από το βράδυ ως το πρωί
με πρέζα στέκω στην ζωή
κι όλο τον κόσμο κατακτώ
την άσπρη σκόνη σαν ρουφώ
όλος ο κόσμος είναι θύμα μου
σαν έχω πρέζα και ρουφάω
κι οι πολιτσμάνοι όταν θα με δουν
μελάνι αμολάω
σαν μαστουρωθείς
γίνεσαι ευθύς
βάσιλιας, δικτάτορας, θεός
και κοσμοκράτορας
πρέζα όταν πιείς
βρε θα ευθρανθείς
κι όλα πια στον κόσμο
ρόδινα θε να τα δεις
δική μου είναι η ελλάς
και στην κατάντια της γελάς
της λείπει το να της ποδάρι
ρε και το παίξανε στο ζάρι
εγώ θα είμαι ρε δικτάτορας
κι ο κόσμος στάχτη αν θα γίνει
ο ένας θα μ ανάβει τον λουλά
κι ο άλλος θα τον σβήνει
