στο πιο βαρύ ταξίδι

ήθελα να με πάρεις μαζί σου
κι αφού δεν μπορείς το σώμα μου
ήθελα να πάρεις ένα όνειρο
θα ήταν το δώρο μου για σένα. δεν γνωρίζα
ακόμη δεν γνωρίζω ποιός θα φύγει πρώτος
μα σήμερα ένιωσα μια ακόμη χαρακιά ανθρωπιάς μέσα μου.

τούτη ήταν πολύ βαθειά
και μ άφησε σύξυλη χωρίς να ξέρω

αν θα φτάσω σπίτι και μ έκανε κι έκλαψα
πριν το ρίξω στην φασίνα και το μαγειριό.

όσο πιο λίγα τα μπαγκάζια
τόσο πιο βαρύ το ταξίδι

κι εγώ ήθελα να σε φορτώνω
να μην πηγαίνεις καλά καλά.
ναι όχι για σένα το ξέρω
ότι εσένα δεν σ αρέσει να ταξιδεύεις
για μένα. για να μείνω εγώ μαζί σου
λίγο ακόμα. κι ας ξέρω στο τέλος
όλοι όλα τα πετούν και ... πετούν.
εγώ φορούσα την σάρκα σου
και μιλούσα το χρώμα στην φωνή σου.
κι έτσι όπως βλέπεις...

είχα ανατύξει επιχειρήματα.

πάνω που είπα φεύγω τώρα.
πρέπει να διαλέξω όνειρο και χρώμα στην κορδέλα
θυμήθηκα πως τελικά δεν πιστεύω στα δώρα.
ούτε εμπιστεύομαι τα όνειρα.

και θα σε αφήσω να με αφήνεις να φεύγω
όποτε θέλω χωρίς να έρχεσαι μαζί μου.
από δω και μπρος και δεν θα με πειράζει.

ούτε θα τρελαίνομαι κι από πείσμα να τρέχω
να εξαφανίζομαι στο επι τούτου.
αφού ξέρω έτσι φορτωμένο που σ έχω
και να θελες να με βρεις δεν θα μπορούσες.
σ αγαπώ κι εγώ πολύ λοιπόν

μόνο που μόλις τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω

τί σημαίνει.