τρύπιες κατσίκες,

άρματα μάχης, μοσχολέμονα, καρυκεύματα και ρίζες από τα πέρα πέρα μέρη...

εσύ ή καταλαβαίνεις ή κάνεις ότι καταλαβαίνεις

ό,τι χρειάζεται να μείνεις κοντά.

όσα τζάμια και να θόλωσες

η φωνή σου έσκαγε πάντα κρύσταλλο 

σε βουρκωμένα μάτια. τα δικά μου συνήθως.

περασμένα ξεχασμένα τώρα αυτά

μια γαλήνη όλο μπλουζ και ηλιοβασίλεμα

κι οι κούπες στην θερμοκρασία την τέλεια

ήτανε τύχη ή μας άξιζε -ας μην κάνω βαρετό αυτό

το βράδυ-

την αγάπη αν την ξεμονάχιασες 

θα σου γλιστρύσει μέσα από το στόμα

σαν ανάσα

μόνο που δεν θα σβήνει κεριά παρά 

θ'ανάβει και θα ζεσταίνει

θα φωτίζει και θα ξορκίζει.

θα σου θυμίσει ό,τι ζήτησες και τον όποιο λόγο.

γι αυτά χρειάζεσαι 

ευχή

και έρωτα. 

forever now

they say time will tell 

but I think he likes to keep secrets

so we'll wait and see

but it's just as well

the years can be counted in seconds

that's fine with me

'cause I get this moment with you 

forever now

it all hits me at once

forever now

if there's a right way to say it 

I'm still learning how

maybe all that we have is a

forever now

been looking for words

for feelings that shouldn't get spoken

it's something I do

I'm starting to learn 

some silences shouldn't be broken

just listened to

think

 

you better think

think about what you're doing

to me 

think 

let your mind go 

let yourself be free

let's go back

let's go way on, way back when 

I didn't even know you 

you couldn't have been too much more

than ten 

I ain't no psychiatrist

I ain't no doctor with degrees

but it don't take too much high IQ's

to see what 

you're doing to me

you better think

think about what you're trying

to do to me 

yeah, think

let your mind go 

let yourself be free

oh, freedom, freedom

oh, freedom, yeah freedom

freedom, oh, oh, freedom 

freedom, oh, freedom

hey, think about it 

there ain't nothing 

you could ask

i could answer you but I won't

but I was gonna change

but I'm not

if you keep doing things

I don't

you better think 

think about what you're trying

to do to me, ooh

think 

let your mind go 

let yourself be free

you need me

and I need you 

without each other there ain't nothing

people can do, oh

oh, hey, think about it

baby

yeah, oh, baby

think about it now, yeah

think about forgiveness

think about it, baby 

baby

think about forgiveness

think about forgiveness

think about forgiveness

 

στάλσιμο*

θα τα δούμε όλα στα χρόνια μας κι αυτό,

το ένιωθα από μικρή. σίγουρα δεν είμαι η μόνη...

τώρα πια όλη γη μοιάζει με ένα

κι ο καθένας μπορεί να δει κάθε στιγμή

οποιαδήποτε μικρή γωνια της. 

στις πόλεις κορυφώνονται 

η αποξένωση, η φτώχεια, οι αθλιες συνθήκες 

διαβίωσης, ο ένας άγνωστος πάνω στον άλλον...

παράλληλα

στις εξοχές ερημώνουν

τα χωριά, τα ποτάμια, η ανθρώπινη συνείδηση...

αυτά αποτελούν τον μαύρο ουρανό του χάους

των χαμένων μας ψυχών 

ώσπου αστέρια κι εκρήξεις που τα σχηματίζουν 

φαίνονται 

σε λίγους, λίγους μα και πιο γρήγορα

σε περισσότερους,

οάσεις σύνδεσης και διαύγειας. 

κράματα από αρχαίους κόσμους και ξυπνητούς 

που τα ονειρεύονται και τα φτιάχνουν.

ίσως έτσι να είναι κι ίσως έτσι πάντα

να δούλευαν τα πράματα.

 

καρδούλα για κεφάλι

οι πιο σπασμένοι άνθρωποι 

απ όσους έζησα μαζί, 

λέγανε τις μεγαλύτερες αλήθειες.

κυκλοφορούσαν και τις εκτόξευαν στους γύρω τους 

σαν μπόμπες. 

πολύ αληθινή η πιθανότητα να φας μια μπόμπα 

εδώ που κάθεσαι στις μέρες μας, στο μεγαλύτερο μέρος 

της Ηπείρου και της Θάλασσας... 

οι άνθρωποι που απ τα τραύματα

ούτε τα κομματάκια τους πια, δεν μπορούν να υπολογίσουν, 

γελούσανε και βρίζανε τον περισσότερο καιρό και

δύσκολα άφηναν ποτήρι μπροστά τους να'ναι γεμάτο.

αυτή η ασυνείδητή τους συνήθεια 

να πυροβολούνε αλήθειες

παράγει κάτι σαν κόλλα

πολλές φορές κομμάτια επανενώνονται

ακόμη και πολλές φορές

στην θέση τους. 

κάποιοι είναι εντελώς παραμορφωμένοι 

μα ποιός νοιάζεται;

όσοι ούτε ενα κομματάκι, ποτέ τους

δεν χρειάστηκε να παράξουν αγάπη για να το κολλήσουν 

περιφερόμενοι σαν άφθραρτα εμαγιέ κινέζικα ανθοδοχεία,

αναμένοντας κάποιον να τα γεμίσει με νερό και λουλούδια 

ώστε να νιώσουν ότι υπάρχουν

κι ότι εκπληρώνουν το σκοπό τους επάξια,

αυτοί θα δεις να θέλουν να μαζέψουν τους υπόλοιπους

με μια σκούπα κι ένα φαράσι και να τους πετάξουν,

στο διπλανό οικόπεδο. 

εκεί που βρεθήκαμε με τ' αλάνια 

που κι αν σπάσουν δεν μασάνε

κι είναι όμορφα και πολύ αλήθινα.

κομμάτια ανταλλάξαμε 

ο ένας με τον άλλον μες τα χρόνια.

κι ακόμα κι ένα κομμάτι μου μεγάλο 

απ την καρδιά μου έσπασα 

και στο δωσα να το'χεις για κεφάλι.

για τον ύπνο.

η φύση κοιμάται κι ονειρεύεται... 

η γάτα μου κοιμάται έως είκοσι ώρες τη μέρα...

κανείς δεν κάνει μεγαλύτερη φασαρία από το είδος μου.

παρ ολ'αυτά, είναι όμορφο να ησυχάζεις. 

να κοιμάσαι 

και να ονειρεύεσαι...

η φύση όλο αυτό κάνει. δείχνει να το' χει τόσο ανάγκη 

όσο το ξύπνιο της κι εμείς την ξυπνάμε

την ταράζουμε συνέχεια

την κάναμε να χάσει τον ύπνο της.

όσο για τ όνειρο...

κι αυτό κόντεύει να ξεχάσει.

εφιάλτης της γίναμε. 

στην ουσία του,

είναι απλό το να ησυχάζει κανείς.

να ονειρεύεται ανενόχλητα

και να ζει ομοίως.

εκτός αν είναι δέντρο

ή κατσίκι 

ή ποντικός 

ή κρίνος

ή νούφαρο της λίμνης 

ή κάποιου ελπίδα

κατα τ' άλλα 

σκεπασέ με 

όταν με βλέπεις με τα μάτια κλειστά

και μην φωνάζεις

από τόσο μακριά, μόνο πλησίασε.  

τα πουλιά ρωτάνε κι ανησυχούν.

τα βγάλαμε απ' το δρόμο τους

χωρίς λόγο και "για πλάκα".

αγκάλιασέ με 

όταν με βλέπεις με τα μάτια μισάνοιχτα

κι αφησέ μας 

να φτιάξουμε μια θάλασσα από όνειρα

και χρώματα

μήπως ξυπνήσουμε καμιά φορά επιτέλους 

σ αυτήν την ζωή. 

With arms outstreched

it's sixteen miles

to the promised land 

and I promise you 

I'm doing the best I can

now don't fool yourself

in thinking you're more than a man

cause you'll probably 

end up dead 

I visit these

mountains with frequency 

and I stand here 

with my arms up

now some days

 they last longer than others

but this day by the lake

went too fast

and if you want me 

you better speak up, I won't wait

so you better

move fast

don't fool yourself

in thinking you're more than you are

with your arms outstreched

to me 

μεταγενέθλιο δώρο.

εάν το νησάκι μου είναι ο ομφαλός της γης

συλλογίζομαι...

τότε ακριβώς παραδίπλα στο πιπί μου είναι 

η Λατινική Αμερική

σίγουρα!

κι από πάνω στην κοιλιά και το στομάχι μου

σαν να κάθονται ο Καναδάς κι η Αμερική.

αμέσως στην καρδούλα και το στήθος μου 

ακούω την Αυστραλία να χτυπάει ζεστά

 και δροσερά, την Ιαπωνία ν'ανασαίνει.

η Ευρώπη καθισμένη στο λαιμό μου

ό,τι θέλει λέει 

και σ' ολόκληρο το κεφάλι και το πρόσωπο

χρωματισμένη είμαι, Αφρική. 

τα πόδια μου στηρίζονται απ'τον Καύκασο και την Ρωσσία 

μέχρι την Μογγολία και την Ταυλάνδη. 

Η Ινδία, ξεκουράζεται στα οπίσθιά μου.

από κάθε γωνιά της γης τώρα ακούω και βλέπω το ίδιο μήνυμα.

πατρίδα σου είναι εκεί που νιώθεις

ασφάλεια

και γίνεσαι αποδεκτός 

κι έχεις την ευκαιρία να προσπαθείς

να γίνεσαι καλύτερος γελώντας

και πως τέτοια μέρη 

δεν υπάρχουν στην γη. 

είναι μέσα σε ανθρώπους. τα κουβαλάνε εκείνοι

παντού.

α, και μου παν και κάτι ακόμα 

δεν θα περάσει ο φασισμός. 

προνομιούχος μιας γενιάς.

προνόμιο είναι να μεγαλώνεις.

να ωριμάζεις, 

να γέρνεις σαν δέντρο 

στον συνήθη αέρα απ'τον κορμό σου.

να έχεις αγάπη 

να νομίζεις ότι έχεις

ή έστω να την κυνηγάς. 

να ξέρεις πως μπορείς να την προσεγγίσεις

με ό,τι κι αν κάνεις, όπου κι αν βρίσκεσαι.

προνόμιο τεράστιο είναι να έχεις καθαρό αέρα, νερό, φαγητό

και μια στέγη με ίντερνετ αλλά μεγαλύτερο προνόμιο είναι 

να έχεις μια γειτονιά γεμάτη με φίλους, παιδιά και ζώα.

προνομιούχος στον 21ο αιώνα 

είναι όποιου τα όνειρά του φτάνουν με ασφάλεια,

πέρα από την γενιά του.

ψάχνω να βρω έναν 

έναν 

όχι που να μπορεί να ονειρευτεί μια όμορφη ζωή 

μα που να μην βλέπει παράλληλα 

αυτά του τα όνειρα και τους καρπούς τους

να καταστρέφονται, να βιάζονται, να καταδιώκονται 

και ν' απαλλοτριώνονται. 

Καίγοντας και φαρμακώνοντας. 

με βόμβες, ιούς, ματαιοδοξία, παράνοια.

στο γενικό πληθυσμό αλλά και μέσα του.

φοβάται, ο άνθρωπος της γενιάς μου.

όσον αφορά τα όνειρά του

οφείλει να τα ασπαστεί και να τα κυνηγήσει, ως έχουν. 

χωρίς έκπτωση. 

να αναπνέει μόνο για να τα βιώσει

έστω για μια μέρα. 

αλλιώς θα νικήσει η ασχήμια 

και θα είναι όλοι ζωντανοί-νεκροί γύρω τριγύρω 

μέχρι το τέλος. 

 

ας γράψω.

δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. ούτε στο γράψιμο,

ούτε στο πλέξιμο, στο διάβασμα, στην μουσική...

μόνο ό,τι έχει να κάνει με τα ζώα ή με το καφενείο με ηρεμεί 

αλλά και πάλι κινητοποιούμαι αρχικά ανόρεχτα 

λόγω σχετικού επείγοντως 

κι ύστερα έρχεται η ικανοποίηση. 

το fake it til u make it 

σε μερικούς μας πέφτει κάπως βαρύ στην αρχή 

αλλα ενέχει 

ανεκτίμητα αποτελέσματα. 

γενικά η συνήθεια, η κλίση, η καλλιέργεια της κλίσης...

σταδιακά απελευθερώνουν κι ενδυναμώνουν

όλο και περισσότερο.

δεν περνάει μέρα που να μην 

γελάσω τρανταχτά

χορέψω στα κρυφά

αισθανθώ ευγνωμοσύνη για το περιβάλλον μου

κρατήσω το κατσικάκι 

που δεν τάιζε η μάνα του αγκαλιά 

για ώρα...

είμαι ήρεμη αλλά ο φόβος είναι εκεί.

έχω λύσει τα δεσμά  

αλλά τα άκρα μου δεν έχουν συνηθίσει ακόμη.

είναι παράλυτα και μουδιασμένα απ'το σφίξιμο

σε λίγο ίσως μπορώ να τα ελέγχω ξανά. 

εξάλλου τα πόδια μου τρέχουν ελεύθερα

για όπου θέλουν.

είναι μία πανέμορφη μέρα.

κάθε μία τέτοια μέρα που κάποιος ελευθερώνεται 

και σπάει

σαν καρπός μέσα από λουλούδι

είναι πανέμορφη! 

από τέτοιες μέρες είναι τραβηγμένο 

το φιλμάκι της αγάπης των ανθρώπων 

αλλά και όλων των ζωντανών όντων

και παίζει στο ασυνείδητό τους

σκηνές μέσα από αισθήσεις κι αισθήματα

ώσπου να τους οδηγήσουν κάπου 

που δεν ξέρουνε πώς μοιάζει

ούτε πού είναι ή πώς να φτάσουν

κι όμως όταν το βρίσκουν 

είναι σίγουροι

ότι έχουνε φτάσει εκεί. πέρα απ' την φαντασία τους.

στην πραγματική ζωή. 

τέτοιες μέρες, που κανείς δεν τις εγγυάται σε κανέναν

κι όμως έρχονται. αναρρωτιέται 

μα είναι δυνατόν να είμαστε όλοι ταυτόχρονα 

τόσο μα τόσο πολύ τυχεροί ή μήπως είναι δυνατόν 

να νιώθουμε όλοι ταυτόχρονα τόσο μα το τόσο πολύ τυχεροί

και στην τελική, ας μην είμαστε.

 

 

 

 

μια ζωή μέσα στους δρόμους

 τον δρόμο που μου δείχνεις να βαδίσω

τον γνώρισα από μικρός 

ζητάω τώρα κάπου ν'ακουμπήσω

ν'αφήσω την παλιά ζωή 

μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις νύχτες

μια ζωή με παρανόμους και ξενύχτες

μια ζωή τα ίδια λόγια να μου λένε 

έχω βαρεθεί τον κόσμο κι όλα μου φταίνε

τον κόσμο που μου δείχνεις να γνωρίσω

τον ξέρω φίλε πιο καλά 

τον έχω μάθει πριν σε συναντήσω 

απ' έξω κι ανακατωτά