να σε μισήσω είναι αργά
αέρας με δροσολογά
με κυνηγούν οι μέλισσες
κι εσύ που δεν με θέλησες
τινάζω τον βασιλικό
να σταματήσω το κακό
σ είχανε δέσει οι μάγισσες
μα πάλι εσύ με ράγισες
νυχτώνει βγαίνω να σε βρω
σαν φεγγαράκι δυο μερώ
κλειστά παραθυρόφυλλα
να μ αγαπάς πώς το θελα
θυμάρι ρίχνω στις φωτιές
με τυραννούν οι ομορφιές
οι ομορφιές οι φόνισσες
κι εσύ που με λησμόνησες
αν κλάψω μην με φοβηθείς
την ένιωσα και πριν χαθείς
μια πίκρα στο ροδόνερο
γιατί μ αρνιόσουν τ όνειρο
θα ρίχνω εκεί που περπατάς
τον όρκο μας να τον πατάς
κι ας με πονούν οι μέλισσες
κι εσύ που δεν με θέλησες
