indian summer*

ο θεός μένει κρυφός. 
κινείται αργά και ξέρει να συγχωρεί
εξαιτίας του υπερφυσικού του χιούμορ. 
δεν μας κοιτάει στα μάτια για να μην μας τρομάξει 
αλλά προτιμά να μας τραγουδάει όταν αναζητά παρέα. 
λατρεύει ό,τι έχει φτιαχτεί από χώμα
συμπεριλαμβανομένου του γυμνού, λυπημένου κορμιού μας.
συστήνεται μ εκατό αντρικά ονόματα, άλλα τόσα γυναικεία 
και στο ενδιάμεσο μιμείται δυο χιλιάδες παιδικές φωνές.

πάει όπου τον καλούν με τα πόδια 
και τον παίρνουν ότο-στοπ χωρίς να το ζητήσει. 
πλένει τα δόντια του με κεντρί και κερί από μέλισσα
μπαίνει στα ρηχά και σταματάει τα κύματα πριν να μας φάνε τις παραλίες. 
είναι χρωματιστός μα κι άσπρος σαν το χιόνι
εκπέμπει μουσική παιχνιδιάρικη σαν τ αστέρια και γαλήνια 
σαν τα λουλούδια. ξεκινάει για ταξίδια μακρινά κι αυτό 
ίσως φέρει χωρισμό σε σχέση.
να είναι η ζωή μια απόφαση που έχουμε ξεχάσει πώς να παίρνουμε;

ήρθε εκείνη η ώρα που οι ρομαντικοί φαντασιωνόμασταν
μια φευγαλέα ματιά της να ξεδιπλώνεται πάνω στις σάρκες 
και τις αισθήσεις μας τόσο προσωπικά όσο και αναμφισβήτητα. 
η ώρα που ζούμε και γράφουμε την ίδια στιγμή. 
που ο φιλόσοφος στην κοινωνία δεν είναι ξένος αλλά φίλος κι οδηγός μας.
που έχω μούτρα κι όνειρα ζωντανά να κοιτάξω προς πάσα κατεύθυνση 
κι εσύ που ξυπνάς με δροσερές ιδέες.

ο έρωτας κρυφός για να μπορεί ν'αποκαλύπτεται. 
είδα εσένα με τί μανία και πόνο ψυχής και κατανόηση ζεις 
την καρδιά σου, σηκώνεσαι με την ανατολή, ακουμπάς, κουβαλάς,
ιδρώνεις κι έτσι χαίρεσαι. μ έκανες να αισθάνομαι φτωχή κι ανούσια.
ψεύτικη. θέλω να σου δείξω πώς να μαθαίνεις χωρίς να πονάς
εσύ λες δεν γίνεται, εγώ λέω δεν έχουμε προσπαθήσει ακόμη.

οι φωνές μες το κεφάλι μου όλο και ξεδιαλύνουν, ηρεμούν,
χαμηλώνουν. με κάνουν να πιστεύω πως θα σωπάσουν μία μέρα
και θα είμαι ξανά όπως παλιά. φασαριόζος, αστεία, 
ο εαυτός μου χωρίς εμένα, η αγάπη σου, η αγάπη του κόσμου.