ο ένας, ο ίδιος

ο εκείνος, Αυτός.

κάποιοι από εμάς θα του χρωστάμε και τον χαρακτήρα μας
αν τον κοιτάξουμε, έστω μια φορά, στα μάτια.
έρχεται απρόσκλητος, δεν μπαίνει στα καλούπια μας
σνομπάρει τις πολυτέλειες που μας διδάξανε. σνομπάρει την λογική, 
πιάνεται απ’τις λεπτομέρειες, κρατάει  κρυφές
τις προθέσεις του. για όσο...

συντονίζεται με το ραδιόφωνο
και το κάνει να παίζει μόνο για εμάς.
αφήνει τις ιδέες του σκαλισμένες στα παγκάκια και τα δέντρα
γεμίζει τις ταμπέλες και τα φώτα του δρόμου με τα χρώματά του
μας λέει να βγούμε στα μαγαζιά. μας αφήνει σημάδια. 
μας μιλάει στον ενικό.

μας βάζει  να ξεχνιόμαστε  για λίγο κι ύστερα
κάνει ντου μέσα απ’τις μυρωδιές.
ή του αρέσει να ξεχνιόμαστε ο ένας με τον άλλον χρόνια για χρόνια,
μέχρι να ορεχτεί να πετάξει ένα καινούριο μυρωδικό.
αγαπά την ακαταστασία και το χάος.
δεν στοχεύει στο να επιβάλλεται κάθε φορά.  εάν  υπάρχει και πλανάται
του είναι υπεραρκετό.

μας φοράει γυαλιά δικά του, βυθιζόμαστε στην παραίσθηση.
μας κάνει να φοβόμαστε πως θέλουμε να κρατήσει για πάντα.

μας δίνει κίνητρο.

μας ζωγραφίζει τα όνειρα
είμαστε στο σημείο που σε όλα μοιάζει να έχει δίκιο.
σπάνια εμφανίζεται δημόσια, είναι ντροπαλός με τους θεατές.
περιμένει να κάνω πως δεν τον είδα.

φτιάχνει το μυστικό, ζουμερό. δεν τον νοιάζει αν του θυμώσω. 

μαζεύει τα πραγματά του σε μια τσάντα πριν την κάνει. 

όσα κι αν έχει μαζέψει, χωράνε. 
θα θέλαμε να χωράγαμε κι εμείς.

μην το ψάχνεις στο επι τούτου, είναι μάταιο.

αγαπάει τα άκρα, τα γέλια και τα κλάματα. 

αφήνει σουβενίρ από τέχνη και τα απλώνει στον ήλιο να σου κάνουν σκια.