η εξέλιξή του.

ήταν αέρας κοπανιστός. φάντασμα. 
είχε ξεχάσει και τ όνομά του. δεν ήταν πλέον κανείς...

το πρόσωπό του ήταν χωρίς μορφή 
κι είχε την υφή της άμμου. 
χωρίς ταυτότητα 
δεν θα ένιωθε μόνος ξανά ποτέ.

σήκωσε την άδεια από μοναξιά καρδιά του

με προσμονή κι ενθουσιασμό πεντάχρονου

που ανακάλυψε πώς να σκάει την μπάλα 

στο πλακόστρωτο κι εκείνη να γυρίζει πίσω.  
η καρδιά του φάνηκε τότε να είναι βαρύτερη 
από πριν. 

μία πικρή μετάνοια πλημμύρισε 
την σκέψη του καθώς έβλεπε την 
πρωτοβουλία κι ανακάλυψή του αυτή 
ν αποτινάσει την μοναξιά 
και να τον καθιστά ευθύς αμέσως 
κατά ένα αίσθημα πτωχότερο. "ο πλούτος" 
συλλογίστηκε κείνη την στιγμή 
"μοιάζει με τον πολιτισμό 
και πόνο μόνο φέρνει. ας είναι."