think

 

you better think

think about what you're doing

to me 

think 

let your mind go 

let yourself be free

let's go back

let's go way on, way back when 

I didn't even know you 

you couldn't have been too much more

than ten 

I ain't no psychiatrist

I ain't no doctor with degrees

but it don't take too much high IQ's

to see what 

you're doing to me

you better think

think about what you're trying

to do to me 

yeah, think

let your mind go 

let yourself be free

oh, freedom, freedom

oh, freedom, yeah freedom

freedom, oh, oh, freedom 

freedom, oh, freedom

hey, think about it 

there ain't nothing 

you could ask

i could answer you but I won't

but I was gonna change

but I'm not

if you keep doing things

I don't

you better think 

think about what you're trying

to do to me, ooh

think 

let your mind go 

let yourself be free

you need me

and I need you 

without each other there ain't nothing

people can do, oh

oh, hey, think about it

baby

yeah, oh, baby

think about it now, yeah

think about forgiveness

think about it, baby 

baby

think about forgiveness

think about forgiveness

think about forgiveness

 

στάλσιμο*

θα τα δούμε όλα στα χρόνια μας κι αυτό,

το ένιωθα από μικρή. σίγουρα δεν είμαι η μόνη...

τώρα πια όλη γη μοιάζει με ένα

κι ο καθένας μπορεί να δει κάθε στιγμή

οποιαδήποτε μικρή γωνια της. 

στις πόλεις κορυφώνονται 

η αποξένωση, η φτώχεια, οι αθλιες συνθήκες 

διαβίωσης, ο ένας άγνωστος πάνω στον άλλον...

παράλληλα

στις εξοχές ερημώνουν

τα χωριά, τα ποτάμια, η ανθρώπινη συνείδηση...

αυτά αποτελούν τον μαύρο ουρανό του χάους

των χαμένων μας ψυχών 

ώσπου αστέρια κι εκρήξεις που τα σχηματίζουν 

φαίνονται 

σε λίγους, λίγους μα και πιο γρήγορα

σε περισσότερους,

οάσεις σύνδεσης και διαύγειας. 

κράματα από αρχαίους κόσμους και ξυπνητούς 

που τα ονειρεύονται και τα φτιάχνουν.

ίσως έτσι να είναι κι ίσως έτσι πάντα

να δούλευαν τα πράματα.

 

καρδούλα για κεφάλι

οι πιο σπασμένοι άνθρωποι 

απ όσους έζησα μαζί, 

λέγανε τις μεγαλύτερες αλήθειες.

κυκλοφορούσαν και τις εκτόξευαν στους γύρω τους 

σαν μπόμπες. 

πολύ αληθινή η πιθανότητα να φας μια μπόμπα 

εδώ που κάθεσαι στις μέρες μας, στο μεγαλύτερο μέρος 

της Ηπείρου και της Θάλασσας... 

οι άνθρωποι που απ τα τραύματα

ούτε τα κομματάκια τους πια, δεν μπορούν να υπολογίσουν, 

γελούσανε και βρίζανε τον περισσότερο καιρό και

δύσκολα άφηναν ποτήρι μπροστά τους να'ναι γεμάτο.

αυτή η ασυνείδητή τους συνήθεια 

να πυροβολούνε αλήθειες

παράγει κάτι σαν κόλλα

πολλές φορές κομμάτια επανενώνονται

ακόμη και πολλές φορές

στην θέση τους. 

κάποιοι είναι εντελώς παραμορφωμένοι 

μα ποιός νοιάζεται;

όσοι ούτε ενα κομματάκι, ποτέ τους

δεν χρειάστηκε να παράξουν αγάπη για να το κολλήσουν 

περιφερόμενοι σαν άφθραρτα εμαγιέ κινέζικα ανθοδοχεία,

αναμένοντας κάποιον να τα γεμίσει με νερό και λουλούδια 

ώστε να νιώσουν ότι υπάρχουν

κι ότι εκπληρώνουν το σκοπό τους επάξια,

αυτοί θα δεις να θέλουν να μαζέψουν τους υπόλοιπους

με μια σκούπα κι ένα φαράσι και να τους πετάξουν,

στο διπλανό οικόπεδο. 

εκεί που βρεθήκαμε με τ' αλάνια 

που κι αν σπάσουν δεν μασάνε

κι είναι όμορφα και πολύ αλήθινα.

κομμάτια ανταλλάξαμε 

ο ένας με τον άλλον μες τα χρόνια.

κι ακόμα κι ένα κομμάτι μου μεγάλο 

απ την καρδιά μου έσπασα 

και στο δωσα να το'χεις για κεφάλι.

για τον ύπνο.

η φύση κοιμάται κι ονειρεύεται... 

η γάτα μου κοιμάται έως είκοσι ώρες τη μέρα...

κανείς δεν κάνει μεγαλύτερη φασαρία από το είδος μου.

παρ ολ'αυτά, είναι όμορφο να ησυχάζεις. 

να κοιμάσαι 

και να ονειρεύεσαι...

η φύση όλο αυτό κάνει. δείχνει να το' χει τόσο ανάγκη 

όσο το ξύπνιο της κι εμείς την ξυπνάμε

την ταράζουμε συνέχεια

την κάναμε να χάσει τον ύπνο της.

όσο για τ όνειρο...

κι αυτό κόντεύει να ξεχάσει.

εφιάλτης της γίναμε. 

στην ουσία του,

είναι απλό το να ησυχάζει κανείς.

να ονειρεύεται ανενόχλητα

και να ζει ομοίως.

εκτός αν είναι δέντρο

ή κατσίκι 

ή ποντικός 

ή κρίνος

ή νούφαρο της λίμνης 

ή κάποιου ελπίδα

κατα τ' άλλα 

σκεπασέ με 

όταν με βλέπεις με τα μάτια κλειστά

και μην φωνάζεις

από τόσο μακριά, μόνο πλησίασε.  

τα πουλιά ρωτάνε κι ανησυχούν.

τα βγάλαμε απ' το δρόμο τους

χωρίς λόγο και "για πλάκα".

αγκάλιασέ με 

όταν με βλέπεις με τα μάτια μισάνοιχτα

κι αφησέ μας 

να φτιάξουμε μια θάλασσα από όνειρα

και χρώματα

μήπως ξυπνήσουμε καμιά φορά επιτέλους 

σ αυτήν την ζωή. 

With arms outstreched

it's sixteen miles

to the promised land 

and I promise you 

I'm doing the best I can

now don't fool yourself

in thinking you're more than a man

cause you'll probably 

end up dead 

I visit these

mountains with frequency 

and I stand here 

with my arms up

now some days

 they last longer than others

but this day by the lake

went too fast

and if you want me 

you better speak up, I won't wait

so you better

move fast

don't fool yourself

in thinking you're more than you are

with your arms outstreched

to me