όχι το πότε άλλα το πού*

εμένα μ αρέσει να σε ξυπνώ και να παίζουμε 

να μιλάω χωρίς να σκέφτομαι 

να σου λέω βλακείες (τις πικρές μου αλήθειες) 

να σου ζωγραφίζω την πλάτη παραπάνω και διαφορετικά και 

να σου πετάω νερά στο πρόσωπο εκεί που δεν το περιμένεις 

σε ερωτεύτηκα εδώ κι εσύ με ξε-αγάπησες στο μόλις τώρα 

εμένα μ αρέσει να ντύνομαι πριγκίπισσα-χανούμισσα του δάσους 

να τραγουδώ, να σε πιάνω από τους ώμους και 

να σε γαργαλάω γύρω από τον αστράγαλο αλλά εσύ είσαι σοβαρός 

και δεν σηκώνεις. είσαι μαζί μου μόνο όταν είμαστε χώρια

κι εμένα μ’ αρέσει να περπατάω χωρίς λόγο και να κοιμάμαι 

ώρες πολλές ώσπου τα όνειρά μου να μπερδεύονται 

και να μετακομίζουν στον ξύπνιο μας 

και δεν το βρίσκω τόσο κακό όταν κάνει κρύο να σε παίρνω αγκαλιά 

ή όταν δεν θέλω να φύγεις και να είμαι ελεύθερη να σε κοιτάζω 

όσα λεπτά θέλω συνεχόμενα χωρίς ούτε ένα ερωτηματικό 

ν’ ανάβει πάνω από το κεφάλι μου. 

όμως εσύ δεν είσαι εσύ όπως είμαι εγώ 

δεν είσαι εσύ, παρά μόνο όταν λείπω