ο ύμνος της αγάπης

ἐάν ταῖς γλώσσαις 

τῶν ἀνθρώπων λαλῶ και τῶν ἀγγέλων,

ἀγάπην δέ μή ἔχω,

γέγονα χαλκός ἠχῶν ἤ κύμβαλον ἀλαλάζον.

Καί ἐάν ἔχω προφητείαν

καί εἰδῶ τά μυστήρια πάντα

ὥστε ὄρη μεθιστάνειν,

ἀγάπην δέ μή ἒχω, οὐδέν εἰμί.

Καί ἐάν ψωμίσω πάντα τά ὑπάρχοντά μου,

καί ἐάν παραδῶ τό σῶμα μου ἴνα καυθήσομαι,

ἀγάπην δέ μή ἔχω,

οὐδέν ὠφελοῦμαι.

ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται,

ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ,

ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται,

οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ,

οὐ ζητεῖ τά ἐαυτῆς,

οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τό κακόν,

οὐ χαίρει τῇ ἀδικίᾳ,

συγχαίρει δέ τῇ ἀληθείᾳ·

πάντα στέγει,

πάντα ἐλπίζει,

πάντα ὑπομένει.

 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει 

εἴτε δέ προφητεῖαι 

καταργηθησόνται,

εἴτε γλῶσσαι παύσονται,

εἴτε γνῶσις καταργηθήσεται.

νυνί δέ μένει 

πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, 

τά τρίτα ταῦτα· 

μείζον δέ τούτων ἡ ἀγάπη