τρύπιες κατσίκες,

άρματα μάχης, μοσχολέμονα, καρυκεύματα και ρίζες από τα πέρα πέρα μέρη...

εσύ ή καταλαβαίνεις ή κάνεις ότι καταλαβαίνεις

ό,τι χρειάζεται να μείνεις κοντά.

όσα τζάμια και να θόλωσες

η φωνή σου έσκαγε πάντα κρύσταλλο 

σε βουρκωμένα μάτια. τα δικά μου συνήθως.

περασμένα ξεχασμένα τώρα αυτά

μια γαλήνη όλο μπλουζ και ηλιοβασίλεμα

κι οι κούπες στην θερμοκρασία την τέλεια

ήτανε τύχη ή μας άξιζε -ας μην κάνω βαρετό αυτό

το βράδυ-

την αγάπη αν την ξεμονάχιασες 

θα σου γλιστρύσει μέσα από το στόμα

σαν ανάσα

μόνο που δεν θα σβήνει κεριά παρά 

θ'ανάβει και θα ζεσταίνει

θα φωτίζει και θα ξορκίζει.

θα σου θυμίσει ό,τι ζήτησες και τον όποιο λόγο.

γι αυτά χρειάζεσαι 

έρωτα και συνείδηση. 

forever now

they say time will tell 

but I think he likes to keep secrets

so we'll wait and see

but it's just as well

the years can be counted in seconds

that's fine with me

'cause I get this moment with you 

forever now

it all hits me at once

forever now

if there's a right way to say it 

I'm still learning how

maybe all that we have is a

forever now

been looking for words

for feelings that shouldn't get spoken

it's something I do

I'm starting to learn 

some silences shouldn't be broken

just listened to