...with lots of love for you, Jeff Thomas and the lyrics.

Wednesday, August 01, 2018

δεν υπάρχει χρόνος


Thievery Corporation : The Richest Man In Babylon 

ναι... λες και δεν το ξερες.
και τ άσπρα μου μαλλιά τότε δεν θα υπάρχουν. ψευδαίσθηση θα'ναι κι αυτά.
άγχος. προμελετημένο κι όλας.
τα νέα της εβδομάδας - τα διάβασα στο ίντερνετ
κι ό,τι έξτρα απορία είχα, την έλυσε η βόλτα με το σκύλο μου
στην γειτονιά. κατανοώ τον κόσμο πολυεπίπεδα όπως καταλαβαίνεις
γι αυτό έχω κι άποψη. γι αυτό παίρνω και θέση. για να είμαι καλός άνθρωπος
κι ύστερα, για να μην είμαι μόνη.
τόσο απλό.  

χαμός γίνεται. πόλεμοι, αρρώστειες, καταστροφές, έρωτες χωρίς απόκριση...
κι η ετερομοαμφιφυλόφιλη οικοεπανάσταση μόλις ξεκίνησε.
πάντα έτσι ήτανε λέει.
πάντα έτσι ήτανε...
μωρέ μπας και ;

ε και τότε.. η οικογένεια μας ;
η πατρίδα του ;
η εργασία σου ;  
η χαρά μου ;
όλα σπόρια που ανθίσανε τυχαία.

οι άνθρωποι μίσχοι...
γιατί να μην μπορώ να σε κρατήσω γελαστό για πάντα;
εσύ μονίμως έβλεπες στην δυικότητα αυτού του κόσμου
μία λογική, ένα ολοκλήρωμα.
δεν σημαίνει ότι υπάρχει για όλους.
γιατί να μην μπορώ να με κρατήσω γελαστή για πάντα;
ή μήπως μπορώ;

όταν τελειώσω με αυτό το ποστ, θα ήθελα να έχει έρθει η ώρα
και να έχει περάσει. τ αποτελέσματα να είναι μόνιμα.
η θεραπεία ολοκληρωμένη.
δεν υπάρχει ο χρόνος λέμε αφού,
άρα δεν θα πρέπει να υπάρχει πρόβλημα.

η απόφαση θα έχει παρθεί. όπως με το σπερματοζωάριο,
όπως με την υπομονή της μητέρας μου
και τον θυμό του πατέρα.
και θα έχει φτάσει κι απλωθεί το φως της,
όπως το ηλιόλουστο εκείνο πρωινό
που μας ξαμολύσανε έξω από τον φράχτη,
έξω από τον κήπο με τα γκαζόν και τα παιχνίδια,
έξω στα χωράφια.
κι όπως τόσες και τόσες καταστάσεις
που έχω γυρίσει με το μέρος μου,
με μόνα όπλα την επιθυμία και την μανία
ενός πράγματι πολύ παθιασμένου όντος 
-με την ψυχοσύνθεση γενικά του οποίου,
πέρα απ' αυτές τις ελάχιστες στιγμές έκλαμψης
και πνευματικής καύλας.. ουδόλως ταυτίζομαι.

κανένα υψηλό ιδανικό λοιπόν.
καμία ταπεινότητα ή αίσθηση ευθύνης,
ή κίνητρο για προσφορά.  σκέτη επιθυμία.
ωμή, ως επί το πλείστον παράλογη, προσωπική,
προσωποποιημένη πολλές φορές, ενστικτώδης,
βαθειά, επιθυμία.

όποιος την ακολουθεί, της ανοίγει κουβέντα..
έχει πιθανότητες κάποια στιγμή, να ζήσει.
όλοι οι άλλοι κατά βάση - πλάθουμε κουλουράκια.
και τραβάμε και των παθών μας το τάραχο.
τα ξέρω εγώ από τους γονείς μου
που ήτανε πάντα τίμιοι και αξιοπρεπείς.

τους γαμήσανε στο υπαλληλίκι και γενικά στο υπό.
είχανε και τις απώλειες απ' τους πολέμους πρόσφατες.
μετά οικολογική καταστροφή, χημείες, πλαστικό,
ανισότητα,  το κλίμα, οι αρρώστειες.. γίνανε καθημερινότητα.
ένα σωρό προβλήματα που όμως
μια χαρά θα περνούσανε απαρατήρητα αν δεν ήταν άνθρωποι
κι ήταν ανδρείκελα. που οι τόποι ρίζες πάνω τους δεν βγάνουν  
κι η αγκαλιά της μάνας δεν τους χορταίνει
κι η γη και τα πουλιά και τα δέντρα της,
δεν τους φτάνουν για να θρέψουν την ψυχή τους.
κι η έκφραση του έρωτα σταματάει σ΄έναν οργασμό
και μια εκτόνωση.

No comments: