μακάρι να έμενα, 

θα ξανάρθω, δεν γνωρίζω, θα σε σκέφτομαι,

θα σε θυμάμαι, τόσα μου έδωσες,

μου λείπεις, δεν πιστεύω στους αποχαιρετισμούς,
δεν τους αντέχω επίσης. 

βλέπω την καρδιά σου τώρα, ας είναι επιεικής μαζί μου

όταν χαθώ, δεν θα είναι για πολύ, δεν θα είναι για

καθόλου, εξαιτίας σου μου είναι αχρείαστες όλες οι ευχές,

πλανιέμαι στο όνειρο, εξαιτίας μου, ήμουν σκληρή

μαζί σου, ήσουν αυστηρός, ήσουν εκεί, εκεί που ήμουν κι εγώ.

χάρηκα που τα είπαμε...

το γέλιο μας θ αντηχεί παντού μέσα μου

παντού γύρω μου, θα με ρωτάνε, δεν θα ξέρω τί να πω,

θα σουφρώνουν τα μάτια και τα χείλη προσπαθώντας

να καταλάβουν, τίποτα δεν είναι ίδιο απ όσα έρχονται

κι όλα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα ή κανένα απολύτως.

κοίταζει την θέα λίγες ώρες πριν χαράξει

κι η μπουκαπόρτα πλησιάσει την προβλήτα

κατεβασμένη απειλητικά. όσοι ήρθαν, σφαίρες στο κεφάλι

όσοι φεύγουν θα ναι δικοί μας πάλι

προλαβε να γίνει γραφική αρκετά ωστέ να μην

την πάρει ο αέρας - αναρρωτιέται μες τα κλάματα

μα δεν θα βγάλει λέξη. φορτώνεται άλλη μια

του επόμενου βήματος την φόρα, δεν χρειαζότανε

ποτέ σπρώξιμο, σαν χαρακτήρας, δεν αντέχει

τις πιέσεις, διαχειρίζεται την έξαρση όμως σαν

να γεννήθηκε απ αυτή, γνήσιο κομμάτι της κι έτσι

μες την τρύπα της και την κορύφωσή της πρώτα θα

σου κλάψει κι όλα θα ναι εντάξει κι ύστερα

θα γελάει μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

αρκετά όμως για εκείνη... εκείνη δεν είναι κάποια.

ενώ τόσοι εδώ που αποχαιρετά θα είναι. κάποιοι συγκεκριμένοι,

κάποιοι σπουδαίοι, κάποιοι πολύ δικοί της. ο αέρας ζαλίζει της είπανε,

εμείς ξέρουμε...

και με τα δυο τους χέρια το κεφάλι και τ αυτάκια της

σκεπάσανε και τραγουδήσαν κάτι νανουρίσματα

ντόπια, δικά τους, αυτοσχεδιαστικά, κατευθείαν

βγαλμένα απ τον ερωτά τους. για τον αέρα.

για την ζάλη και για την αγκαλιά.συγκινήθηκε,
και ξανάγινε παιδί για λίγο ακόμα.

I want you

the guilty undertaker sighs

the lonesome organ grinder cries

the silver saxophones say I should refuse you

the cracked bells and washed-out horns

blow into my face with scorn

but it’s not that way

I wasn’t born to lose you

I want you, I want you

I want you so bad

honey, I want you

the drunken politician leaps

upon the street where mothers weep

and the saviors who are fast asleep, they wait for you

and I wait for them to interrupt

me drinkin’ from my broken cup

and ask me to

open up the gate for you

how all my fathers, they’ve gone down

true love they’ve been without it

but all their daughters put me down

’cause I don’t think about it

well, I return to the Queen of Spades

and talk with my chambermaid

she knows that I’m not afraid to look at her

she is good to me

and there’s nothing she doesn’t see

she knows where I’d like to be

but it doesn’t matter

now your dancing child with his Chinese suit

he spoke to me, I took his flute

no, I wasn’t very cute to him, was I?

but I did it, though, because he lied

because he took you for a ride

and because time was on his side

and because I . . .

I want you, I want you

I want you so bad

honey, I want you

φυσάει - at last!

κι επιτέλους...

ωραία η νύχτα εχθές, μα σήμερα το πρωί
ήρθε πάλι ο αέρας.

όπως άνοιξα τις δυο τις πόρτες
τον ένιωσα να απειλεί την θέση μου
και την θέση όποιου αντικειμένου είτε αισθήματος

αφήσα απροστάτευτο στο έλεός του και

χαμογέλασα ξανά.

πόσο μου 'χε λείψει ο άνεμος και πόσο

τον θαυμάζω αλήθεια...
δεν θυμόμουν ότι μου πηγαίνει τόσο.
η ταχύτητα κι η ανατροπή του
μου δίνουνε απ τον εαυτό που εσύ μου πήρες πίσω.
και με κάνει να σε γνωρίζω από την αρχή πολλές φορές
και σου μπερδεύει τα μαλλιά και τις λέξεις
και μισοκλείνεις τα μάτια όταν σηκώνει χώμα

και φωνάζεις δυνατά να σ ακούσω
μέσα απ τα σφυρίγματά του

και παίζει κρυφτό με όλα...

χωρίς να εξαφανίζει τίποτα.

εάν ο ήλιος μου δίνει ζωή λοιπόν,

ο άνεμος με μαθαίνει περί τίνος πρόκειται...

First Lyrics First Vol.30

tonight you re mine completely

        you give your love so sweetly

δυο μήνες τώρα κι όταν είμαι μελαγχολική

κι αν έχω κέφι

κι όταν δεν μπορώ να βαστάξω την έξαψη

και τρέχω

κι όταν δεν μπορώ να σηκώσω την έπαρση

και κλαίω

ήσουν δικός μου

ολόκληρος και καυτός. ειλικρινής;

tonight the light of love is in your eyes

                 will you still love me tomorrow

που θα έχω φύγει μακριά

και η μαγεία θα ποτίσει απ τις βροχές και το κρύο

και τα νερά θ ανταριαστούν

και τα χρώματά μας κι οι φωνές θα ξεθωριάσουν

πόσο χώρο στην καρδιά σου θα πιάνω τότε;

που θα φανεί η αδυναμία μου και το σώμα μου

θα πουληθεί ακόμη μια φορά

και οι συντεταγμένες μας θα καμπυλώσουν

tonight with words unspoken

                   you say that I'm the only one

θα χεις ακόμη ένα χαμόγελο για μένα την αδύναμη

που ήρθα μες το σπίτι σου και το κανα άνω κάτω

κι έλεγες πόσο σ αρέσουν τα τραγούδια κι οι χοροί μου...

πως δεν πειράζει να σπάσουμε και κάτι

μπροστά μου όλα είναι περιττά και δεύτερα

so tell me now cause I won't ask again

                       will you still love me tomorrow

μα δέχτηκα την φροντίδα σου χωρίς να ξέρω αν την αξίζω

και τώρα τρέμω κι είμαι μελαγχολική

που δεν μπορώ την μοίρα της αγάπης μας να ορίσω

μα έτσι ήταν πάντα. ούτε το μίσος θα μπορώ

το έχω πάρει απόφαση και έτσι συνεχίζω

στην άκρη του κόσμου

θ ακολουθούσα της καρδιάς σου το κάλεσμα

κι έφτασα ως το κέντρο του κόσμου

ακολουθώντας της δικής μου καρδιάς τις αντοχές.

ποιός να φυσούσε όταν γεννήθηκε

το πάθος μας ίσως τ αυγουστιάτικα μελτέμια

που φέτος απουσιάζουν κι όλοι λιώνουμε

δέρματα και εικόνες και μνημονικά κάτω

απ τον καυτό ήλιο χύνοντας ιδρώτα πολύ

και διαπιστώνοντας έκπληκτοι πως η αλλαγή

υφίσταται - δεν είναι μύθος.

First Lyrics First Vol.29

I'm wishing on a star

                    to follow where you are

όλοι έχουμε ανάγκη την ευχή έτσι φαίνεται

γι αυτό κοιτάμε τ άστρα

κι ακόμη όταν πιάνει η άκρη του ματιού μας

ένα από δαύτα να διασχίζει μικρή απόσταση

μες το μαύρο τ ουρανού, σκιρτάμε πως

λίγο για πάρτη μας έπεσε κι αμέσως

κλείνουμε τα μάτια και το λέμε στον διπλανό

and I wish on every rainbow that I see

            and I wish on all the people who really dream

σ όσους ξέχασαν μα δεν ξεχνιούνται

κι έτσι έχουν κάπου να πάνε να ζήσουν

όταν το μέσα τους πετάει μακριά, έχουν εναλλακτική

γιατί αντέχουνε την πολλή ζέστη και τον πολύ

αέρα και το φως.

and I didn't mean to hurt you but I know

               that in the game of love you reap what you sow

όση καταστροφή ο χειμώνας κι αν σου επέφερε

κι όσο κι αν λάθη έκανες πολλά και σε καταστροφές

από αβλεψία και έλλειψη πάθους μονάχος οδηγήθηκες

αν είσαι την κατάλληλη στιγμή με τα μάτια

και τα χέρια στο χώμα θα δεις σπόροι πόσοι σου

μείναν ζωντανοί και θα κλαις γονατιστός 

μπροστά στην τύχη και την απλοχεριά του κόσμου

σου.

and make the best of things oh baby

         when we re together whether or never

με όλα ευχαριστημένη. για κάθε τι ένα χαμόγελο

κάποιο πιο πλατύ, άλλο πιο μαζεμένο, άλλο

δαγκώνοντας το κάτω χείλι,

κάποια που έρχονται απ την καρδιά βαθειά πολύ

κι απ την ντροπή δεν φτάνουν πάνω

κι άλλα για να κατευνάσουν πνεύματα φουρτουνιασμένα
στα γρήγορα ντύνονται λευκή σημαία.

όπως και να χει ένα χαμόγελο σε όλα

και για εσένα να σ αναζητά το γέλιο μου το

τρανταχτό κι επίμονο. αυτό της ευτυχίας

always look on the bright side of life

some things in life are bad
they can really make you mad
other things just make you swear and curse
when you're chewing on life's gristle
don't grumble, give a whistle
and this'll help things turn out for the best

and...always look on the bright side of life 
always look on the light side of life

if life seems jolly rotten
there's something you've forgotten
and that's to laugh and smile and dance and sing
when you're feeling in the dumps
don't be silly chumps
just purse your lips and whistle - that's the thing

for life is quite absurd
and death's the final word
you must always face the curtain with a bow
forget about your sin - give the audience a grin
enjoy it - it's your last chance anyhow

so always look on the bright side of death 
just before you draw your terminal breath

life's a piece of shit
when you look at it
life's a laugh and death's a joke, it's true
you'll see it's all a show
keep 'em laughing as you go
just remember that the last laugh is on you

κονσερβοποίηση αποχή και ζεν

ντενεκεδούπολη, ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε 

                                             πολλοί

working class heroes, τουρίστες, γαμήσια

το μαύρισμα του οικοδόμου

ο χειμώνας που πλησιάζει άδειος κι έρημος

οι επιλογές που παίρνονται με το ένα

πόδι στην απ έξω και τα πλοία που φεύγουν

γεμάτα

κι αυτά είναι τα καλύτερα

κι αυτά είναι που γκρινιάζουν πιο πολύ
γιατί ζούνε την χλιδή του χρόνου
την άπλετη κι αμέσως σου γελάνε

για ένα χάδι στην πλάτη

υπερκατανάλωση στις σχέσεις,

στους ανθρώπους μεταξύ τους

αποφασιμένοι ότι άκρη δεν βγαίνει και

ούτε εμείς στα παιδιά μας θα μπορούμε

ν απαντήσουμε τα γιατί κι ίσως

αυτός ο συμβιβασμός κι η αδιαφορία μας

να τα τρελάνει

όπως ακριβώς τρέλανε κι εμάς.

μπαμπά, τρώμε κουνέλια; ρώτησε ο πιτσιρίκος.

ως τί; ως είδος; ως οικογένεια;

ως τί να τρώμε κουνέλια και λαγούς;

ως... προσωπικότητες; αν ήταν γι αυτό δεν

θα υπήρχαν ερωτήσεις και θα όφειλαν

να μην υπήρχαν. αλλά τίποτα δεν είναι τζάμπα

σ αυτή την ζωή, ούτε ο χαρακτήρας.

αν πεις στην φίλη μου

την νίνα να φάει κουνέλι πριν σε

χιώσει ευγενικά θα έχει βγάλει φτερά

στους αστραγάλους και θα αιωρείται

πέντε ορόφους πάνω απ την θάλασσα

κοιτώντας σε με υπομονή και αγάπη.

ο γιος της στα δεκαπέντε του όμως παίζει

να βιώνει την απόλυτη ηδονή της επανάστασης
στο αρνίσιο παϊδάκι...

ή μήπως όχι;

ουφ ουφ να πω και κάτι για σένα

να πω κάτι και για μας γιατί η σιωπή

μέσα στον πανικό παραπήγε τελευταία

κι όλο κοιμάμαι και κοιμάμαι

με τους απόηχους απ το πάρτυ να μου

τα σκάνε σε όνειρα -με τίποτα δεν το γλιτώνεις-

να πω κάτι και για μένα λοιπόν

...θα περιμένω.