το μπι κοντινιουντ ...

με συντροφιά τον κύκλο και την μουσική.

τον βλέπω να έρχεται όσο γίνεται πιο γλυκά

και τα σημάδια με προσοχή μαζεύω
πρέπει να προσέχω το δέρμα μου περισσότερο...

ο κόσμος τριγυρίζει σαν χαμένος.

φαίνεται τόσο μακρύς ο δρόμος
τόσο έχω κουραστεί...

και σαν να έφτασα και σε κάμποσα

δροσερά ρυάκια και να γέλαω ακόμη μα

κοκκινίζω απόψε

όπως στον κύκλο απ έξω έχω βγει

και περπατάω και κοιτάζω γυρω μου τα πάντα

σαν να είναι καινούρια.
ίσως κι εγώ να είμαι σαν τον φίλο μου κι εγλω
παρανοική; γελάμε πάντως κι οι δύο.

ακούω τον γιάννη, ακούω τον μπομπ
περιμένω κι άφησα άλλη μια μέρα ήλιολουστη

και με λίγη γκρίνια -από την μάνα μου!-

γι αυτό στα λέω έτσι δειλά και κρύβομαι
κρύβομαι στον ήλιο και ζεσταίνομαι.
μοναδική απόλαυση  μα κι αυτή όπως όλες
γεμάτη αμαρτίες!