θ ακολουθείς
τις φωνές των φίλων σου απ τα πανηγύρια
αλλά δεν θα τους αναγνωρίζεις.
οι στίχοι των κομματιών
θα ναι γραμμένοι στην γλώσσα σου
μα δεν θα τους καταλαβαίνεις.
δεν θα υπάρχει άνθρωπος
να του ανοίξεις την καρδιά σου.
θα δεις πως ό,τι έλεγες ήτανε για σένα
και πως κανέναν απ τους δυο μας δεν αγάπησες.
μετά θ αρχίσεις τα ταξίδια
μα απ την αρχή θα είσαι κουρασμένος.
πως σου τα πήραν όλα από μέσα σου
θα αισθάνεσαι πέρα απ την μοναξιά σου
και πως απ όσα τους ξεφύγαν
απ όσα σου μείναν κατά λάθος
μοναχός σου εσύ αποτραβήχτηκες. γαμημένοι εγωισμοί
πολύ θ αργήσεις για να το σκεφτείς
κανένα φεγγάρι δεν θα παρηγορεί τον πόνο σου
ούτε κανείς θα βρίσκεται για να σου τον γλυκάνει
σ αυτόν τον κόσμο που σε φέρανε
και που σε βάλανε να πίνεις
σαν φτάνει η ώρα που απ την νύστα θες να πέσεις
στο κρεβάτι είτε στο χώμα
σου γεμίζουν το ταβάνι και τον ουρανό με οράματα
να έχεις υπερένταση κι άκρη να μην βγάζεις
όλα για να χάνεις τον ύπνο σου
να τον μπερδεύεις με τον ξύπνιο τους
και να τους αδειάζεις την γωνιά
μια ώρα πριν ανακαλύψεις ότι έχεις βούληση
αλήθεια.
νόμιζες πως είσαι τίμιος
μα ύστερα έγινες μπεκρής, πρεζάκιας
και μοναχά δικός μου αγαπημένος.
No comments:
Post a Comment